Ο ιστορικός Richard Clogg γεννήθηκε στο Rochdale της Μ. Βρετανίας το 1939. Αναγνωρίζεται διεθνώς ως αυθεντία στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Είναι Εταίρος στο St Antony's College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ενώ διετέλεσε καθηγητής της Σύγχρονης Ιστορίας των Βαλκανίων στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Είναι συγγραφέας και επιμελητής πολυάριθμων βιβλίων και άρθρων που αφορούν την ελληνική ιστορία και πολιτική. Το πλέον πρόσφατο βιβλίο του είναι το "Greece 1940-1949: Occupation, Resistance, Civil War. A Documentary History". Το "A Concise History of Greece" έχει ήδη μεταφραστεί στα τουρκικά, τα ιαπωνικά, τα γερμανικά, τα ισπανικά, τα σερβικά και τα ιταλικά, και μεταφράζεται στα ρωσικά, τα πολωνικά, τα βουλγαρικά, τα ρουμανικά και τα κινεζικά. Επιδιώκοντας να ολοκληρώσει την ιστορία του ελληνικού κράτους με αυτή της ελληνικής Ανατολής [η καθ' ημάς Ανατολή] και της ελληνικής Διασποράς, ο καθηγητής Clogg τελευταία ασχολείται με μια εκτεταμένη ιστορική περίοδο του ελληνισμού κατά τους νεότερους χρόνους.

Η Καίτη Αρώνη-Τσίχλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Μέση και Νεότερη Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και στη Νεότερη Οικονομική και Κοινωνική Ιστορία στη Σορβόννη (Paris I) και στην Ecole de Hautes Etudes en Sciences Sociates στο Παρίσι. Είναι καθηγήτρια Νεότερης Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες γύρω από την συγκρότηση της νεοελληνικής κοινωνίας, τα κοινωνικά κινήματα και το αγροτικό ζήτημα.

Η Τασούλα Βερβενιώτη σπούδασε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Aθηνών και έκανε Διδακτορικό στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με θέμα "Οι Συναγωνίστριες. Τα Αίτια της Συμμετοχής και η Δράση των Γυναικών στις Εαμικές Αντιστασιακές Οργανώσεις 1941-1944". Αργότερα εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Princeton. Έχει διδάξει στη Μέση Εκπαίδευση, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Ακόμη, διετέλεσε επιμορφώτρια και σχολική σύμβουλος, και έχει εργαστεί στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών και στην Ανωτάτη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης. Εργάστηκε στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, όπου έχει χρηματίσει Θεματική υπεύθυνος Κοινωνικού Γραμματισμού. Έχει συμμετάσχει σε διεπιστημονικές επιτροπές και ομάδες, ενώ διαθέτει πλούσιο ερευνητικό έργο. Η ερευνητική της δραστηριότητα επικεντρώνεται στην κοινωνική ιστορία των δεκαετιών 1940 και 1950. Έχει γράψει πλήθος άρθρων σε συλλογικούς τόμους και ιστορικά περιοδικά στα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά. Μια από τις τελευταίες της δουλειές αφορά τον ελληνικό εμφύλιο: "Charity and Nationalism", στο Paola Bacchetta and Margaret Power (επιμ.) "Right-Wing Women: From Conservatives to Eχtremists Around the World" Routledge, Νέα Υόρκη και Λονδίνο 2002.

Η Λένα Διβάνη γεννήθηκε το 1955 στον Βόλο και είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας της Εξωτερικής Πολιτικής στη Νομική Σχολή Αθηνών. Εκτός από τις ιστορικές μελέτες της, έχει δημοσιεύσει μία συλλογή διηγημάτων ("Γιατί δεν μιλάς για μένα;" Νεφέλη, 1995, Βραβείο Μαρία Ράλλη για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς) και τέσσερα μυθιστορήματα ("Οι γυναίκες της ζωής της", Καστανιώτης, 1997, που έχει μεταφερθεί στην τηλεόραση από την ΕΤ1, "Εργαζόμενο αγόρι", Καστανιώτης, 2000, "Ενικός αριθμός", Καστανιώτης, 2002, "Ψέματα. Η αλήθεια είναι...", Καστανιώτης, 2005). Το πρώτο της μυθιστόρημα έχει μεταφραστεί στα ισπανικά και κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο "Alfaguara Global" και στα ιταλικά από τον εκδοτικό οίκο "Crocetti". Διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά και τα πολωνικά. Επίσης, έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία για παιδιά και έναν τόμο με τα θεατρικά της έργα που παίχτηκαν στο "Τρένο στο Ρουφ" και στην "Πειραματική Σκηνή Τέχνης", στη Θεσσαλονίκη. Συνεργάστηκε με το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού σε θέματα ομογένειας. Θήτευσε ως αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου και του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Έργων Λόγου. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και μέλος του ΔΣ της ΕΡΤ.

Ο Γκαζμέντ Καπλάνι γεννήθηκε το 1967 στην πόλη Λούσνια της Αλβανίας. Τον Ιανουάριο του 1991 πέρασε τα σύνορα με την Ελλάδα περπατώντας μαζί με ένα καραβάνι ανθρώπων. Στην Ελλάδα έκανε όλα τα είδη των δουλειών που κάνει ο κάθε μετανάστης για να επιβιώσει: οικοδόμος, λαντζιέρης, περιπτεράς. Ταυτόχρονα, φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και είναι διδάκτορας Ιστορίας και Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Από το 2001 είναι τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας "Τα Νέα", όπου διατηρεί εβδομαδιαία στήλη. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί μέχρι τώρα, στα αγγλικά, τα πολωνικά, τα δανέζικα και τα γαλλικά. Δουλεύει πολύ και ταξιδεύει συχνά. Επί του παρόντος ζει στη Βοστόνη, έπειτα από υποτροφία που του απονεμήθηκε από το Radcliffe Institute for Advances Study του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.

Ο Κώστας Κατσάπης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Σπούδασε Ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο όπου και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία και την Τεκμηρίωση, ενώ το 2006 υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, με θέμα την κοινωνική ιστορία του ροκ εν ρολ στην Ελλάδα την μεταπολεμική περίοδο. Έχει εργαστεί ως ιστορικός στο Ιστορικό Αρχείο της Αγροτικής Τράπεζας (1997 - 1998), στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού (2000 - 2002), και στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου (2002 - 2012), ενώ από το 2012 ανήκει στο προσωπικό του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών στο πλαίσιο του Προγράμματος "Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας". Από το 2006 διδάσκει Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, καθώς και Ιστορία της Νεολαίας σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εντοπίζονται στο χώρο της σύγχρονης κοινωνικής και πολιτισμικής ιστορίας και ειδικότερα στην ιστορία της νεολαίας και των κοινωνικών κινημάτων. Για τα ζητήματα αυτά έχει δημοσιεύσει άρθρα σε συλλογικούς τόμους και επιστημονικά περιοδικά, ενώ παράλληλα έχει συγγράψει το βιβλίο "Ήχοι και απόηχοι. Κοινωνική ιστορία του ροκ εν ρολ φαινομένου στην Ελλάδα, 1956-1967", Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς/ ΕΙΕ/ΙΝΕ, Αθήνα 2007, καθώς και την μονογραφία: "Το "πρόβλημα νεολαία". Μοντέρνοι νέοι, παράδοση και αμφισβήτηση στη Μεταπολεμική Ελλάδα, 1964 - 1974", Εκδόσεις Απρόβλεπτες, Αθήνα 2012.

Ο Γιώργος Κόκκινος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Εργάζεται ως καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Ρόδος), όπου υπηρετεί από το 1997, διδάσκοντας Ελληνική και Ευρωπαϊκή Ιστορία και Διδακτική της Ιστορίας. Είναι μέλος της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού, της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορικών της Εκπαίδευσης, της Historical Association, της International Society for History Didactics και της IRAHSSE, ενώ συνεργάζεται με την Association for Historical Dialogue and Research. Έχει εκδώσει μεταξύ άλλων τα βιβλία: "Η φασίζουσα ιδεολογία στην Ελλάδα" (Παπαζήσης 1989), "Ο πολιτικός ανορθολογισμός στην Ελλάδα" (Τροχαλία 1996), "Από την Ιστορία στις ιστορίες" (Ελληνικά Γράμματα 1998), "Αναζητώντας την Ευρώπη" (Μεταίχμιο 2000), "Διδακτικές προσεγγίσεις στο μάθημα της Ιστορίας" (Μεταίχμιο 2000, 2η έκδοση), "Επιστήμη, Ιδεολογία, Ταυτότητα" (Μεταίχμιο 2003). Είχε επίσης την επιμέλεια των βιβλίων "Διεπιστημονικές προσεγγίσεις στη Μουσειακή Αγωγή" (Μεταίχμιο 2002, σε συνεργασία με την Ευγενία Αλεξάκη) και "Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας. Ανθολόγιο" (Βουλή των Ελλήνων 2002, σε συνεργασία με την Ελένη Κορομηλά). Άρθρα και βιβλιοκρισίες του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά "Μνήμων", "Σύγχρονα Θέματα", "Θεωρία και Κοινωνία", "Φιλολογική" κ.ά. Η επιστημονική του δραστηριότητα αφορά την ιστορία των πολιτικών ιδεών τον 19ο και τον 20ό αιώνα, τη διδακτική της ιστορίας, την ιστορία των αντιλήψεων για το σώμα και τη σωματική αγωγή και την ιστορία της εκπαίδευσης.

Η Χριστίνα Κουλούρη είναι καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Φοίτησε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι, στην Εcole des Hautes Εtudes en Sciences Sociales και στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης (Paris I - Pantheon - Sorbonne) όπου και υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή το 1990. Το 1994 βραβεύτηκε με το βραβείο Νίκου Σβορώνου για το συγγραφικό και ερευνητικό της έργο. Έχει διδάξει στα Τμήματα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Ιστορίας και Εθνολογίας, Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης και Νηπιαγωγών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Το 2010 ήταν επισκέπτρια καθηγήτρια και ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Από τον Ιούνιο 1999 ανέλαβε το συντονισμό της Επιτροπής Ιστορικής Εκπαίδευσης του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (Θεσσαλονίκη). Τον Ιούνιο 2005 εκδόθηκαν στα αγγλικά, με επιμέλειά της, τέσσερις τόμοι βοηθητικού εκπαιδευτικού υλικού για τη διδασκαλία της ιστορίας σε όλες τις βαλκανικές χώρες. Το έργο αυτό έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, σερβικά, αλβανικά, κροατικά, βοσνιακά, τουρκικά και ιαπωνικά. Υπήρξε επιστημονική υπεύθυνη για την ταξινόμηση, ηλεκτρονική καταγραφή και ψηφιοποίηση του Ιστορικού και του Φωτογραφικού Αρχείου της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Έχει δημοσιεύσει βιβλία και άρθρα στα ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά σχετικά με τη διδασκαλία της ιστορίας, τα σχολικά εγχειρίδια, τη συγκρότηση της ελληνικής εθνικής ταυτότητας και ιστορικής μνήμης και την ιστορία του αθλητισμού και των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ο Αντώνης Λιάκος γεννήθηκε το 1947 στην Αθήνα. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στα 1969-1973 φυλακίστηκε από τη Δικτατορία. Πτυχιούχος στα 1977, συνέχισε με υποτροφία του ΙΚΥ και του Συμβουλίου της Ευρώπης, μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία, διδακτορική διατριβή στη νεώτερη και σύγχρονη ιστορία στο ΑΠΘ, 1984. Δίδαξε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ μεταξύ 1981-1990. Το 1988-1989 ήταν Honorary Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Birmingham. Το 1995 ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας και στο Πανεπιστήμιο του Sydney στην Αυστραλία. Το 1996-1997 ήταν Visiting Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Princeton, ΗΠΑ. Το 2001 ήταν επισκέπτης καθηγητής στην Ecole Normale Superieure στο Παρίσι και το 2003 στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Σήμερα είναι καθηγητής της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το ερευνητικό και συγγραφικό έργο του αφορά την νεώτερη και σύγχρονη ιστορία, ειδικότερα την ιστορία της συγκρότησης των εθνικών κρατών στην Ελλάδα και στην Ιταλία, την κοινωνική ιστορία και την ιστορία της ευρωπαϊκής ιστοριογραφίας. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει έξι βιβλία (το ένα στα ιταλικά) και περίπου τριάντα μελέτες δημοσιευμένες σε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά επιστημονικά περιοδικά και ειδικούς τόμους. Έχει διατελέσει μέλος της Εφορείας των Γενικών Αρχείων του Κράτους, της Επιτροπής Ιστορίας της Εθνικής Τράπεζας, και άλλων πρωτοβουλιών οργάνωσης της ιστορικής έρευνας. Διηύθυνε εκδοτικές σειρές Ιστορίας στις εκδόσεις "Γνώση", "Θεμέλιο" και τώρα "Νεφέλη", και αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Το Βήμα". Οι πρώτες δημοσιευμένες εργασίες του ήταν: "Οι φιλελεύθεροι στην επανάσταση του 1862: Ο πολιτικός σύλλογος "Ρήγας Φεραίος"" (1980), "Η διάθλαση των επαναστατικών ιδεών στον ελληνικό χώρο 1830-1850" (1983), "Οι δυνατότητες πρόσληψης του μαρξισμού στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα" (1984), "Η Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης (Φεντερασιόν) και η Σοσιαλιστική Νεολαία: Τα καταστατικά τους" (1985).

Ο Λάμπρος Μπαλτσιώτης αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του ΔΠΘ και εκπόνησε Diplome ιστορίας στην EHESS. Είναι διδάκτωρ Ιστορίας (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και εργάζεται ως ειδικός επιστήμονας στον Συνήγορο του Πολίτη. Ειδικεύεται σε ζητήματα γλωσσικής και θρησκευτικής ετερότητας στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια και σε ζητήματα ιθαγένειας.

Ο Στέφανος Πεσμαζόγλου, γιος του πολιτικού Γιάγκου (Ιωάννη) Πεσμαζόγλου (1918-2003), γεννήθηκε το 1949. Σπούδασε οικονομικές και κοινωνικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια του Cambridge και της Οξφόρδης. Μετά το 1977 εργάστηκε στην Διεύθυνση Μελετών της Τράπεζας της Ελλάδος. Διδάσκει στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Το ερευνητικό, συγγραφικό και διδακτικό του έργο καλύπτει εκπαιδευτικές, πολιτικές και ιδεολογικές πτυχές του μεταπολεμικού ελλαδικού και νοτιο-ευρωπαϊκού χώρου. Κυριότερες δημοσιεύσεις: "Βίοι παράλληλοι στον ευρωπαϊκό νότο", εκδ. Παρατηρητής, 1986, και "Εκπαίδευση και ανάπτυξη στην Ελλάδα 1948-1985: το ασύμπτωτο μιας σχέσης", εκδ. Θεμέλιο 1987, β' εκδ. 1999.

Ο Αλέξης Πολίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στη Θεσσαλονίκη και στο Παρίσι. Σήμερα είναι καθηγητής της νεοελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, όπου εργάζεται από το 1989· τα χρόνια 1976-1989 εργάστηκε στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Ε.Ι.Ε.

Η Μαρία Ρεπούση γεννήθηκε το 1954 στον Πειραιά. Είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια ιστορίας και ιστορικής εκπαίδευσης στην Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ. Αποφοίτησε από το Ιστορικό-Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και υποστήριξε το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο Παρίσι Ι της Σορβόννης. Από το 1993, διδάσκει ιστορία και διδακτική της ιστορίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και ανάλογα είναι τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα. Η Μαρία Ρεπούση έχει ασχοληθεί κυρίως με την ιστορία στην εκπαίδευση. Στην εργογραφία της ανήκουν τα "Μαθήματα Ιστορίας: από την ιστορία στην ιστορική εκπαίδευση" (Καστανιώτης, 2004), καθώς και η συν-συγγραφή, συγγραφή και επιμέλεια βιβλίων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων και εκπαιδευτικού λογισμικού που προορίζονται για την εκπαίδευση. Στο πλαίσιο αυτής της δραστηριότητας, υπήρξε επικεφαλής της συγγραφικής ομάδας του επίμαχου βιβλίου Ιστορίας της Στ' Δημοτικού "Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια" (Βιβλιόραμα, 2007).

Ο Άλκης Ρήγος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Σπούδασε Πολιτική Επιστήμη στην Πάντειο Α.Σ.Π.Ε. και είναι διδάκτορας της ίδιας σχολής από το 1987, με τίτλο διδακτορικής διατριβής "Κοινωνικές διαστάσεις της πολιτικής σκηνής στη Β΄ Ελληνική Δημοκρατία (1924 -1935)". Διδάσκει Πολιτική Επιστήμη, Ελληνική Πολιτική και Κοινωνικά Κινήματα στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου από το 1975 ως επιστημονικός βοηθός και στη συνέχεια ως μέλος του Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού. Σήμερα υπηρετεί στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή στο ίδιο τμήμα. Για τη διετία 2001- 2003 εκλέχτηκε πρόεδρος του τμήματος και είναι μέλος της Συγκλήτου του Παντείου Πανεπιστημίου. Παράλληλα είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης, του Διοικητικού της Συμβουλίου από το 1994 και Γενικός Γραμματέας 1998 -2000, καθώς και της Συντακτικής Επιτροπής της Επιθεώρησης Πολιτικής Επιστήμης . Επίσης ανάμεσα σε σειρά άλλών συμμετοχών του σε επιστημονικές εταιρίες, συλλόγους και ενώσεις πολιτών είναι και μέλος της Ελληνικής Ενώσεως για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Συνεργάτης του Δικτύου Κινήσεων για τα Πολιτικά Κινήματα Δικαιώματα, της Κίνησης ενάντια στον Ρατσισμό και του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών. Ιδρυτικό μέλος του "Συνδέσμου Θεόφιλος Βεϊκος για την κριτική σκέψη και την Φιλοσοφική Παιδεία" καθώς και του Σωματείου "Φίλοι του Ιδρύματος Σάκη Καράγιωργα". Ταυτόχρονα συμμετέχει ενεργά στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα και ιδιαίτερα στα συνδικαλιστικά του Πανεπιστημιακού χώρου Κυριότερα έργα του : - "Η Β΄ Ελληνική Δημοκρατία 1924- 1935. Κοινωνικές διαστάσεις της πολιτικής σκηνής". Προλ. Νίκος Σβορώνος. [ Ιστορική Βιβλιοθήκη / Θεμέλιο] Αθήνα 1988. - "Προσεγγίσεις Νεοελληνικής Πολιτικής" [ Παπαζήσης ] Αθήνα 1990 - "Τα Κρίσιμα Χρόνια .Τομ. α΄ 1922- 1935. Τομ. β΄ 1935 - 1941" [ Παπαζήσης] Αθήνα 1995 - "Πανεπιστήμιο. Ιδεολογικός ρόλος και λόγος. Από τον Μεσαίωνα στη Νεωτερικότητα". [ Παπαζήσης ] Αθήνα 2000. Άρθρα του αναφερόμενα σε θέματα ελληνικής πολιτικής, ιδεολογίας, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, οικονομίας της πληροφορίας και Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης, εργατικού, γυναικείου και φοιτητικού κινήματος, καθώς και του Πανεπιστημιακού Δημόσιου Θεσμού έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους, επιστημονικά περιοδικά και στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο όλου του πολιτικού φάσματος. Έχει λάβει μέρος σε επιστημονικές και πολιτικές εκπομπές σε διάφορα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και έχει επιμεληθεί ως ιστορικός σύμβουλος ντοκιμαντέρ 25 συνολικά επεισοδίων για τον Ελληνικό μεσοπόλεμο (1922- 1941) στην κρατική τηλεόραση. Ήταν επιστημονικός υπεύθυνος έρευνας του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για την Διαπολιτισμική προσέγγιση του γνωστικού αντικειμένου "Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος με έμφαση στα Κοινωνικά Δικαιώματα". Τα αποτελέσματα της έρευνας (ερωτηματολόγιο για τις ρατσιστικές ή μη αντιλήψεις των μαθητών) καθώς και το εκπαιδευτικό υλικό (βίντεο - ταινίες, εκπαιδευτικά παιχνίδια, αφίσες, τρόποι διδασκαλίας κ.α.) έχουν κατατεθεί στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Επίσης έχει συμμετάσχει : Ως μέλος επιτροπής κρίσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για την αξιολόγηση του διδακτικού βιβλίου "Κοινωνική και Πολιτική Οργάνωση στην Αρχαία Ελλάδα" Ως υπεύθυνος επιτροπής κρίσης για την αξιολόγηση βοηθημάτων σε CD/ ROM του μαθήματος Πολιτικής Επιστήμης για την Γ΄ Γυμνασίου. Έχει δημοσιεύσει σειρά βιβλιοκριτικών καθώς και εισαγωγές βιβλίων με πιο πρόσφατες : - Την εισαγωγή και επιμέλεια (με την Γ. Αθανασάτου και τον Γ. Σεφεριάδη ) του συλλογικού τόμου: "Η Δικτατορία 1967 - 1974. Πολιτικές Πρακτικές - Ιδεολογικός Λόγος - Αντίσταση". [ Καστανιώτης] Αθήνα 1999. Στον τόμο περιλαμβάνεται και άρθρο του με τίτλο "Φοιτητικό Κίνημα και Δικτατορία" - Την εισαγωγή και επιμέλεια μαζί με τον Κωνσταντίνο Τσουκαλά του συλλογικού τόμου της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης: "Η Πολιτική σήμερα. Ο Νίκος Πουλαντζάς και η επικαιρότητα του έργου του". { Θεμέλιο } Αθήνα 2001 - Τον πρόλογο στο Σμυρνής Κ: "Εργατική είδηση και Εργαζόμενοι" {Α.Α Λιβάνης } Αθήνα 2001. Παράλληλα έχει την ευθύνη παρακολούθησης της εργασίας υποψηφίων διδακτόρων και έχει συμμετάσχει ως μέλος τριμελών συμβουλευτικών επιτροπών και επιτροπών κρίσης διδακτορικών διατριβών εκτός από το τμήμα Πολιτικής Επιστήμης Και Ιστορίας στο τμήμα ΜΜΕ και Επικοινωνίας του Παντείου και στα Πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Κρήτης. Συμμετέχει ταυτόχρονα σε εκλεκτορικά σώματα εκλογής μελών ΔΕΠ στο Πάντειο και τα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης Ιωαννίνων και Πατρών. Με εκπαιδευτική άδεια έχει συνεργασθεί στη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και στο τμήμα Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Κύπρου. Έχει επίσης συμμετάσχει ενεργά σε Οργανωτικές Επιτροπές δεκάδων Διεθνών και Ελληνικών Συνεδρίων, σε προεδρίες συνεδριάσεων, ενώ αντίστοιχα πολλές είναι οι επιστημονικές εισηγήσεις του σε αυτά και άλλα Συνέδρια γύρω από θέματα Ελληνικής Πολιτικής, Εργατικού κινήματος, Οικονομίας της Πληροφορίας, Πανεπιστημίου ως Δημόσιου Θεσμού και φοιτητικού κινήματος.

Ο Σεραφείμ Ι. Σεφεριάδης είναι επίκουρος καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Visiting Fellow στο Πανεπιστήμιο του Cambridge (Clare Hall) και γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης.

Ο Ηλίας Σκουλίδας είναι ιστορικός. Μετά την αποφοίτησή του από το 3ο Λύκειο Άρτας φοίτησε στο Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ως υπότροφος ΙΚΥ, μεταξύ 1985-1989, και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στον Τομέα Ιστορίας Νεωτέρων Χρόνων του ιδίου Πανεπιστημίου (2001). Μεταξύ 2001-2008 δίδαξε με σύμβαση στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στο οποίο εκλέχθηκε τον Μάρτιο του 2008 επίκουρος καθηγητής, με γνωστικό αντικείμενο: "Ελληνική Ιστορία με έμφαση στις πολιτικές & πολιτισμικές σχέσεις με τις γειτονικές χώρες". Οι κυριότερες δημοσιεύσεις του είναι: - "Η Κοινοβουλευτική δραστηριότητα του Νικολάου Πλαστήρα (1950-1952)", στο Ιστορικό & Πολιτικό Συνέδριο για το Νικόλαο Πλαστήρα (Καρδίτσα, Μάιος 1994), Καρδίτσα 1994, σ. 189-258. - "Ο Αναστάσιος Κουλουριώτης και το έργο του: συμβολή στη μελέτη των ελληνοαλβανικών σχέσεων (β΄μισό 19ου αι.)", Δωδώνη ΚΑ/1 (1992) [=1995], σελ. 221-248. - (σε συνεργασία με Β. Κολιό), "Βιβλιογραφία για την Ήπειρο: Νεότερη Ιστορία (1994)", στο "Ηπειρωτικά Χρονικά", τ. 32 (1997), σελ. 515-538. - (σε συνεργασία με κ.κ. Κ. Βακατσά, Β. Κολιό), "Ηπειρωτική βιβλιογραφία (1981-1994): Νεότερη και σύγχρονη Ιστορία", Ιωάννινα, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 1998, σ. 381. - "Μετοικεσίες Αλβανοφώνων στον Ελλαδικό χώρο", στο "Ηπειρωτικά Χρονικά", τ. 33 (1998-99), σελ. 277-290. - "Portretizimi i shqiptareve ne Greqi ne vitet dhe te shekullit XIX: roli i shtypit", Perpjekja, Vit. VI, nr. 15-16 (1999), 114-119. - "Οι σχέσεις Ελλήνων και Αλβανών κατά το 19ο αιώνα: πολιτικές επιδιώξεις και θεωρήσεις (1875 - 1897)", Διδακτορική Διατριβή, Ιωάννινα 2001, σ. 336 και 4 χάρτες. - (γενική επιμέλεια), Margaret Hasluck, "Ο άγραφος νόμος στην Αλβανία", Μετάφραση: Εύα και Παναγιώτα Χατζηπαυλή, Ιωάννινα, Ισνάφι, 2003, σ. 259. - "The perception of the Albanians in Greece in the 1830s and 1840s; The Role of the Press", στο Stephanie Schwandner-Sievers - Bernd J. Fischer (eds.), "Albanian Identities. Myth and History", London, Hurst, 2002, pp.172-181. - "Τα Αλβανικά Αρχεία: Σύντομη μνεία σε έναν σχεδόν άγνωστο γείτονα", "Αρχειοτάξιο", τ. 8, 2006, σελ. 216-218.

Ο Θανάσης Δ. Σφήκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Δίδαξε ευρωπαϊκή ιστορία στο University of Central Lancashire, στη Μ. Bρετανία και νεώτερη ελληνική ιστορία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σήμερα είναι αναπληρωτής καθηγητής ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία "The British Labour Government and the Greek Civil War, 1945-1949: The Imperialism of Non-Intervention" (Keele: Keele University Press, 1994· ελληνική έκδοση, "Οι Άγγλοι Εργατικοί και ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Ελλάδα: Ο Ιμπεριαλισμος της Μη Επέμβασης", Αθήνα, Φιλίστωρ, 1997)· "Η Ελλάδα και ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος: ιδεολογία, οικονομία, διπλωματία" (Αθήνα: Στάχυ, 2000)· "Πόλεμος και ειρήνη στη στρατηγική του ΚΚΕ 1945-1949" (Αθήνα: Φιλίστωρ, 2001)· και σε επιμέλεια με τον Christofer Williams: "Ethnicity and Nationalism in the CIS and the Baltic States" (Aldershot: Ashgate, 1999) και "Ethnicity and Nationalism in Eastern Europe and the Balkans" (Aldershot: Ashgate, 1999).

Ο Χάγκεν Φλάισερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1944, σπούδασε Ιστορία στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και από το 1977 μένει στην Ελλάδα. Είναι καθηγητής νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έχει ειδικευτεί σε θέματα ελληνικής ιστορίας του 20ού αιώνα. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα και διεθνείς εξεταστικές και γνωμοδοτικές επιτροπές. Έχει γράψει πολλές μελέτες, ιδίως την περίοδο (και τη μεταπολεμική "κληρονομιά") του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, ανάμεσά τους το θεωρούμενο ως έργο αναφοράς "Στέμμα και σβάστικα: η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης, 1941-1944", από το οποίο έχουν κυκλοφορήσει δύο τόμοι.

Η Δέσποινα Ι. Παπαδημητρίου είναι διδάκτωρ Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και επίκουρος καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Με τη μεθοδολογία της ιστορίας των εννοιών και της ανάλυσης των πολιτικών ιδεολογιών προσεγγίζει τον πολιτικό συντηρητισμό, την άκρα Δεξιά, τις θεωρίες του ολοκληρωτισμού στον 20ό αιώνα. Εξέδωσε το 2006 το βιβλίο της "Από το λαό των νομιμοφρόνων στο έθνος των εθνικο-φρόνων. Η συντηρητική σκέψη στην Ελλάδα, 1922-1967."

Ο Σεραφείμ Ι. Σεφεριάδης είναι επίκουρος καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Visiting Fellow στο Πανεπιστήμιο του Cambridge (Clare Hall) και γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης.