Γεννήθηκε το 1962 στο χωριό Σκληρού Μεσσηνίας. Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Δικηγόρος Αθηνών, ασκεί μαχόμενη δικηγορία από το 1986. Από τον Απρίλιο του 2005 μέχρι τον Νοέμβριο του 2007 διετέλεσε Συνήγορος του Καταναλωτή, επικεφαλής Ανεξάρτητης Αρχής. Από τον Νοέμβριο του 2007 μέχρι τον Ιανουάριο του 2009 διετέλεσε Πρόεδρος του Οργανισμού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ο.Ε.Ε.Κ.), Πρόεδρος της Επιτροπής Αξιολόγησης Κολλεγίων του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, καθώς και Αντιπρόεδρος της ΕΣΕΕΚΑ. Από το Φεβρουάριο ως τον Οκτώβριο του 2009 ήταν Γενικός Γραμματέας Επικοινωνιών του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών. Σύμβουλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (πρώτος σε ψήφους στις εκλογές 1999, 2002 και 2005). Αναπληρωτής εκπρόσωπος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών στην Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (τριετία 1999-2002). Κατά το χρόνο της θητείας του στο Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, διετέλεσε μέλος του Πειθαρχικού του Συμβουλίου, μέλος της Διαχειριστικής του Επιτροπής, καθώς και μέλος και εισηγητής σε άλλες επιτροπές που επεξεργάστηκαν και υπέβαλαν προτάσεις σχετικά με θέματα που αφορούν στην εύρυθμη λειτουργία της Δικαιοσύνης και την ορθή απονομή της. Πρόεδρος της Επιτροπής Φιλικού Διακανονισμού της Νομαρχίας Αθηνών, ως εκπρόσωπος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (διετία 1999-2001). Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Δικονομολόγων, της Ένωσης Δικαίου Προστασίας Καταναλωτή και άλλων επιστημονικών ενώσεων.

Ο Κωνσταντίνος Αμπλιανίτης είναι δικηγόρος.

Βαμβέτσος Αλέξανδρος (1890-1971), δικηγόρος, καθηγητής στην ΑΣΟΕΕ (1921-1923), πολιτικός (1921-1950), κατ' επανάληψιν βουλευτής, συγγραφέας νομικών μελετών.

Ο Γεώργιος Βελλής είναι επίτιμος αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου.

Βλάσης Γαβριηλίδης (1848-1920). Ο Βλάσης Γαβριηλίδης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, γιος του χρυσοχόου Γαβριήλ Γαβριηλίδη. Αποφοίτησε από τη Μεγάλη του Γένους Σχολή και σπούδασε πολιτικές επιστήμες και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, με υποτροφία του Γεωργίου Σίνου. Στο χώρο των Γραμμάτων πρωτοεμφανίστηκε μετά την επιστροφή του στην Κωνσταντινούπολη από τις σελίδες του περιοδικού Επτάλοφος, όπου δημοσίευσε μελέτες για την αρχαία ελληνική τραγωδία και το θεατρικό έργο του William Shakespeare. Την ίδια χρονιά (1868) εξέδωσε την εφημερίδα Ομόνοια, η οποία στη συνέχεια συγχωνεύτηκε με την εφημερίδα Νεολόγος. Με αφορμή δημοσίευση άρθρου του σχετικά με την καταπίεση της ελληνικής κοινότητας από την οθωμανική διοίκηση στην Πόλη, στην εφημερίδα Μεταρρύθμισις –την οποία εξέδωσε μετά την Ομόνοια – διώχτηκε από το Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ Β΄ και καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Ο Γαβριηλίδης κατέφυγε κρυφά στην Αθήνα, όπου από το 1877 πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. Συνεργάτης αρχικά στην Εφημερίδα των Συζητήσεων και στη συνέχεια εκδότης του σατιρικού περιοδικού Ραμπαγάς (από κοινού με τον Κλεάνθη Τριανταφύλλου), ακολούθησε λίγο αργότερα μοναχική πορεία εκδίδοντας το περιοδικό Μη Χάνεσαι του οποίου συνέχεια υπήρξε η εφημερίδα Ακρόπολις, η οποία στάθηκε πρωτοποριακή για την εποχή της τόσο ως προς την εμφάνισή της, όσο και ως προς την ύλη της. Μέσα από τις σελίδες της Ακροπόλεως ο Γαβριηλίδης προσπάθησε να προβάλλει την αγάπη του για την πατρίδα του και παράλληλα το θαυμασμό του για τα ευρωπαϊκά πολιτιστικά επιτεύγματα. Ο ριζοσπαστισμός του και οι συχνά ακραίες θέσεις του εναντίον θεσμών και προσώπων προκάλεσαν αντιδράσεις με αποκορύφωμα την καταστροφή των γραφείων της Ακρόπολης το καλοκαίρι του 1894 από ομάδα της Φρουράς Αθηνών και στη σύλληψή του το Νοέμβριο του 1904. Διώχτηκε κατά τη διάρκεια του εθνικού διχασμού. Μετά το 1915 άρχισαν οι οικονομικές δυσκολίες. Πέθανε το 1920 από καρκίνο στα γραφεία της Ακρόπολης. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Βλάση Γαβριηλίδη βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, «Γαβριηλίδης Βλάσης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 5. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Λαμπρίας Τάκης, «Γαβριηλίδης Βλάσης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 2. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1984 και Συναδινός Θ.Ν., «Γαβριηλίδης Βλάσιος», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια 8. Αθήνα, Πυρσός, 1929. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Ο Πέτρος Γέμτος γεννήθηκε στη Λάρισα το 1939. Σπούδασε νομικά, οικονομικά, κοινωνιολογία και φιλοσοφία στα πανεπιστήμια Αθηνών και Tubingen της Γερμανίας. Είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, τ. Πρύτανης. Είναι διδάκτωρ της Νομικής και της Οικονομικής του Πανεπιστημίου Tubingen, υφηγητής της επιστημολογίας της Οικονομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τακτικός καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και τακτικός καθηγητής της φιλοσοφίας και ιστορίας των κοινωνικών επιστημών του Τμήματος Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας. Υπήρξε Πρόεδρος και ενεργό μέλος πολλών εθνικών και διεθνών εκπαιδευτικών και ερευνητικών οργανισμών και επιτροπών. Είναι συγγραφέας 13 βιβλίων και 200 περίπου άρθρων σε συλλογικούς τόμους και έγκυρα επιστημονικά περιοδικά, που καλύπτουν τους τομείς του Δικαίου, της Οικονομικής, της φιλοσοφίας και μεθοδολογίας των κοινωνικών επιστημών, των διεθνών σχέσεων, της θεωρίας των θεσμών. Ιδιαίτερο βάρος έχει στο έργο του η μελέτη της διεπιστημονικής συνεργασίας Οικονομικής και Νομικής που οδήγησε στην πρώτη εμφάνιση της Οικονομικής Ανάλυσης του Δικαίου στη χώρα μας.

Γεωργακόπουλος Λεωνίδας (1930-2007), ομότιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Δημητρακόπουλος Νικόλαος (1864-1921), δικηγόρος, συγγραφέας νομικών μελετών, υπουργός Δικαιοσύνης στην Κυβέρνηση Ελευθέριου Βενιζέλου (Οκτώβριος 1910 - Μάιος 1912).

Ο Ιάσων Δούμπης είναι δικηγόρος.

Ο Άγγελος Ελεφάντης (1936-2008) γεννήθηκε στο Καρπενήσι. Στην Ευρυτανία έζησε ως το 1947. Τελείωσε το γυμνάσιο Χαλανδρίου και αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1962. Τη δεκαετία 1964-1974 έζησε στο Παρίσι, όπου σπούδασε ανθρωπολογία και κοινωνιολογία στη Σορβόννη και ιστορία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes, στο σεμινάριο του Geirges Haupt. Το 1968, με τη διάσπαση του ΚΚΕ, εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Μετείχε ενεργά στην έκδοση των περιοδικών "Ελληνική Παρουσία", "Πορεία" (όργανο της ΕΠΕΣ, συλλόγου των Ελλήνων φοιτητών του Παρισιού, στο ΔΣ του οποίου υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος), "L' Autre Grece" (αντιδικτατορική έκδοση των Ελλήνων του Παρισιού) και "Αγώνας" (όργανο της οργάνωσης του ΚΚΕ Εσωτερικού στο Παρίσι). Το 1973 παρουσίασε την εργασία του "Le Parti Communiste de Grece devant la resistance". Το 1976 πρωτοεκδίδει και ξεκινάει τη διεύθυνση του περιοδικού "Ο Πολίτης". Το 1976 εξέδωσε επίσης την "Επαγγελία της αδύνατης Επανάστασης: ΚΚΕ και αστισμός στο Μεσοπόλεμο" (εκδ. "Όλκος", επανέκδοση "Θεμέλιο", 1979 και 2000). Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, από τις στήλες του περιοδικού και γενικότερα με τη δημόσια παρουσία του, υπεράσπισε μαχητικά τις ιδέες της ανανεωτικής Αριστεράς. Μετείχε στην "Κίνηση των 400" και άλλες πρωτοβουλίες ανένταχτων για τη συγκρότηση του χώρου της ανανεωτικής Αριστεράς. Ορισμένα πολιτικά του κείμενα περιλήφθηκαν στη συλλογή "Ο ανεύρετος σοσιαλισμός" (εκδ. "Ο Πολίτης", 1982). Το 1987 εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά, του οποίου υπήρξε μέλος της Πολιτικής Γραμματείας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και βασικός συνεργάτης της εφημερίδας "Η Εποχή", καθώς και του περιοδικού "Κάπα". Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 άρχισε να αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Η Αυγή", της οποίας διετέλεσε διαδοχικά αντιπρόεδρος, πρόεδρος και μέλος του Δ.Σ. Το 1991 κυκλοφόρησε το έργο του "Στον αστερισμό του λαϊκισμού" (εκδ. "Πόλις"). Επίσης, από τον Ιούλιο του 2000 και μέχρι το θάνατό του επιμελούνταν το ένθετο "Ενθέματα" ("Γνώμες και ιδέες/ λόγος και τέχνες") της "Κυριακάτικης Αυγής". Ο Άγγελος Ελεφάντης υπήρξε υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΚΕ Εσωτερικού το 1985, στο ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) στο νομό Ευρυτανίας, στις εκλογές του 2004, και στις εκλογές του 2007 ξανά με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρυτανία. Είχε παντρευτεί τη Μαριάννα Δήτσα. Είχε δύο παιδιά, τον Νικόλα και την Άννα. Άλλα βιβλία του είναι: "Διά γυμνού οφθαλμού" (εκδ. "Πόλις", 1998), το οποίο περιλαμβάνει κείμενα που δημοσιεύθηκαν στον "Πολίτη", τον "Δεκαπενθήμερο Πολίτη", την "Εποχή" και την "Αυγή", από το 1976 ως το 1997, "Minima Memorialia: η ιστορία του παππού μου" (εκδ. "Πόλις", 2001), "Μας πήραν την Αθήνα...: ξαναδιαβάζοντας την ιστορία 1941-50" (εκδ. "Βιβλιόραμα", 2002). Μετείχε σε πολλούς συλλογικούς τόμους μεταξύ των οποίων: "Ο Ιανός του εθνικισμού και η ελληνική βαλκανική πολιτική" ("Ο Πολίτης", 1992· "Βιβλιόραμα", 2007), "Των αφανών: τρεις ομιλίες για το βιβλίο της Παγώνας Στεφάνου" ("ΑΣΚΙ"/"Θεμέλιο", 1998). Επίσης, συνέγραψε το κεφάλαιο: "Το αντιστασιακό φαινόμενο" στο πολύτομο συλλογικό έργο "Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, 1770-2000" σε επιμέλεια Βασίλη Παναγιωτόπουλου. Επιμελήθηκε και μετέφρασε πολλά βιβλία και άρθρα. Πέθανε στην Αθήνα, μετά από μάχη με τον καρκίνο, στις 29 Μαΐου 2008, σε ηλικία 72 ετών. (φωτογραφία από το Παρίσι, 1966-1967)

Ζήσης Πέτρος (1903-1970), δικηγόρος, συγγραφέας νομικών μελετών, εκδότης και συντάκτης της νομικής επιθεώρησης "Νέον Δίκαιον".

Θηβαίος Νικόλαος (1902-1948), δικηγόρος, Δ.Ν., συγγραφέας νομικών μελετών, ιδρυτής, εκδότης και συντάκτης της νομικής επιθεώρησης "Νέον Δίκαιον".

Ο Γεώργιος Ιγνατιάδης είναι δικηγόρος, επίτιμος πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.

Ο Κωνσταντίνος Μ. Καλλίας γεννήθηκε στις 26 Ιουνίου του έτους 1901. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το Συνταγματικό και το Κοινοβουλευτικό Δίκαιο και την Πολιτική Επιστήμη· αργότερα και με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Έλαβε μέρος στο συνεταιριστικό κίνημα προ του 1936 και στους πολιτικούς αγώνες υπέρ των αγροτών, που αποτελούσαν τότε το 60% του πληθυσμού. Εκλέχθηκε βουλευτής δέκα φορές και την ενδέκατη ευρωβουλευτής. Διετέλεσε υπουργός τέσσερις φορές, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος (1946-1951), αντιπρόεδρος της διοικούσας και της εκτελεστικής επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας (1975-1976) και αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Έλαβε μέρος στην αντίσταση εναντίον των δύο δικτατοριών και της ξενικής κατοχής. Υπήρξε πρόεδρος πολλών κοινοβουλευτικών επιτροπών και για οκτώ χρόνια ήταν αντιπρόσωπος στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Διετέλεσε αρχηγός της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπίας σε τρεις διασκέψεις της Διακοινοβουλευτικής Ενώσεως και στην συνέχεια εκλέχθηκε επίτιμο μέλος της. Έκανε πολλές αγορεύσεις στην Βουλή, στο Ευρωκοινοβούλιο και στο Συμβούλιο της Ευρώπης από το 1946 έως το 1984 και έγραψε εκατοντάδες άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά από το 1923. Συνέγραψε πολλά αυτοτελή βιβλία και μελέτες που δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά. Τιμήθηκε με το αργυρό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών, καθώς και με πολλές άλλες διακρίσεις (έγινε επίτιμος δημότης της πόλεως του Μεσολογγίου και του απονεμήθηκαν επτά Μεγαλόσταυροι).

Ο Αντώνης Καρκαγιάννης γεννήθηκε το 1932 στα Αμπελάκια της Λάρισας, από εύπορη οικογένεια. Στην Αθήνα έφτασε το 1951 και ξεκίνησε τις σπουδές του στη Νομική, τις οποίες διέκοψε το 1953, όταν συνελήφθη από το μετεμφυλιακό κράτος για τη συμμετοχή του στις δυναμικές διαδηλώσεις υπέρ του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων. Ήταν ήδη μέλος της παράνομης κομμουνιστικής αριστεράς. Έκτοτε, έγινε στόχος των διωκτικών αρχών και φυλακίστηκε και εκτοπίστηκε πολλές φορές, ενώ πέρασε από στρατοδικείο το 1958, μαζί με τον τότε διευθυντή της "Αυγής" Μανώλη Γλέζο. Αποφυλακίστηκε το 1966, για να ξανασυλληφθεί από το καθεστώς της χούντας το 1967. Επανήλθε στην Αθήνα από την εξορία το 1973 και άρχισε να αναπτύσσει εκδοτική δραστηριότητα: συνιδρυτής των εκδόσεων "Ολκός" και των περιοδικών "Αντί", "Σύγχρονος Κινηματογράφος" και "Πολίτης", άρχισε να εργάζεται ως διορθωτής στην αθλητική εφημερίδα "Φως των Σπορ". Από το 1983 εργάζεται ως συντάκτης ύλης στην "Καθημερινή", όπου έφτασε να πάρει τη θέση του διευθυντή και εκδότη. Έφυγε από τη ζωή στα 78 του χρόνια το 2010.

Ο Στέφανος Κασιμάτης είναι αρθρογράφος της εφημερίδας "Η Καθημερινή". Πριν από αυτή, συνεργάστηκε με την εφημερίδα "Το Βήμα", γράφοντας στις στήλες της "Πανδώρας".

Κατσαφάδος Βασίλης, δικηγόρος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.

Ο Κωνσταντίνος Κεραμεύς (1937) είναι νομικός, ομότιμος καθηγητής Πολιτικής δικονομίας. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Έλαβε πτυχίο Νομικής από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1960) και διδακτορικό δίπλωμα από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (1962). Βοηθός στην έδρα αστικού δικαίου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εν συνεχεία εντεταλμένος υφηγητής (1967). Τακτικός καθηγητής της έδρας της Πολιτικής Δικονομίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο (1971). Καθηγητής Πολιτικής Δικονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1982) και πλέον Ομότιμος Καθηγητής στη Νομική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε πολιτική δικονομία, συγκριτικό δίκαιο και δικονομικό διεθνές δίκαιο σε πολλά ξένα Πανεπιστήμια (ιδίως Βερολίνο, Αμβούργο, Tulane, Louisiana State University, Ohio State University, Paris II, Ghent) και έδωσε διαλέξεις σε περίπου 90 ευρωπαϊκά, αμερικανικά και ιαπωνικά Πανεπιστήμια. Επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων του Αμβούργου (1993), Paris ΙΙ (2000), Λιέγης (2003) και Βιέννης (2003). Από το 1994 τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας (Λονδίνο). Από το 1998 ως το 2006 πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας Συγκριτικού Δικαίου. Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διπλωματικές διασκέψεις και άλλες συνόδους. Διατέλεσε πρόεδρος του ΙΚΥ (1992-1995) και πρόεδρος της Academic Cooperation Association (1996-2002). Δίδαξε στην Ακαδημία Διεθνούς Δικαίου της Χάγης (1997). Είναι συγγραφέας εγχειριδίων, μονογραφιών και ερμηνειών κατ' άρθρον, ιδίως στην ύλη του δικονομικού δικαίου.

Ο Ξενοφών Ι. Κοντιάδης γεννήθηκε το 1967 στη Χαϊδελβέργη. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Μόναχο. Καθηγητής στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, όπου διδάσκει Συνταγματικό Δίκαιο και Θεσμούς Κοινωνικής Προστασίας. Από το 1995 Επιστημονικός Διευθυντής και από το 2006 Πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου - Ιδρύματος Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου. Έχει δημοσιεύσει 20 βιβλία και 75 μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους στα ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά και ιταλικά, ενώ είχε την επιστημονική (συν)επιμέλεια 10 συλλογικών τόμων. Δικηγόρος Αθηνών από το 1992. Εμπειρογνώμονας σε προγράμματα μεταφοράς θεσμικής τεχνογνωσίας σε 15 αναπτυσσόμενες χώρες. Τακτικός αρθρογράφος στον ημερήσιο Τύπο.

Ο Γιώργος Κουμάντος (1925-2007) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ως φοιτητής, φυλακίσθηκε στις φυλακές Αβέρωφ για τη συμμετοχή του σε αντιστασιακές ενέργειες. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Αμβούργο, όπου αναγορεύθηκε διδάκτορας το 1954. Το 1960 έγινε υφηγητής του αστικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1965 εντεταλμένος υφηγητής. Το 1964, με Υπουργό Παιδείας (και Πρωθυπουργό) τον Γεώργιο Παπανδρέου, Υφυπουργό τον Λουκή Ακρίτα και Γενικό Γραμματέα τον Ευάγγελο Παπανούτσο έγινε για μερικούς μήνες ειδικός σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας και ασχολήθηκε ειδικά με τη νομοτεχνική διατύπωση της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης. Στο Πανεπιστήμιο απολύθηκε από τη θέση του εντεταλμένου υφηγητή το 1968 από τη Δικτατορία. Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας έλαβε μέρος σε διάφορες αντιστασιακές ενέργειες και ειδικότερα στην "Εταιρεία Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων", που οργάνωνε δημόσιες εκδηλώσεις με Έλληνες και ξένους ομιλητές για την προβολή των δημοκρατικών θέσεων. Για τη δράση του αυτή, τον Μάιο του 1972 συνελήφθη και εκτοπίσθηκε στο Κερασοχώρι Ευρυτανίας και το Θέρμο Τριχωνίδας, ενώ συγχρόνως η Ε.Μ.Ε.Π. διαλύθηκε με δικαστική απόφαση. Μετά τη αποκατάσταση της Δημοκρατίας, το 1974, επανήλθε στο Πανεπιστήμιο αρχικά ως εντεταλμένος υφηγητής και, το 1975, έγινε τακτικός καθηγητής του αστικού δικαίου. Μετά το 1993 έγινε ομότιμος. Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, έλαβε μέρος σε πολλές επιτροπές για την προπαρασκευή νέων νόμων, όπως τις επιτροπές για την αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου με την καθιέρωση του πολιτικού γάμου, της ισότητας ανδρών και γυναικών, τη νέα ρύθμιση της υιοθεσίας και της συμπαράστασης σε ανηλίκους ή πρόσωπα που χρειάζονται βοήθεια, καθώς και, πιο πρόσφατα, με τη ρύθμιση της ιατρικά υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Το κυριότερο νομοπαρασκευαστικό του έργο ήταν η σύνταξη, από επιτροπή υπό την προεδρία του, νέου Νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, που ισχύει από το 1993. Επί δεκαπέντε χρόνια διετέλεσε πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης για την Πνευματική Ιδιοκτησία (Association Litteraire et Artistique Internationale). Στις εκλογές του 2000, ήταν υπηρεσιακός Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης. Επίσης, διετέλεσε πρόεδρος του Οργανισμού Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής. Αρθρογραφούσε τακτικά στην εφημερίδα "Η Καθημερινή". Πέθανε στην Αθήνα στις 16 Αυγούστου 2007. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας δήλωσε, όταν έγινε γνωστός ο θάνατός του: "Εκφράζω τη θλίψη μου για την απώλεια του Γεωργίου Κουμάντου, ενός ανθρώπου που με το επιστημονικό του κύρος και την πνευματική του κατάθεση άφησε μια ανεκτίμητη εθνική παρακαταθήκη".

Ο Νίκος Κ. Κυριαζής σπούδασε Οικονομικά και εκπόνησε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο της Βόνης. Εργάστηκε ως επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια Trier και Harvard, ως ειδικός για τα νομισματικά στη Γενική Διεύθυνση Μελετών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ως σύμβουλος του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και του Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, και ως γενικός γραμματέας του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης. Είναι καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Παν. Θεσσαλίας. Έχει δημοσιεύσει 14 μυθιστορήματα (τρία και σε μετάφραση στις ΗΠΑ ως Nicholas Snow), μία ποιητική συλλογή, τρία βιβλία στρατηγικής και δύο οικονομικά, πολλά επιστημονικά άρθρα σε διεθνή ακαδημαϊκά journals και περισσότερα από 300 άρθρα στον ελληνικό καθημερινό και περιοδικό Τύπο (ανάμεσά τους 60 στο περιοδικό "Ιστορία"). Μυθιστορήματά του, μεταξύ άλλων: "Αρτάβαζος ο Πέρσης", "Νικομήδης ο Αθηναίος", "Ο ξένος μου ο Θεμιστοκλής", "Ο αετός της φωτιάς", "Ο ιππότης και ο Χρυσοκέφαλος", "Μαρία των Γλάρων", "Ο Διάβολος στις πέντε ακριβώς", "Ο ελευθερωτής", "Καταραμένος θησαυρός", "Η ασπίδα των Θερμοπυλών" και "Μαραθώνας και ελευθερία". Το 2005 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας με το ανώτατο παράσημο της Γαλλίας, του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, για τη συνεισφορά του στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Τo μυθιστόρημά του "Η ασπίδα των Θερμοπυλών" (Ιωλκός, 2008) συμπεριλήφθηκε στα πέντε καλύτερα μυθιστορήματα για το 2008 και ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο. Είναι καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Ο Γιάννης Κωνσταντίνου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1966. Είναι δικηγόρος Θεσσαλονίκης από το 1990, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης από το 1999. Επίσης, είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ελληνικής 'Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη. Κείμενα και παρεμβάσεις του έχουν δημοσιευτεί στις εφημερίδες "Μακεδονία", "Αγγελιοφόρος", "Ελευθεροτυπία", "Αυγή", "Εξπρές", "Καθημερινή" και "Center For", στα περιοδικά "Μεταρρύθμιση", "Mauve", "Soul", "Σύγχρονα Θέματα" και "Καθ` Οδόν", στα νομικά περιοδικά "Συνήγορος", "Αρμενόπουλος", "Ενώπιον" και "Νοτάριος", στις ιστοσελίδες www.diamet.gr, www.politonsymaxia.gr, www.nomosphysis.org.gr, www.proeuro.gr και στο προσωπικό του ιστολόγιο, http://gianniskonstantinou.wordpress.com.

Ο Κώστας Λεονταρίδης είναι δημοσιογράφος.

Μαϊόπουλος Ραφαήλ, μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος, οικονομολόγος πρώην γενικός διευθυντής της ΔΕΗ.

Ο Στέφανος Ματθίας (1935 - 2009) ήταν διαπρεπής νομικός και πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία. Το 1961 εισήλθε στο δικαστικό σώμα, το 1990 προήχθη έγινε αεροπαγίτης, διετέλεσε διευθυντής της Εθνικής σχολής Δικαστών, αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και το 1996 επελέγη πρόεδρος του Αρείου Πάγου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2002 οπότε και του δόθηκε ο τίτλος του επίτιμου προέδρου του Αρείου Πάγου. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ήρθε σε σύγκρουση με τον τότε υπουργό δικαιοσύνης Μιχαήλ Σταθόπουλο για την αναθεώρηση του Συντάγματος και τις παρεμβάσεις των πολιτικών στο έργο της δικαιοσύνης. Μετά την συνταξιοδότησή του συνέχισε να ασχολείται με τα νομικά παρεμβαίνοντας τακτικά. Ήταν μέλος στο δ.σ. της Κίνησης Πολιτών για μια ανοιχτή κοινωνία καθώς και επίτιμος διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών. Απο μικρός ασχολείτο με την ζωγραφική με καθηγητή τον γνωστό ζωγράφο Σπύρο Παπαλουκά, το δε μουσείο της πόλεως των Αθηνών έχει κυκλοφορήσει βιβλίο σχετικά με το καλλιτεχνικό του έργο του Στέφανου Ματθία. Επίσης είχε πλούσιο συγγραφικό έργο νομικού περιεχομένου έχοντας δημοσιέυσει περισσότερες από 20 μελέτες ιδιωτικού δικαίου (Μελετήματα ιδιωτικού δικαίου). Απεβίωσε στην Αθήνα στις 2 Σεπτεμβρίου 2009

Μπάγιας Σωτήριος, αντεισαγγελέας Εφετών, πρόεδρος της Ενώσεως Εισαγγελέων Ελλάδος.

Ο Κωστής Μπακόπουλος είναι δικηγόρος.

Μπαλής Γεώργιος (1879-1957), καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Ιωάννης Νικολακόπουλος είναι δικηγόρος.

Δικηγόρος, αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, μέλος της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής των Ελλήνων.

Παπαφράγκος Στάμος (1872-1941), δικηγόρος, πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (1926-1928), πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας (1936-1941).

Ο Aλέξης Παπαχελάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών. Σπούδασε οικονομικά και ιστορία στο Bard College στις ΗΠΑ και στη συνέχεια πήρε Master’s στη δημοσιογραφία και τις διεθνείς σχέσεις από το Columbia University. Πρώτη του δημοσιογραφική εργασία η θέση του ανταποκριτή της εφημερίδας "Aυγή" στη Νέα Υόρκη το 1983. Παρέμεινε στις ΗΠΑ έως το 1998 ως ανταποκριτής της "Kαθημερινής", του "Βήματος" και του Mega Channel. Σήμερα παρουσιάζει την εκπομπή "Φάκελοι" στο Mega Channel και είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα "Το Βήμα". Είναι μέλος του Δ.Σ. του ΕΛΙΑΜΕΠ. Eίναι επίσης συγγραφέας του βιβλίου "O βιασμός της ελληνικής δημοκρατίας: O αμερικανικός παράγων (1947-1967)", Bιβλιοπωλείον της Eστίας 1997.

Ο Παναγιώτης Περυσινάκης είναι νομικός, μέλος του ΔΣ και ταμίας του ευρωπαϊκού σκέλους της Association of Corporate Counsel.

Ο Παύλος Κ. Σούρλας γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Πτυχιούχος Νομικής Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Μονάχου, είναι Καθηγητής Φιλοσοφίας του Δικαίου στο Τμήμα Νομικής του Πανεπιστήμιου Αθηνών. Διδάσκει στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών "Βιοηθική" του Πανεπιστημίου Κρήτης, από την ίδρυσή του. Έχει διατελέσει Επιστημονικός Διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, μέλος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής. Είναι Γενικός Γραμματέας του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία. Έχει δημοσιεύσει 6 αυτοτελή βιβλία και πολλά άρθρα σε θέματα ιδιωτικού δικαίου, φιλοσοφίας και μεθοδολογίας του δικαίου, ηθικής και πολιτικής φιλοσοφίας και βιοηθικής.

Ο Μιχάλης Σταθόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η Αθηνά Σταμελάκη είναι δικηγόρος.

Ο Παναγιώτης Τσούκας είναι πάρεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Ο Χαρίδημος Κ. Τσούκας γεννήθηκε το 1961 στο Καρπενήσι. Αποφοίτησε ως ηλεκτρολόγος μηχανικός από το ΑΠΘ και ως μηχανικός βιομηχανίας από το Cranfield University της Μ. Βρετανίας. Παρ’ όλα αυτά, μηχανικός δεν έγινε, αλλά στράφηκε στις κοινωνικές επιστήμες, εκπονώντας τη διδακτορική του διατριβή στη Θεωρία Οργανώσεων, στο Manchester Business School. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και ακολούθησε στη συνέχεια ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Δίδαξε στα βρετανικά πανεπιστήμια Manchester, Essex και Strathclyde, καθώς και στο ALBA Graduate Business School στην Αθήνα. Σήμερα είναι καθηγητής Στρατηγικής Διοίκησης στην έδρα Columbia Ship Management του Πανεπιστημίου Κύπρου και διακεκριμένος ερευνητής καθηγητής Οργανωσιακών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Warwick στη Μ. Βρετανία. Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα σε κορυφαία διεθνή επιστημονικά περιοδικά του κλάδου του, καθώς και αρκετά βιβλία (είτε ως συγγραφέας είτε ως συν-επιμελητής), μεταξύ των οποίων τα: Complex Knowledge (Oxford University Press), Philosophy and Organization Theory (Emerald), From Stagnation to Forced Adjustment: Reforms in Greece, 1974-2010 (Columbia University Press) και Αν ο Αριστοτέλης ήταν Διευθύνων Σύμβουλος (Καστανιώτης). Είναι συνιδρυτής του έγκριτου διεθνούς συνεδρίου International Symposium on Process Organization Studies και συν-επιμελητής της σειράς “Perspectives on Process Organization Studies” του εκδοτικού οίκου Oxford University Press, ενώ έχει διατελέσει διευθυντής σύνταξης (editor-in-chief) του διακεκριμένου ακαδημαϊκού περιοδικού Organization Studies. Το 2014 του απονεμήθηκε η υψηλή ακαδημαϊκή διάκριση Doctor of Science από το Πανεπιστήμιο Warwick για το επιστημονικό έργο του. Υπήρξε συνεργάτης ελληνικών εφημερίδων και διατηρεί προσωπικό ιστολόγιο πολιτικής αρθρογραφίας (htsoukas.blogspot.com). Στους φοιτητές του πασχίζει να εμφυσήσει την αξία και τον τρόπο της κριτικής-στοχαστικής σκέψης, χωρίς να ξεχνάει τον αφορισμό του Βιτγκενστάιν «Κοίτα, μη σκέφτεσαι».

Ο Γεώργιος Φιλάρετος γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1848 και ήταν γιος του Θεσσαλού Νικόλαου Φιλάρετου, αξιωματικού της χωροφυλακής, και της Μαργίτσας Συμεώνος από την Προύσα. Διδάκτωρ της Νομικής το 1871, άρχισε να δικηγορεί, αλλά το 1878 έλαβε μέρος στη Θεσσαλική επανάσταση κατά των Τούρκων. Η συμμετοχή του όμως αυτή συνδέθηκε με το τραγικό συμβάν της αποπληξίας και, μετά από λίγους μήνες, με το θάνατο της μητέρας του, από την ψευδή είδηση ότι είχε φονευθεί. (Αν και έσπευσε στη Χαλκίδα, την είδε να τον κοιτάζει ευχαριστημένη, αλλά χωρίς φωνή πλέον, και είχε τη γενναιότητα να την αποχωριστεί μετά από λίγες μέρες). Από το 1881 ήταν βουλευτής Πηλίου και Φερών για τέσσερις βουλευτικές περιόδους. Το 1892 διετέλεσε Υπουργός της Δικαιοσύνης. Το 1916 συμμετείχε στο κίνημα της Θεσσαλονίκης. Με την μεταπολίτευση του 1924, ως ο μόνος επιζών από τους πρώτους δημοκρατικούς, ονομάστηκε για τους αγώνες του "πατέρας της Δημοκρατίας", εκλεγόμενος αργότερα αριστίνδην Γερουσιαστής. Ο βίος του υπήρξε περιπετειώδης και έντονος και κατακλύσθηκε από τις επαγγελματικές του ασχολίες, την πολιτική, τη δημοσιογραφία, τα ταξίδια, στο εξωτερικό, τις επαναστάσεις και την οικογενειακή του ζωή. Υπέστη ατυχήματα και δοκίμασε πικρίες, που όμως υπέμεινε με φιλοσοφική καρτερία. Από το γάμο του με την Πολυτίμη Κούρου, που πέθανε σε ηλικία 28 ετών, απέκτησε ένα γιο, τον Κλεισθένη Φιλάρετο και μια θυγατέρα, ενώ από τη δεύτερη σύζυγο, Λίνα Σταύρου, άλλες τρεις θυγατέρες. Διαπρεπής νομομαθής, εκτός από τα νομικά έργα του, έγραψε μελέτες, ιστορικές, πολιτικές κλπ., καθώς και τα απομνημονεύματά του "Σημειώσεις από του 75ου υψώματος". Υπήρξε συνεργάτης ή φίλος μεγάλων ανδρών όπως του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Κλεμανσώ. Απεβίωσε το 1929, αφήνοντας μνήμη ευπατρίδη.

Η Άννα - Μαρία Φίλιππα είναι δικηγόρος.

Ο Βασίλειος Φλωρίδης είναι αντιεισαγγελέας Εφετών.

Ο Κώστας Χ. Χρυσόγονος γεννήθηκε το 1961 στις Σέρρες και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Το 1987 ανακηρύχθηκε διδάκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Αννόβερου και το 2003 εκλέχθηκε ομόφωνα καθηγητής (πρώτης βαθμίδας) στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ, με γνωστικό αντικείμενο το Συνταγματικό Δίκαιο. Έχει διδάξει ακόμη στην Εθνική Σχολή Δικαστών, στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και ως επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια Ρέγκενσμπουργκ και Αννόβερου. Είναι συγγραφέας περίπου είκοσι βιβλίων και άνω των ογδόντα επιστημονικών μελετών σε νομικά περιοδικά ή συλλογικά έργα στην ελληνική, την αγγλική και τη γερμανική γλώσσα. Επίσης, αρθρογραφεί συχνά στον ημερήσιο Τύπο και ασκεί ενεργό δικηγορία.

Ο Παναγιώτης Τσούκας είναι πάρεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας.