Άπαντα Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος Σ. Ι. Βιβλιοπωλείο Λεμόνι

Διαθέσιμο

*Αποστολή σε 2-4 εργάσιμες μέρες

Αρχική τιμή: 19,08 €
Τιμή Λεμόνι: 13,36 €

H τελική τιμή συμπεριλαμβάνει ΦΠΑ.

*Ενδέχεται κάποια βιβλία που δεν είναι σε απόθεμα στο βιβλιοπωλείο να προκύψουν ως εξαντλημένα στον εκδότη τους, στην περίπτωση αυτή θα λάβετε ενημέρωση εντός 2 ημερών

Άπαντα

Συγγραφή: · Μαρία Πολυδούρη
Μαρία Πολυδούρη

Polydoúri, María
Μαρία Πολυδούρη (1902-1930). Η Μαρία Πολυδούρη γεννήθηκε στην Καλαμάτα, κόρη του γυμνασιάρχη Ευγένιου Πολυδούρη και της Κυριακής το γένος Μαρκάτου. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Γύθειο, τα Φιλιατρά και την Καλαμάτα, όπου τέλειωσε το γυμνάσιο και το 1916 δημοσίευσε το πεζοτράγουδο "Ο πόνος της μάνας" στο περιοδικό "Οικογενειακός Αστήρ". Τον ίδιο χρόνο συγκέντρωσε ποιήματα στη συλλογή "Μαργαρίτες", την οποία δεν εξέδωσε. Το 1918 διορίστηκε στη Νομαρχία Μεσσηνίας. Το 1920 πέθαναν και οι δυο γονείς της, πρώτα ο πατέρας της και σαράντα μέρες αργότερα η μητέρα της. Το 1922 μετατέθηκε στη Νομαρχία Αττικής. Είχε ήδη γραφτεί στη Νομική Σχολή. Τότε γνωρίστηκε με τον Κώστα Καρυωτάκη, τον οποίο ερωτεύτηκε παράφορα, και δημοσίευσε στίχους στα περιοδικά "Έσπερος" (Σύρου), "Ελληνική Επιθεώρησις", "Πανδώρα", "Παιδική Χαρά" και "Εύα". Το 1924 γνώρισε τον Αριστοτέλη Γεωργίου. Τον ίδιο χρόνο εγκατέλειψε τις σπουδές της και γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη Σχολή Κουναλάκη. Το 1926 πήρε μέρος σε παράσταση του έργου του Νικοντέμι "Το Κουρέλι" και πήγε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή ραπτικής Pigier. Στο Παρίσι προσβλήθηκε από φυματίωση και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Charite. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1928 και μπήκε στο σανατόριο Σωτηρία και αργότερα στην κλινική Χρηστομάνου, όπου πέθανε σε ηλικία εικοσιοχτώ χρόνων. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της πρόλαβε να εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Τρίλλιες που σβύνουν" (1928) και "Ηχώ στο χάος" (1929). Η Μαρία Πολυδούρη τοποθετείται στη γενιά των νεορομαντικών ή παρακμιακών ελλήνων ποιητών του Μεσοπολέμου, μαζί με ονόματα όπως του Τέλλου Άγρα, του Κώστα Καρυωτάκη, του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, του Κώστα Ουράνη. Στο πρώιμο ποιητικό της έργο (πριν το ταξίδι της στο Παρίσι) διακρίνονται έντονες νεορομαντικές τάσεις, επιρροές από το ρεύμα του συμβολισμού και βιωματικό ύφος, ενώ μετά την αρρώστια της, την επιστροφή στην Αθήνα και την αυτοκτονία του Καρυωτάκη το μελοδραματικό στοιχείο υποχωρεί και ο λόγος της γίνεται πιο επιμελημένος. Η γραφή της είναι έντονα φορτισμένη συναισθηματικά με θεματικό προσανατολισμό γύρω από τον έρωτα και το θάνατο. Έγραψε επίσης μια νουβέλα με τίτλο "Μυθιστόρημα" και κάποιες ποιητικές μεταφράσεις που περιλαμβάνονται στον τόμο των Απάντων της του 1982 με επιμέλεια του Τάκη Μενδράκου. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Μαρίας Πολυδούρη βλ. Άγρας Τέλλος, "Πολυδούρη Μαρία", Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια 20. Αθήνα, Πυρσός, 1932, Ζήρας Αλεξ., «Πολυδούρη Μαρία», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 8. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988 και Μαυροειδή - Παπαδάκη Σοφία, «Πολυδούρη Μαρία», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 11. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Έκδοση: Μάρτιος 2012 από "Ζαχαρόπουλος Σ. Ι."
Σελ.:399 (21χ14), Μαλακό εξώφυλλο, ISBN: 960-208-839-7

Θέμα: "Νεοελληνική ποίηση"

Περιγραφή
Άλλοι τίτλοι από Μαρία Πολυδούρη
Μαρία Πολυδούρη

Polydoúri, María
Μαρία Πολυδούρη (1902-1930). Η Μαρία Πολυδούρη γεννήθηκε στην Καλαμάτα, κόρη του γυμνασιάρχη Ευγένιου Πολυδούρη και της Κυριακής το γένος Μαρκάτου. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Γύθειο, τα Φιλιατρά και την Καλαμάτα, όπου τέλειωσε το γυμνάσιο και το 1916 δημοσίευσε το πεζοτράγουδο "Ο πόνος της μάνας" στο περιοδικό "Οικογενειακός Αστήρ". Τον ίδιο χρόνο συγκέντρωσε ποιήματα στη συλλογή "Μαργαρίτες", την οποία δεν εξέδωσε. Το 1918 διορίστηκε στη Νομαρχία Μεσσηνίας. Το 1920 πέθαναν και οι δυο γονείς της, πρώτα ο πατέρας της και σαράντα μέρες αργότερα η μητέρα της. Το 1922 μετατέθηκε στη Νομαρχία Αττικής. Είχε ήδη γραφτεί στη Νομική Σχολή. Τότε γνωρίστηκε με τον Κώστα Καρυωτάκη, τον οποίο ερωτεύτηκε παράφορα, και δημοσίευσε στίχους στα περιοδικά "Έσπερος" (Σύρου), "Ελληνική Επιθεώρησις", "Πανδώρα", "Παιδική Χαρά" και "Εύα". Το 1924 γνώρισε τον Αριστοτέλη Γεωργίου. Τον ίδιο χρόνο εγκατέλειψε τις σπουδές της και γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη Σχολή Κουναλάκη. Το 1926 πήρε μέρος σε παράσταση του έργου του Νικοντέμι "Το Κουρέλι" και πήγε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή ραπτικής Pigier. Στο Παρίσι προσβλήθηκε από φυματίωση και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Charite. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1928 και μπήκε στο σανατόριο Σωτηρία και αργότερα στην κλινική Χρηστομάνου, όπου πέθανε σε ηλικία εικοσιοχτώ χρόνων. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της πρόλαβε να εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Τρίλλιες που σβύνουν" (1928) και "Ηχώ στο χάος" (1929). Η Μαρία Πολυδούρη τοποθετείται στη γενιά των νεορομαντικών ή παρακμιακών ελλήνων ποιητών του Μεσοπολέμου, μαζί με ονόματα όπως του Τέλλου Άγρα, του Κώστα Καρυωτάκη, του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, του Κώστα Ουράνη. Στο πρώιμο ποιητικό της έργο (πριν το ταξίδι της στο Παρίσι) διακρίνονται έντονες νεορομαντικές τάσεις, επιρροές από το ρεύμα του συμβολισμού και βιωματικό ύφος, ενώ μετά την αρρώστια της, την επιστροφή στην Αθήνα και την αυτοκτονία του Καρυωτάκη το μελοδραματικό στοιχείο υποχωρεί και ο λόγος της γίνεται πιο επιμελημένος. Η γραφή της είναι έντονα φορτισμένη συναισθηματικά με θεματικό προσανατολισμό γύρω από τον έρωτα και το θάνατο. Έγραψε επίσης μια νουβέλα με τίτλο "Μυθιστόρημα" και κάποιες ποιητικές μεταφράσεις που περιλαμβάνονται στον τόμο των Απάντων της του 1982 με επιμέλεια του Τάκη Μενδράκου. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Μαρίας Πολυδούρη βλ. Άγρας Τέλλος, "Πολυδούρη Μαρία", Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια 20. Αθήνα, Πυρσός, 1932, Ζήρας Αλεξ., «Πολυδούρη Μαρία», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 8. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988 και Μαυροειδή - Παπαδάκη Σοφία, «Πολυδούρη Μαρία», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 11. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Η Μαρία Πολυδούρη ανήκει στη μεταρομαντική εποχή. Είναι ποιήτρια της γενιάς του 1920, εκφράστηκε με έμμετρο λόγο και μίλησε με πηγαίο λυρισμό για τον έρωτα, τη ζωή και το θάνατο, που τόσο την απασχολούσαν.

Πνεύμα ελεύθερο, ανένταχτο, όπως αρμόζει ίσως σε μια ποιήτρια, δεν συμβιβάζεται με τις επιταγές του κοινωνικού κατεστημένου και τον συντηρητισμό. Εκδηλώνει το ενδιαφέρον της για τη χειραφέτηση της γυναίκας και την αναγκαία ανεξαρτητοποίησή της από τον άντρα, σε μια περίοδο που παγκοσμίως αναπτύσσεται το φεμινιστικό κίνημα, το οποίο στην Ελλάδα, ακόμα, βρίσκεται σε ληθαργική κατάσταση. Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της υπάρχει έντονο το πάθος, που είναι για αυτήν η κινητήρια δύναμή της.

Στην παρούσα έκδοση συγκεντρώνεται όλο το συγγραφικό, ποιητικό και πεζογραφικό της έργο. Δηλαδή οι δύο ποιητικές της συλλογές ("Οι τρίλλιες που σβήνουν" και "Ηχώ στο χάος"), καθώς και κάποιες μεταφράσεις ποιημάτων από τα γαλλικά. Ακόμα, περιλαμβάνεται το άτιτλο μυθιστόρημά της και, τέλος, το "Ημερολόγιο" που κρατούσε για τρία περίπου χρόνια.

Έτσι, ο αναγνώστης προσεγγίζει συνολικά μια ποιήτρια που, αν και δεν έζησε πολύ, κατόρθωσε με την προσωπικότητά της και το λογοτεχνικό της έργο να σφραγίσει με το δικό της τρόπο την αρχή του 20ού αιώνα.

(2014) Ρομάντσο και άλλα πεζά, Βιβλιοπωλείον της Εστίας

(2012) Ταγκό για τρεις, Μελάνι

(2012) Άπαντα, Πελεκάνος

(2011) Μόνο γιατί μ' αγάπησες, Μεταίχμιο

(2011) Η εγγύτητα, Principia

(2009) Ανθολογία της ελληνικής ποίησης (20ός αιώνας), Κότινος

(2009) Κώστας Καρυωτάκης, Μαρία Πολυδούρη, Μεταίχμιο

(2008) Η ελληνική ποίηση του 20ού αιώνα, Μεταίχμιο

(2007) Άπαντα ποιητικά, Χώρος Ποίησης Σικυώνιος

(2006) Κυριακές μες στο χειμώνα, Σοκόλη - Κουλεδάκη

(2005) Ζωή με παραφορά..., Γαβριηλίδης

(2004) Ποιητές του μεσοπολέμου, Εκδόσεις Καστανιώτη