Ο Ανταίος Χρυσοστομίδης γεννήθηκε το 1952 στο Κάιρο της Αιγύπτου. Το 1969 φεύγει για σπουδές στην Ιταλία. Παίρνει το πτυχίο της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ρώμης το 1978. Δουλεύει στην Αθήνα ως αρχιτέκτονας μέχρι το 1982. Την ίδια περίοδο αρχίζει να μεταφράζει από την ιταλική γλώσσα, στην αρχή δοκίμια και στη συνέχεια λογοτεχνικά έργα. Το 1983 αρχίζει να εργάζεται ως δημοσιογράφος στο περιοδικό "Ένα". Στη συνέχεια εργάστηκε ως διευθυντής σε διάφορα περιοδικά μαζικής κυκλοφορίας. Η δημοσιογραφική του ενασχόληση συνεχίζεται μέχρι σήμερα στην εφημερίδα "Αυγή", στην οποία υπογράφει κάθε Κυριακή μια ολόκληρη σελίδα με τον τίτλο "Περιδιαβάζοντας". Από το 1998 εργάζεται ως Διευθυντής του τμήματος Ξένης Λογοτεχνίας στις Εκδόσεις "Καστανιώτη". Το 1999 δημοσίευσε μαζί με τον Αντόνιο Ταμπούκι το βιβλίο΄"Ένα πουκάμισο γεμάτο λεκέδες" (Άγρα). Από το 2000 διδάσκει σε μεταπτυχιακά τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και στο ΕΚΕΜΕΛ πρακτική μετάφρασης. Το 2003 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Ξένης Λογοτεχνικής Μετάφρασης. Το 2004 το Ιταλικό Κράτος, τιμώντας τον για τις προσπάθειές του για την εξάπλωση της ιταλικής κουλτούρας, του απένειμε τον τίτλο του Ιππότη Εργασίας.

O Νικολό Αμανίτι γεννήθηκε στη Ρώμη το 1966. Θεωρείται ο σημαντικότερος Ιταλός συγγραφέας της γενιάς του και το μυθιστόρημα του "Εγώ δεν φοβάμαι" μια από τις εμπορικότερες επιτυχίες της σύγχρονης ιταλικής λογοτεχνίας (πούλησε μόνο στην Ιταλία πάνω από 800.000 αντίτυπα). Το πρώτο του βιβλίο ήταν το μυθιστόρημα "Brancie" (1994). Ακολούθησαν το δοκίμιο "Nel nome del figlio", που έγραψε με τον πατέρα του Μάσιμο, και η συλλογή διηγημάτων "Fango" (Λάσπη, εκδόσεις Καστανιώτη 2000), που τον έκανε ευρύτερα γνωστό. Διηγήματά του δημοσιεύτηκαν επίσης στις ανθολογίες "Gioventu cannibale" (1966) και "Tutti i denti del mostro sono perfetti" (1997). Με το μυθιστόρημα "Ti prendo e ti porto via" (Θα σε πάρω να φύγουμε), που κυκλοφόρησε στην Ιταλία το 1999, ο Αμανίτι γνώρισε τη μεγάλη αποδοχή κοινού και κριτικής. Το 2001 κυκλοφόρησε, επίσης με μεγάλη επιτυχία, το μυθιστόρημα "Io non ho paura". Το μυθιστόρημά του "Με τις ευλογίες του Θεού" (μτφρ. Ανταίος Χρυσοστομίδης, 2008) τιμήθηκε το 2007 με την εγκυρότερη λογοτεχνική διάκριση της πατρίδας του, το Βραβείο Στρέγκα.

Η Μάργκαρετ Άτγουντ γεννήθηκε στην Όταβα του Καναδά το 1939. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο βόρειο Οντάριο και το Κεμπέκ, κι άρχισε να γράφει σε ηλικία πέντε χρόνων "διδακτικά θεατρικά έργα, ποιήματα, εικονογραφημένες ιστορίες κι ένα ημιτελές μυθιστόρημα". Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Τορόντο και πήρε το Masters στο Radcliff College, ταξίδεψε πολύ και άλλαξε διάφορα επαγγέλματα-ταμίας, σερβιτόρα, σύμβουλος κατασκηνώσεων, λέκτορας της αγγλικής λογοτεχνίας, και τέλος συγγραφέας. Εκτός από καθιερωμένη ποιήτρια, η Μάργκαρετ Άτγουντ είναι σήμερα η διασημότερη πεζογράφος και κριτικός του Καναδά. Έχει γράψει περισσότερα από 40 μυθιστορήματα, ποιήματα, παιδικά βιβλία και δοκίμια. Κατά τη διάρκεια της συγγραφικής της καριέρας έχει βρεθεί υποψήφια ή έχει τιμηθεί με αμέτρητα βραβεία στον Καναδά και στο εξωτερικό, όπως το βραβείο Premio Mondello (1997), το Commonwealth (1987, 1994), το Booker (1989, 1996, 2000, 2003, 2005, 2007), και το Orange (2001, 2004). "Η φαγώσιμη γυναίκα", το πρώτο της μυθιστόρημα, κυκλοφόρησε το 1969 (ελλ.: εκδ. Γράμματα). Ακολούθησε το "Surfacing/Ανάδυση", το 1972 (εκδ. Εστία), και "Η διπλή ζωή της Τζόαν Φόστερ" το 1976 (εκδ. Γράμματα). Στη χώρα μας κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματα: "Η ιστορία της πορφυρής δούλης", "Η κλέφτρα κίσσα", "Μάτι γάτας", "To άλλο πρόσωπο της Γκρέις", "Ο τυφλός δολοφόνος", βραβείο Booker 2000, "Όρυξ και Κρέικ", η εκ νέου διήγηση του μύθου της Πηνελόπης και του Οδυσσέα με τίτλο "Πηνελοπιάδα", και το αυτοβιογραφικό δοκίμιο "Συνομιλώντας με τους νεκρούς". Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 40 γλώσσες και συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες πεζογράφους και κριτικούς του Καναδά. Σήμερα ζει στο Τορόντο με το σύντροφό της, το συγγραφέα Γκρέιμι Γκίμπσον.

Ο Μωρίς Αττιά γεννήθηκε στο Αλγέρι το 1949. Εργάζεται ως ψυχίατρος - ψυχαναλυτής στο Παρίσι. Παράλληλα γράφει σενάρια για το σινεμά. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα "Ca va bien", "Fautes de conduites", "Le Carnaval des gueux", "Rue Oberkampf", "Une rude journee", "Drames de l'adolescence, familles en seance, recits cliniques", "Alger la noire" και "Pointe Roufe". (φωτογραφία: Sandrine Cellard)

O Mάρτιν Bάλσερ γεννήθηκε το 1927 στο Bάσερμπουργκ και ζει στις όχθες της λίμνης Mπόντενζε. Σπούδασε στη Θεολογική-Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Pέγκενσμπουργκ. Στη συνέχεια σπούδασε λογοτεχνία, ιστορία και φιλοσοφία. Eργάστηκε για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, κέρδισε πολυάριθμα λογοτεχνικά βραβεία και είναι επίτιμος διδάκτορας σε τρία γερμανικά πανεπιστήμια. Θεωρείται από τους σημαντικότερους σύγχρονους Γερμανούς συγγραφείς. Mεταξύ άλλων έχει γράψει τα βιβλία "Die Verteidigung der Kindheit" ("H υπεράσπιση της παιδικής ηλικίας", 1991), "Ohne einander" ("O ένας χωρίς τον άλλο", 1993), "Finks Krieg" ("O πόλεμος του Φινκ", 1996), "Gesammelte Werke in zwoelf Baenden" ("Tα άπαντα των έργων του σε δώδεκα τόμους", 1997). Tο μυθιστόρημά του "H πηγή" κυκλοφόρησε στη Γερμανία το 1998. (φωτογραφία: H. Jehle)

Ο Χόρχε Μάριο Πέδρο Βάργκας Λιόσα (ή Γιόσα, σύμφωνα με την ισπανική προφορά) γεννήθηκε το 1936 στην Arequipa του Περού και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Βολιβία, όπου ο πατέρας του ήταν πρόξενος. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1959 με τη συλλογή διηγημάτων "Οι αρχηγοί", αλλά έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο με το πρώτο του μυθιστόρημα "Η πόλη και τα σκυλιά" (1963), που μεταφράστηκε σε δώδεκα γλώσσες και εξακολουθεί να θεωρείται σημείο αναφοράς στη λατινοαμερικανική λογοτεχνία. Ακολούθησαν "Το πράσινο σπίτι" (1966), "Κουβέντα στον καθεδρικό ναό" (1969) και "Ο Πανταλέων και οι επισκέπτριες" (1973), που τον καθιέρωσαν ως τον σκληρότερο επικριτή των δικτατορικών καθεστώτων, του θρησκευτικού φανατισμού και της στρατιωτικής ηθικής. Ο Γιόσα συνέδεσε το όνομα και την τέχνη του με τις τύχες της Λατινικής Αμερικής, αλλά και με την παγκόσμια λογοτεχνία: μεταξύ άλλων, έγραψε κριτικά δοκίμια για τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, τον Φλωμπέρ, τον Σαρτρ, τον Καμύ, κ.ά., θεατρικά έργα, μυθιστορήματα και πολιτικά κείμενα. Το 1990 ήταν υποψήφιος πρόεδρος του Περού, με αντίπαλο τον συντηρητικό Αλμπέρτο Φουτζιμόρι, αλλά ηττήθηκε. Μετά την ήττα του εγκατέλειψε το Περού και εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη, όπου το 1993 απέκτησε την ισπανική υπηκοότητα. Ταυτόχρονα σχεδόν, εκδόθηκε η αυτοβιογραφία του με τίτλο "Το ψάρι στο νερό" (1993). Ο Μάριο Βάργκας Γιόσα έχει τιμηθεί με τα σημαντικότερα βραβεία της ισπανόφωνης λογοτεχνίας, όπως είναι τα βραβεία Planeta και Cervantes. Παραμένοντας εξαιρετικά ενεργός, λογοτεχνικά, είναι σήμερα μέλος της Ισπανικής Ακαδημίας, επίτιμος διδάκτορας πανεπιστημίων όπως το Yale, το Harvard, η Οξφόρδη, η Σορβόνη, το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, κ.ά., και Ιππότης του Τάγματος της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας. Τον Οκτώβριο του 2010 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας "για τη χαρτογράφηση των δομών της εξουσίας και τις διεισδυτικές εικόνες της αντίστασης του ατόμου, της εξέγερσης και της ήττας του", σύμφωνα με το σκεπτικό της Σουηδικής Ακαδημίας.

O Γκαμάλ Γιτάνι γεννήθηκε το 1945. Αν και καταγόταν από την 'Ανω Αίγυπτο, έζησε και μεγάλωσε σε συνοικία του παλιού Καΐρου. Σπούδασε καλές τέχνες, με ειδίκευση στα περσικά χαλιά, τον κέρδισε όμως η δημοσιογραφία. Έζησε τη νεότερη Ιστορία της Αιγύπτου και τους πολέμους του 1967 και 1973 ως πολεμικός ανταποκριτής. Εκείνη ακριβώς την περίοδο της ζωής του τον κατακλύζει η επιθυμία να αρχίσει να γράφει. Δημοσίευσε 13 μυθιστορήματα και 6 συλλογές διηγημάτων. Oι ιστορίες του συχνά διαδραματίζονται στο μεσαιωνικό Κάιρο και απεικονίζουν μοντέλα μέσα από την αραβική διήγηση, την ποίηση, την παράδοση των σούφι και την ιστορία των Αράβων. Από το 1993 μέχρι σήμερα διευθύνει το εβδομαδιαίο περιοδικό "Akhbar Al-Adab" ("Πολιτιστικά νέα"), της εφημερίδας "Αλ Αχμπάρ".

H Nαντίν Γκόρντιμερ, κόρη Eβραίων μεταναστών ρωσικής καταγωγής, γεννήθηκε το 1923 στο Σπρινγκς, μια πολίχνη δίπλα στο Γιοχάνεσμπουργκ, στη Nότιο Aφρική. Άρχισε να γράφει από την ηλικία των εννέα χρόνων και στα δεκαπέντε της δημοσίευσε το πρώτο της διήγημα. H πρώτη της συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Face to face" ("Πρόσωπο με πρόσωπο") δημοσιεύτηκε το 1949. Aκολούθησαν άλλες οκτώ συλλογές διηγημάτων και δέκα μυθιστορήματα -δύο από αυτά, το "A sport of nature", 1987 ("Mια ιδιοτροπία της φύσης") και το "My son' s story",1990 ("H ιστορία του γιου μου") κυκλοφόρησαν στα ελληνικά από τις Eκδόσεις Kαστανιώτη- στα οποία φαίνεται έντονα η αντίθεσή της στο τότε ρατσιστικό καθεστώς της πατρίδας της. Mε το μυθιστόρημά της "The Conservationist" ("O συντηρητής") κέρδισε το Bραβείο Mπούκερ το 1974. Tο 1991 η Γκόρντιμερ τιμήθηκε με το Bραβείο Nόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου της.

Ο Hans Magnus Enzensberger γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1929 στο Kaufbeuren/Allgau της Βαυαρίας. Σπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία και γλωσσολογία στα πανεπιστήμια του Φράιμπουργκ, του Αμβούργου και του Παρισιού (Σορβόννη). Ο Hans Magnus Enzensberger, ένας από τους γνωστότερους συγγραφείς, δοκιμιογράφους και ποιητές της σύγχρονης Γερμανίας, εργάστηκε ως συντάκτης στη ραδιοφωνία της Στουτγάρδης, ως επιμελητής εκδόσεων, ως επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης και στο Wesleyan University του Κονέκτικατ, ενώ ίδρυσε και διηύθυνε τα περιοδικά "Kursbuch" (1965) και "TransAtlantik" (1980). Από το 1979 ζει στο Μόναχο και από το 1985 είναι επιμελητής της σειράς "Die Andere Bibliothek" των εκδόσεων Eichborn της Φρανκφούρτης. Για το έργο του έχει αποσπάσει πολλά βραβεία, μεταξύ αυτών και το βραβείο Georg Buchner, τη σπουδαιότερη λογοτεχνική διάκριση στη Γερμανία. (φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)

Ο Ισπανός συγγραφέας Χαβιέρ Θέρκας γεννήθηκε το 1962, στο Ιμπαερνάντο, στην επαρχία του Κάθερες. Εργάστηκε για δύο χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Ιλλινόις και από το 1989 είναι καθηγητής Ισπανικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Χερόνα και τακτικός αρθρογράφος της "ΕΙ Pais". Το έργο του, μεταφρασμένο σε περισσότερες από 20 γλώσσες, περιλαμβάνει τα εξής: "Το κίνητρο" (1987), "Ο ενοικιαστής" (1989), "Η κοιλιά της φάλαινας" (1997) και "Στρατιώτες της Σαλαμίνας" (2001, κυκλοφορεί από τις Εκδ. Πατάκη, σε μετάφραση Ελισώς Λογοθέτη), βιβλίο που γνώρισε διεθνή απήχηση και δέχτηκε εγκωμιαστικά σχόλια από συγγραφείς όπως ο Μάριο Βάργκας Λιόσα, ο Τζ. Μ. Κούτσι, η Ντόρις Λέσσινγκ, η Σούζαν Σόνταγκ και ο Τζορτζ Στάινερ, ο οποίος έγραψε: "Οι στρατιώτες της Σαλαμίνας θα έπρεπε να κατατάσσονται στα κλασικά έργα". Ακολούθησε "Η ταχύτητα του φωτός" (2005, Εκδόσεις Πατάκη, Athens Prize for Literature του περιοδικού "Δέκατα"). Το 2010 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος της Ισπανίας για το βιβλίο του: "Anatomia de un instante". Ο "Ένοικος" πρωτοεκδόθηκε το 1989, θεωρείται το πρώιμο αριστούργημά του και μεταφράζεται σε πολλές γλώσσες.

O Αντρέα Καμιλλέρι (Πόρτο Εμπέντοκλε, Σικελία, 6 Σεπτεμβρίου 1925 - Ρώμη, 17 Ιουλίου 2019) είναι από τους πιο πολυδιαβασμένους σύγχρονους Ιταλούς συγγραφείς. Φοίτησε σε επισκοπικό κολέγιο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, από όπου όμως αποβλήθηκε για λόγους πειθαρχίας. Το 1944 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Λογοτεχνίας, χωρίς να πάρει ποτέ το πτυχίο του. Την ίδια περίοδο έγινε μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και δημοσίευσε τα πρώτα του διηγήματα και ποιήματα. Σπούδασε σκηνοθεσία στην Ακαδημία Δραματικής Τέχνης Silvio d’Amico και εργάστηκε ως θεατρικός σκηνοθέτης και σεναριογράφος και ως τηλεοπτικός παραγωγός στη RAI. Άργησε να εμφανιστεί στη λογοτεχνία, το 1978 με την έκδοση του μυθιστορήματος "Η ροή των πραγμάτων", που ακολούθησε το μυθιστόρημα "Καπνός στον ορίζοντα", το 1980, το πρώτο από τα μυθιστορήματά του στα οποία η υπόθεση τοποθετείται σε μια φανταστική πόλη της Σικελίας, τη Βιγκάτα. Η σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων του με ήρωα τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο (που ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Ισπανού συγγραφέα Μανουέλ Βάσκεθ Μονταλμπάν), αποτέλεσε μοναδικό εκδοτικό φαινόμενο στην Ιταλία, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες στο εξωτερικό και μεταφέρθηκε στην τηλεόραση. Στα ελληνικά έχουν εκδοθεί 47 βιβλία του: "Το σχήμα του νερού" (εκδ. Πατάκη 1999), "Την εποχή του κυνηγιού" (Ωκεανίδα 1999), "Σκύλος από τερακότα" (εκδ. Πατάκη 2000), "Η ροή των πραγμάτων" (εκδ. Καστανιώτη 2000), "Ο κλέφτης της μεσημβρίας" (εκδ. Πατάκη 2001), "Αίτηση για τηλέφωνο" (Ωκεανίδα 2001), "Η φωνή του βιολιού" (εκδ. Πατάκη 2002), "Το άρωμα της νύχτας" (εκδ. Πατάκη 2003), "Τα πορτοκάλια του Μονταλμπάνο" (εκδ. Πατάκη 2004), "Λουίτζι Πιραντέλο" (Μεταίχμιο 2004), "Καπνός στον ορίζοντα" (εκδ. Καστανιώτη 2004), "Εκδρομή στο Τίνταρι" (εκδ. Πατάκη 2004), "Υποχρεωτική πορεία" (εκδ. Πατάκη 2005), "Ο ζυθοποιός του Πρέστον" (εκδ. Πατάκη 2005, 2017)," Η υπομονή της αράχνης" (εκδ. Πατάκη 2006), "Η άλωση του Μακαλλέ" (εκδ. Πατάκη 2006), "Χάρτινο φεγγάρι" (εκδ. Πατάκη 2007), "Πανσιόν Εύα" (εκδ. Πατάκη 2007), "Ήλιος του Αυγούστου" (εκδ. Πατάκη 2007), "Η εξαφάνιση του Πατό" (εκδ. Καστανιώτη 2007), "Το χρώμα του ήλιου" (εκδ. Πατάκη 2008), "Τα φτερά της πεταλούδας" (εκδ. Πατάκη 2009), "Οι έρευνες του αστυνόμου Κολλούρα" (εκδ. Πατάκη 2009), "Το ματωμένο χωράφι" (εκδ. Πατάκη 2010), "Ίχνη στην άμμο" (εκδ. Πατάκη 2010), "Η ηλικία της αβεβαιότητας" (εκδ. Πατάκη 2011), "Προσωρινή διακοπή" (εκδ. Πατάκη 2012), "Ο κλεμμένος ουρανός" (εκδ. Καστανιώτη 2012), "O χορός του γλάρου" (εκδ. Πατάκη 2012), "Τριάντα ημέρες με τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο" (εκδ. Πατάκη 2013), "Το κυνήγι του θησαυρού" (εκδ. Πατάκη 2013), "Το χαμόγελο της Αντζέλικα" (εκδ. Πατάκη 2014), "Το νόμισμα του Ακράγαντα" (εκδ. Καστανιώτη 2014), "3 υποθέσεις για τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο" (εκδ. Πατάκη 2014), "Το παιχνίδι με τους καθρέφτες" (εκδ. Πατάκη 2015), "Μια φωνή τη νύχτα" (εκδ. Πατάκη 2015), "Ακτίνα φωτός", (εκδ. Πατάκη 2015), "Πυραμίδα από λάσπη" (εκδ. Πατάκη 2016), "Η φωλιά της οχιάς (εκδ. Πατάκη 2016), "Ο χορός των παρεξηγήσεων" (εκδ. Πατάκη 2017), "Θάνατος στα ανοιχτά", (εκδ. Πατάκη 2017), "Η εξαφάνιση της Λάουρα" (Ελληνικά Γράμματα 2017), "Το γκρι ταγιέρ" (Ελληνικά Γράμματα 2018), "Η αναφορά τού Μάουρο" (εκδ. Πατάκη 2018), "Το ολοδικό μου" (Ελληνικά Γράμματα 2019), "Η άλλη άκρη του νήματος" (εκδ. Πατάκη 2019), καθώς και η διασκευή που έκανε στο έργο του Νικολάι Γκόγκολ, "Η μύτη" (εκδ. Πατάκη 2015). Δημοσίευσε, επίσης, δοκίμια για το θέατρο καθώς και έναν τόμο με τίτλο "Τα μόνιμα θέατρα στην Ιταλία (1898-1918)". Έφυγε από τη ζωή στη Ρώμη στις 17 Ιουλίου 2019, σε ηλικία 93 ετών.

O Ντάνιελ Κέλμαν γεννήθηκε το 1975 στο Μόναχο. Δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα το 1997, σε ηλικία 22 χρόνων. Έγινε πασίγνωστος στη Γερμανία το 2004 με το μυθιστόρημα "Eγώ και ο Kαμίνσκι" (μτφρ. Kώστας Kοσμάς, Eκδ. Kαστανιώτη, 2008), ενώ το 2005 με το μυθιστόρημα "Η μέτρηση του κόσμου" (μτφρ. Kώστας Kοσμάς, Eκδ. Kαστανιώτη, 2007) έμεινε για μήνες στην πρώτη θέση των ευπώλητων βιβλίων της χώρας του και μεταφράστηκε στις σπουδαιότερες γλώσσες του κόσμου. Ακολούθησε το μυθιστόρημα "Φήμη" (μτφρ. Kώστας Kοσμάς, Eκδ. Kαστανιώτη, 2009). Το "F" κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 2013. Θεωρείται το νέο μεγάλο ταλέντο της σύγχρονης ευρωπαϊκής λογοτεχνίας.

O συγγραφέας, σεναριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης Xανίφ Kιουρέισι γεννήθηκε το 1954 και μεγάλωσε στο Kεντ, από πατέρα Πακιστανό ινδικής καταγωγής. Παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας στο King's College του Λονδίνου. Tο 1981 κέρδισε το βραβείο George Devine για το θεατρικό έργο "Περίχωρα" ("Outskirts"). Tο 1984 έγραψε το σενάριο της ταινίας "Ωραίο μου πλυντήριο" ("My Beautiful Laundrette"), με σκηνοθέτη τον Στήβεν Φρίαρς. Aκολούθησε το σενάριο "O Σάμυ και η Pόζυ κάνουν έρωτα" ("Sammy and Rosie Get Laid"), με τον ίδιο σκηνοθέτη. O ίδιος ο Kιουρέισι σκηνοθέτησε το σενάριό του με τίτλο "Tο Λονδίνο με σκοτώνει" ("London Kills Me"). Tο μυθιστόρημα "O Bούδας των προαστίων" ("The Buddha of Suburbia") κέρδισε το 1990 το βραβείο Whitbread για το καλύτερο πρώτο μυθιστόρημα. Tο δεύτερο μυθιστόρημά του με τίτλο "Tο μαύρο άλμπουμ" ("The Black Album") εκδόθηκε το 1995. Tην ίδια χρονιά εξέδωσε σε συνεργασία με τον Jon Savage το "Bιβλίο της ποπ των εκδόσεων Faber". Tο 1997 κυκλοφόρησε η πρώτη του συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Έρωτας σε γαλάζια εποχή" ("Love in a Blue Time"), από την οποία το διήγημα "Ο γιός μου ο φανατικός" ("My Son the Fanatic") μεταφέρθηκε την επόμενη χρονιά στο σινεμά. Aκολούθησε το τρίτο του μυθιστόρημα, "Οικειότητα" ("Intimacy", ελλ. μτφρ. "Oικείες απιστίες", εκδ. Kαστανιώτη 1999), η συλλογή διηγημάτων "Mεσάνυχτα όλη μέρα" ("Midnight All Day", εκδ. Καστανιώτη 2000), το μυθιστόρημα "Το χάρισμα του Γκάμπριελ" ("Gabriel's Gift", εκδ. Καστανιώτη 2002) η συλλογή διηγημάτων "Το σώμα και άλλες επτά ιστορίες" ("The Body and Seven Stories", εκδ. Καστανιώτη 2004) και το μυθιστόρημα "Κάτι έχω να σας πω" ("Something to Tell You", εκδ. Καστανιώτη 2009). Στα αγγλικά έχουν εκδοθεί, ακόμη, η συλλογή δοκιμίων "Όνειρα και μηχανορραφίες: στοχασμοί για τη γραφή και την πολιτική" ("Dreaming and Scheming: Reflections on Writing and Politics", 2002) και το αυτοβιογραφικό αφήγημα για τον πατέρα του "Το αυτί μου στην καρδιά του" ("My Ear at his Heart", 2004). Το 2008 του απονεμήθηκε ο τιμητικός τίτλος Commander of the Order of the British Empire (CBE).

Ο Τζόν Λε Καρέ -ή Ντέινβιντ Κόρνγουελ, όπως είναι το πραγματικό του όνομα- γεννήθηκε το 1931 στο Ντόρσετ. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης και στο Λίνκολν Κόλετζ της Οξφόρδης, δίδαξε για δύο χρόνια στο Ίτον και από το 1959 ως το 1964 υπηρέτησε στο Βρετανικό Διπλωματικό Σώμα. Δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα "Call for the Dead" το 1961, ενώ δούλευε ακόμα ως μυστικός πράκτορας. Η καριέρα του αυτή τελείωσε όταν ο περίφημος διπλός πράκτορας Κιμ Φίλμπι αυτομόλησε στην ΕΣΣΔ δίνοντας έναν κατάλογο με ονόματα Βρετανών πρακτόρων, ανάμεσα στα οποία και το όνομα του Ντέιβιντ Κόρνγουελ. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1974, γράφοντας το περίφημο μυθιστόρημά του "Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι", θα θυμηθεί τον Φίλμπι και θα δώσει τα χαρακτηριστικά του στο πρόσωπο του "Τυφλοπόντικα". "Ο κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο" το τρίτο του μυθιστόρημα, του χάρισε τη διεθνή αναγνώριση. Ακολούθησαν τα "Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται", "A small town in Germany", και "The naive and sentimental lover", η κλασική πλέον τριλογία του Τζορτζ Σμάιλυ -"Tinker tailor soldier spy", "The honourable schoolboy" και "Smiley's people"-, "Η μικρή τυμπανίστρια", "Ένας τέλειος κατάσκοπος", "Η ρωσική εστία" και άλλα, που εδραίωσαν τη φήμη του και απέσπασαν πολλές τιμητικές διακρίσεις, όπως τα βραβεία Έντγκαρ και Σόμερσετ Μομ. Είναι ο συγγραφέας που ανήγαγε το μυθιστόρημα κατασκοπίας σε λογοτεχνία αξιώσεων. Και παρ' ότι πολλοί πίστεψαν πως η θεματολογία του εξαντλήθηκε με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η επιτυχία των πρόσφατων έργων του "Ο ράφτης του Παναμά" και "Σινγκλ & Σίνγκλ" τους διέψευσε κατηγορηματικά, αποδεικνύοντας πως ο Τζον Λε Καρέ είναι παν' από όλα ένας συγγραφέας της ανθρώπινης συνείδησης. "Ο επίμονος κηπουρός" που αναγνωρίστηκε ομόφωνα ως ένα από τα καλύτερα βιβλία του, προκάλεσε διεθνή αίσθηση για την αμεσότητα και την οξύτητα με την οποία πραγματεύεται την ασυδοσία κολοσσών της φαρμακοβιομηχανίας, ιδιαίτερα στις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Μέχρι σήμερα έχει γράψει 24 μυθιστορήματα, μερικά από τα οποία έχουν μεταφερθεί με πολύ μεγάλη επιτυχία στον κινηματογράφο. Ήταν από τους πρώτους που καταδίκασαν δημόσια την επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ και άσκησαν δριμεία κριτική στην απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης να συμπράξει σ' αυτόν τον πόλεμο.

Ο Κλαούντιο Μάγκρις γεννήθηκε στην Τεργέστη το 1939. Είναι καθηγητής γερμανικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Τεργέστης και τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας "Corriere della Sera". Έχει μεταφράσει στα ιταλικά Κλάιστ, Ίψεν, Σνίτσλερ, Μπύχνερ και έχει γράψει μελέτες για το έργο των Κάφκα, Μούζιλ, Χόφμανσταλ, Λούκατς, Γιόζεφ Ροτ, Ρίλκε, Σβέβο, Κανέτι, Σίνγκερ και άλλων. Ο "Δούναβης", το κορυφαίο έργο του, κυκλοφόρησε το 1986. Τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερου ξένου δοκιμίου στη Γαλλία το 1990, με το ευρωπαϊκό βραβείο Erasmus, στην Ολλανδία, το 2001, για τη συμβολή του στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, με το βραβείο Principe de Asturias de las Letras (το ισπανόφωνο Νόμπελ), τo 2004, και με το Βραβείο Ειρήνης των Γερμανών Βιβλιοπωλών, το 2009.

Ο Βλαντίμιρ Μακάνιν γεννήθηκε το 1937 στα Ουράλια. Σπούδασε μαθηματικά και σκηνοθεσία κινηματογράφου. Εμφανίστηκε στα ρωσικά γράμματα το 1965 με το μυθιστόρημά του "Ευθεία γραμμή". Ακολούθησαν τα έργα του "Στη μεγαλούπολη" (1980), "Το γαλάζιο και το κόκκινο" (1980), "Φωνές" (1982), "Μόνος και μόνη" (1988), "Τραπέζι με τσόχινο τραπεζομάντηλο και καράφα στη μέση" (ρωσικό βραβείο Μπούκερ, 1993), "Ο αιχμάλωτος του Καυκάσου" (1997), "Μια πετυχημένη ιστορία αγάπης" (2002). Το μυθιστόρημα "Αντεργκράουντ ή Ένας ήρωας του καιρού μας" κυκλοφόρησε το 1998 και αντιμετωπίστηκε από την αρχή ως το αριστούργημά του. Ο Μακάνιν θεωρείται ο σημαντικότερος σύγχρονος Ρώσος συγγραφέας.

Ο Ίαν Μακ Γιούαν γεννήθηκε το 1948, σπούδασε στα Πανεπιστήμια Sussex και East Anglia και δημοσίευσε την πρώτη του συλλογή διηγημάτων, με τίτλο "Fist Love, Last Rites", το 1975, αποσπώντας μάλιστα το βραβείο Somerset Maughman, και τη δεύτερη με τίτλο "Between the Sheets", το 1977. Το 1987 κέρδισε το Whitbread Award (και το Prix Femina Etranger, έξι χρόνια μετά), για το μυθιστόρημά του "Child in Time". Έχει γράψει αρκετά μυθιστορήματα και σενάρια για τον κινηματογράφο. Τρία μυθιστορήματά του συμπεριλήφθηκαν στις τελικές υποψηφιότητες για το βραβείο Booker ("Έμμονη αγάπη", "Άμστερνταμ", "Εξιλέωση"). Το βραβείο τού απονεμήθηκε, τελικά, το 1998, για το "Άμστερνταμ". Η "Εξιλέωση" (2002), επίσης, έχει τιμηθεί με τα εξής βραβεία: W.H. Smith Literary Award (2002), National Book Critics' Circle Fiction Award (2003), Los Angeles Times Prize for Fiction (2003), και Santiago Prize for the European Novel (2004). Για το μυθιστόρημα "Σάββατο" τιμήθηκε το 2006 με το βραβείο James Tait Black Memorial Prize.

Ο Νόρμαν Μάνεα γεννήθηκε το 1936 στην Μπουκοβίνα της Ρουμανίας. Σε ηλικία πέντε ετών οδηγήθηκε σε ουκρανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μετά από σπουδές μηχανικού, άρχισε τη λογοτεχνική του σταδιοδρομία σ' ένα πρωτοποριακό περιοδικό που σύντομα απαγορεύτηκε. Ζει από το 1986 στις ΗΠΑ, όπου διδάσκει λογοτεχνία των Ανατολικών Χωρών στο Πανεπιστήμιο Μπάρντ της Νέας Υόρκης. Τα γραπτά του που έχουν ως αντικείμενο το Ολοκαύτωμα και την καθημερινή ζωή σ' ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από δέκα γλώσσες.

Ο Χάρι Μούλις γεννήθηκε το 1927 από πατέρα αυστροουγγρικής καταγωγής και μητέρα Εβραία από την Αμβέρσα. Έγραψε έναν εντυπωσιακό όγκο από μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια, ποιήματα, θεατρικά και φιλοσοφικά έργα, και θεωρείται από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ευρωπαίους συγγραφείς. Το 1992 γιόρτασε τα σαράντα χρόνια της λογοτεχνικής παραγωγής εκδίδοντας το μυθιστόρημα "Η ανακάλυψη του ουρανού" (μτφρ. Ινώ Βαν Ντάικ-Μπαλτά, εκδ. Καστανιώτη 2001), που θεωρείται το αριστούργημά του και έχει ήδη μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Μεγάλη επιτυχία είχαν επίσης τα βιβλία του "Η απόπειρα", που ξεπέρασε στην Ολλανδία τις 500.000 πωλήσεις (1982, μτφρ. Ινώ Βαν Ντάικ-Μπαλτά, εκδ. Καστανιώτη 1988), "Τα στοιχεία" (1988, μτφρ. Μαρία Αγγελίδου, Εκδ. Καστανιώτη 1997) και "Η διαδικασία" (1998, μτφρ. Ινώ Βαν Ντάικ-Μπαλτά, εκδ. Καστανιώτη 2000). Ο "Ζίγκφριντ" κυκλοφόρησε στην Ολλανδία το 2001. Τον Οκτώβριο του 2010 άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 83 ετών στην κατοικία του στο Άμστερνταμ έπειτα από μάχη με τον καρκίνο.

Ο Τζων Μπάνβιλ γεννήθηκε στο Wexford της Ιρλανδίας το 1945. Το πρώτο του βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων "Long Lankin", εκδόθηκε το 1970. Έχει γράψει επίσης τα μυθιστορήματα: "Nightspawn" (1971), "Birchwood" (1973), "Doctor Copernicus" (το οποίο κέρδισε το βραβείο James Tait Black Memorial το 1976), "Kepler" (με θέμα τον αστρονόμο του 16ου αιώνα, για το οποίο του απονεμήθηκε το βραβείο Μυθιστορήματος της Guardian το 1981), "The Newton Letter" (1982, που μεταφέρθηκε στην τηλεόραση από το Channel 4), "Mefisto" (1986, "Μεφίστο", μτφρ. Ελένη Αντωνιάδη, εκδ. Εστία 1991), "The Book of Evidence" (που το 1989 ήταν υποψήφιο για το βραβείο Booker και την ίδια χρονιά κέρδισε το Guinness Peat Aviation Book Award, ελλ. εκδ. "Το βιβλίο της αλήθειας", μτφρ. Μαρία Δημητροπούλου- Αθανασιάδου, εκδ. Ωκεανίδα 1993). Ακολούθησαν τα βιβλία "Ghosts" (1993), "Athena" (1995), "The Untouchable" (1997, "O αδιάφθορος", μτφρ. Κατερίνα Τζωρίδου, εκδ. Καστανιώτη 1998), "Eclipse" (2000, "Η έκλειψη", μτφρ. Ελένη Παγκαλιά, εκδ. Καστανιώτη 2002), "Shroud" (2002) και "Prague Pictures: Portrait of a City" (2003, "Πράγα: πορτρέτα μιας πόλης", μτφρ. Λύο Καλοβυρνάς, εκδ. Μεταίχμιο 2005). Σήμερα ζει στο Δουβλίνο και γράφει λογοτεχνική κριτική στους "The Irish Times". Τα μυθιστορήματά του έχουν τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία στα οποία συμπεριλαμβάνεται το βραβείο Booker το 2005 με το μυθιστόρημά του "The Sea" ("Η θάλασσα", μτφρ. Τόνια Κοβαλένκο, εκδ. Καστανιώτη 2005) σε μια από τις καλύτερες χρονιές του θεσμού και το Βραβείο καλύτερου Ιρλανδικού Μυθιστορήματος το 2012 για το "Αρχαίο φως".

Ο Άμος Οζ γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ το 1939. Πριν ασχοληθεί με τη συγγραφή και τη δημοσιογραφία εργάστηκε επί πολλά χρόνια σε ένα κολλεκτιβοποιημένο αγρόκτημα (κιμπούτς). Συμμετείχε ενεργά, επί μία εικοσαετία, στην πολιτική ζωή του Ισραήλ, ως μέλος διαφόρων ειρηνιστικών κινημάτων. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, διηγήματα, πολιτικά δοκίμια και παιδικά βιβλία. Τα γνωστότερα μυθιστορήματά του είναι: "Ο Μιχαέλ μου" (το μυθιστόρημα που τον καθιέρωσε ως έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του Ισραήλ), "Το μαύρο κουτί", "Η γυναίκα που γνώρισα", "Φίμα", "Νύχτα στο Τελ Κένταρ", "Η ίδια θάλασσα" και "Ιστορία αγάπης και σκότους". Σχεδόν όλα έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά και κυκλοφορούν από τις εκδ. Ψυχογιός και Καστανιώτη. Έχει βραβευθεί με διεθνή λογοτεχνικά και διακρίσεις ειρήνης, μεταξύ των οποίων το Βραβείο Λογοτεχνίας Χολόν και το γερμανικό Βραβείο Ειρήνης 1992. Τα τελευταία χρόνια ζει με την οικογένειά του στην πόλη Αράντ του Ισραήλ.

Ο Πολ Όστερ γεννήθηκε το 1947 στο Νιου Τζέρσεϊ και σπούδασε αγγλική, γαλλική και ιταλική λογοτεχνία. Του έχει απονεμηθεί ο τίτλος του fellow από το Εθνικό Κληροδότημα των ΗΠΑ για τις Τέχνες τόσο για την ποίηση όσο και για τον πεζό λόγο, ενώ το 1990 του απονεμήθηκε το βραβείο Μόρτον Ντάουεν Ζέιμπελ από την Αμερικανική Ακαδημία και το Ινστιτούτο Τεχνών και Γραμμάτων. Έγραψε τα σενάρια των ταινιών "Καπνός" και "Μελανιασμένο πρόσωπο". Στο κινηματoγραφικό φεστιβάλ του Βερολίνου το 1995 η ταινία "Καπνός" βραβεύτηκε με την Αργυρή Άρκτο, με το ειδικό βραβείο Κριτών, με το βραβείο του Διεθνούς Κύκλου Κινηματογραφικών Κριτικών και με το Βραβείο Κοινού για την καλύτερη ταινία. Το 1998 έγραψε το σενάριο και σκηνοθέτησε την ταινία "Η Λουλού πάνω στη γέφυρα". Το έργο του έχει μεταφραστεί σε 21 γλώσσες. Το 1997 εκδόθηκε μια συλλογή με τις δυσεύρετες πλέον μεταφράσεις που είχε κάνει ο Πολ Όστερ με τίτλο "Μεταφράσεις" και το 2001 μια επιλογή από τα διηγήματα που έστειλε το κοινό της ραδιοφωνικής του εκπομπής στο National Public Radio των ΗΠΑ, με τίτλο "True Tales from American Life". Ζει στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης με τη γυναίκα του, επίσης συγγραφέα, Σίρι Χούστβεντ, και τα δύο τους παιδιά. Περισσότερες πληροφορίες για τον Πολ Όστερ περιλαμβάνονται στην επίσημη ιστοσελίδα του στο διαδίκτυο, www.paulauster.co.uk (ή: www.stuartpilkington.co.uk/paulauster/faq.htm). Έργα του: Ποίηση: -Ξεθάβω -Γράμματα στον τοίχο -Μπροστά στη μουσική -Εξαφανίσεις: επιλεγμένα ποιήματα Θεατρικά Μονόπρακτα: -Ο Λόρελ και ο Χάρντι πηγαίνουν στον παράδεισο -Συσκότιση -Κρυφτούλι Μυθιστορήματα: -Ψεύτικη μπάλα -Λευκοί χώροι -Η επινόηση της μοναξιάς -Γυάλινη πόλη -Το κλειδωμένο δωμάτιο -Στη χώρα των εσχάτων πραγμάτων -Το παλάτι του φεγγαριού -Η μουσική του πεπρωμένου -Λεβιάθαν -Το κόκκινο σημειωματάριο -Αυτοβιογραφία του ματιού -Ίλιγγος -Ονειρεμένες μέρες στο Ξενοδοχείο Εξιστάνς -Τιμπουκτού -Το βιβλίο των ψευδαισθήσεων - Η νύχτα των χρησμών - Τρέλες στο Μπρούκλιν - Travels in the Scriptorium (ελλ. τίτλος: Ενοχές δίχως τύψεις) - Man in the Dark (2008) - Invisible (2009) - Sunset Park (2010) Δοκίμια: -Η τέχνη της πείνας -Φεγγαρόφωτο στο μουσείο Μπρούκλιν -Θεμέλια -Γιατί γράφω -Μεροδούλι Μεροφάι -Winter Journal (2012)

Ο Ορχάν Παμούκ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1952. Σπούδασε αρχιτεκτονική και δημοσιογραφία, πολύ γρήγορα όμως αφιερώθηκε στη λογοτεχνία. Το 1978 σε ηλικία εικοσιέξι μόλις ετών δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα "Cevdet Bey ve Ogullari" ("Τζεβντέτ Μπέης και Υιοί"), ένα ογκώδες έργο εξακοσίων είκοσι σελίδων, στο οποίο αφηγείται, μέσα από την ιστορία τριών γενεών μιας οικογένειας τούρκων εμπόρων, τη δημιουργία της τουρκικής αστικής τάξης και έμμεσα της σύγχρονης Τουρκίας (κίνημα των Νεοτούρκων 1908 - στρατιωτικό πραξικόπημα 1971). Το μυθιστόρημα αυτό βραβεύτηκε το 1979 στο διαγωνισμό μυθιστορήματος των εκδόσεων Μιλλιέτ. Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1982 και την επόμενη χρονιά πήρε το βραβείο μυθιστορήματος Ορχάν Κεμάλ. Ακολούθησαν το 1983 το "Sessiz Ev" ("Το σπίτι της σιωπής"), το 1985, το "Beyaz Kale" ("Λευκό κάστρο") και το 1990 το "Kara Kitap" ("Μαύρο βιβλίο"). Στα έργα αυτά ο συγγραφέας δίνει εικόνες μιας κοινωνίας που προσπαθεί να βρει το πρόσωπό της ακροβατώντας στο γεωγραφικό και πολιτιστικό όριο δύο κόσμων. Η εκδυτικοποίηση της τουρκικής κοινωνίας με τη σύσταση του σύγχρονου τουρκικού κράτους και την άνοδο της τουρκικής αστικής τάξης, η έννοια της ατομικότητας και το θέμα της ιστορίας είναι θέματα που απασχολούν έντονα το συγγραφέα. Έχει τιμηθεί με πολλά λογοτεχνικά βραβεία στη χώρα του και τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 50 γλώσσες. Το 2005, και ενώ αντιμετώπιζε προβλήματα στη χώρα του εξαιτίας του ό,τι αναφέρθηκε δημόσια στη γενοκτονία των Αρμενίων, τιμήθηκε με το βραβείο Ειρήνης των Γερμανών βιβλιοπωλών στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φραγκφούρτης. Το 2006 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας, καθώς "αναζητώντας τη μελαγχολική ψυχή της γενέθλιας πόλης του, ανακάλυψε καινούργια σύμβολα για τη σύγκρουση και τη συνύφανση των πολιτισμών".

Ο ελληνικής καταγωγής Τζορτζ Πελεκάνος γεννήθηκε στην Ουάσινγκτον το 1957. Είναι παραγωγός ανεξάρτητων κινηματογραφικών ταινιών, βραβευμένος δημοσιογράφος, παραγωγός και σεναριογράφος της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς "The Wire", που προβλήθηκε στις ΗΠΑ, και συγγραφέας σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων μυστηρίου που έχουν γίνει μπεστ σέλερ και εκτυλίσσονται στην ευρύτερη περιοχή της γενέθλιας πόλης του, της Ουάσινγκτον μεταξύ των οποίων τα μπεστ σέλερ "Ο βασιλιάς του πεζοδρομίου", "Σαρωτική έκρηξη" και "Ζήτημα τιμής", που έχουν κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα. Ζει στην Ουάσινγκτον, είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά.

Ο Σέρχιο Πιτόλ γεννήθηκε στο Μεξικό το 1933. Συγγραφέας που δεν μπορεί να ταξινομηθεί εύκολα σε σχολές, έχει γράψει διηγήματα, μυθιστορήματα και δοκίμια· επίσης γνωστές είναι οι μεταφράσεις του σε έργα του Κόνραντ, του Γκόμπροβιτς, του Τζέιμς και πολλών άλλων συγγραφέων Άγγλων, Ιταλών, Πολωνών και Ρώσων. Κοσμοπολίτης, έχει ζήσει στην Ευρώπη αλλά και στην Κίνα, έχει εργαστεί δε ως διπλωμάτης στη Βαρσοβία, στη Βουδαπέστη, στο Παρίσι, στη Μόσχα και στην Πράγα. Γνωστότερο έργο του η "Τριλογία του καρναβαλιού" που αποτελείται από τα μυθιστορήματα "Το γαϊτανάκι του έρωτα" (1984), "Η εξημέρωση του θεϊκού φλαμίνγκο" (1989) και "Η συζυγική ζωή" (1991).

O Σαντιάγο Ρονκαλιόλο (Λίμα, 1975) είναι ο νεότερος συγγραφέας που τιμήθηκε ποτέ με το βραβείο "Αλφαγκουάρα". Το προηγούμενο μυθιστόρημά του, "Pudor" ("Αιδώς"), απέσπασε θετικά σχόλια από κριτικούς και κοινό σε ολόκληρο τον ισπανόφωνο κόσμο, μεταφράστηκε σε διάφορες γλώσσες και πρόκειται να μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Σεναριογράφος, δραματουργός, συγγραφέας παιδικών βιβλίων, μεταφραστής, shadow writer και δημοσιογράφος, συνεργάζεται αυτή την εποχή με διάφορα έντυπα της Λατινικής Αμερικής και με την εφημερίδα "Ελ Παΐς" στην Ισπανία, και επίσης γράφει καθημερινά στο blog www.elboomeran.com.

Ο Ζοζέ ντε Σούζα Σαραμάγκου (1922-2010) γεννήθηκε στο μικρό χωριό Αζινιάγκα της Πορτογαλίας από γονείς φτωχούς ακτήμονες αγρότες, μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Λισαβόνας (το "Σαραμάγκου" ήταν παρατσούκλι της οικογένειας ντε Σούζα, από ένα είδος ραφανίδας που έτρωγαν οι φτωχοί, και γράφτηκε στη ληξιαρχική πράξη γεννήσεως). Πέρασε τα σχολικά του χρόνια στη Λισαβόνα, όπου, όμως, παρά την έφεσή του στα γράμματα, αναγκάστηκε να αφήσει το γυμνάσιο για μια τεχνική σχολή που τον βοήθησε να βρει δουλειά σαν μηχανικός αυτοκινήτων. Παράλληλα, όσα βράδια παρέμενε ανοιχτή, επισκεπτόταν την Εθνική Βιβλιοθήκη και διάβαζε "χωρίς βοήθεια ή καθοδήγηση, παρά μόνο με την περιέργεια και τη θέληση να μάθω", όπως γράφει στην αυτοβιογραφία του. Εντελώς αυτοδίδακτος, ο Σαραμάγκου εξέδωσε το 1947 το μυθιστόρημα "Γη της αμαρτίας", που μεσούσης της δικτατορίας του Σαλαζάρ πέρασε απαρατήρητο. Κομμουνιστής με παράνομη πολιτική δράση, εργάστηκε για πολλά χρόνια σε εκδοτικούς οίκους και σε εφημερίδες ως σχολιαστής, ως υπεύθυνος λογοτεχνικών σελίδων και ως βιβλιοκριτικός. Μετά την επανάσταση του 1974 υπήρξε για ένα διάστημα υποδιευθυντής της μεγάλης εφημερίδας της Λισαβόνας "Diarios de Noticias". Έγινε ένας από τους πιο γνωστούς συγγραφείς στη χώρα του χάρη κυρίως στα μυθιστορήματα του. Το 1998 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ζούσε στα Κανάρια Νησιά, όπου κατέφυγε το 1993, όταν κορυφώθηκε η ρήξη του με την πορτογαλική Εκκλησία με αφορμή το έργο του "Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιο". Τα γνωστότερα βιβλία του είναι: "Εγχειρίδιο ζωγραφικής και καλλιγραφίας" (1977), "Από τη γη θρεμμένος" (1980), "Ταξίδι στην Πορτογαλία" (1981), "Το χρονικό του μοναστηριού" (1983), "Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις" (1984), "Η πέτρινη σχεδία" (1986), "Ιστορία της Πολιορκίας της Λισαβόνας", (1989), "Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον" (1991), "Περί τυφλότητος" (1995), "Όλα τα ονόματα" (1997), "Η σπηλιά" (2001), "Ο άνθρωπος αντίγραφο" (2003), "Περί φωτίσεως" (2004). Πέθανε σε ηλικία 87 ετών στο νησί Λανθαρότε, στα Κανάρια Νησιά, στις 18 Ιουνίου 2010.

Ο ΄Ινγκο Σούλτσε γεννήθηκε το 1962 στη Δρέσδη και σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Ιένα. Στη συνέχεια εργάστηκε σε εφημερίδα και στο Δημοτικό θέατρο του Άλτενμπουργκ. Η παραμονή του για έξι μήνες στην Αγία Πετρούπολη τον οδήγησε να γράψει το πρώτο του βιβλίο, "33 Στιγμές ευτυχίας" (1995), το οποίο τον έκανε αμέσως γνωστό και βραβεύτηκε με τα βραβεία Άλφρεντ Ντέμπλιν, Ερνστ Bίλνερ, στο πλαίσιο του διαγωνισμού Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν, καθώς και με το βραβείο Ασπέκτε. Το δεύτερο βιβλίο του, με τίτλο "Απλές ιστορίες" (1998), γνώρισε επίσης μεγάλη επιτυχία σε όλο τον κόσμο. Ζει στο Βερολίνο.

Ο Αντόνιο Ταμπούκι (1943-2012) γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1943 στην Πίζα. Σπούδασε στην Πίζα, στο Παρίσι και στη Λισαβόνα λογοτεχνία και φιλοσοφία. Δίδαξε για πολλά χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Σιένα. Έγραψε 40 βιβλία, τα περισσότερα από τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Από πολύ νέος ασχολήθηκε συστηματικά με τον Φερνάντο Πεσσόα, μεταφράζοντας ένα μεγάλο μέρος του έργου του στα ιταλικά. Ταυτόχρονα υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους μελετητές του έργου του Πορτογάλου ποιητή και συγγραφέα και συνέβαλε ουσιαστικά στην παγκόσμια εδραίωση και διάδοση του έργου του. Ένα τμήμα των δοκιμίων του για τον Πεσσόα έχουν δημοσιευτεί στον τόμο "Η νοσταλγία του πιθανού: γραπτά για τον Φερνάντο Πεσσόα" (εκδ. Άγρα 2007). Στον Πεσσόα αφιέρωσε κι ένα λογοτεχνικό του έργο "Οι τρεις τελευταίες μέρες του Φερνάντο Πεσσόα: ένα παραλήρημα" (εκδ. Άγρα 1999). Η εκτενής νουβέλα του "Ρέκβιεμ" (1992) γράφτηκε απευθείας στα πορτογαλικά, ενώ το μυθιστόρημά του "Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα" (1994), που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό, διαδραματίζεται στην Πορτογαλία του Σαλαζάρ. Ο Αντόνιο Ταμπούκι, παρότι ξεκίνησε τη συγγραφική του καριέρα με ένα μυθιστόρημα ("Piazza d' Italia", 1975) υπήρξε κυρίως συγγραφέας της μικρής φόρμας. Από το "Παιχνίδι της αντιστροφής" (1981) μέχρι το "Ο χρόνος γερνάει γρήγορα" (2009) ο Ταμπούκι έγραψε μια σειρά από αριστοτεχνικά, συχνά μινιμαλιστικά, διηγήματα που έδωσαν μια νέα ώθηση στη σύγχρονη ιταλική λογοτεχνία. Στα χρόνια που πέρασαν ανάμεσα σε αυτές τις δύο συλλογές, δημοσίευσε επίσης τις συλλογές "Η γυναίκα του Πόρτο Πιμ" (1983), "Μικρές παρεξηγήσεις άνευ σημασίας" (1985), "Τα πετούμενα του Μπεάτο Αντζέλικο" (1987), "Ο μαύρος άγγελος" (1991), "Όνειρα ονείρων" (1992). Οι εκτενείς νουβέλες/μυθιστορήματά του είναι το "Νυχτερινό στην Ινδία" (1984), "Η γραμμή του ορίζοντα" (1986), " Ρέκβιεμ: μια παραίσθηση" (1992), "Οι τρεις τελευταίες μέρες του Φερνάντο Πεσσόα: Ένα παραλήρημα" (1994), "Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα" (1994), "Η κομμένη κεφαλή του Νταμασένου Μοντέιρο" (1997), "Είναι αργά, όλο και πιο αργά" (2001), "Ο Τριστάνο πεθαίνει. Μια ζωή" (2004). Κοσμοπολίτης συγγραφέας που ταξίδευε συνεχώς, ο Ταμπούκι συγκέντρωσε τα ταξιδιωτικά του κείμενα στον τόμο "Ταξίδια και άλλα ταξίδια" το 2011. Ο Ταμπούκι υπήρξε ένας έντονα πολιτικοποιημένος συγγραφέας. Παρενέβαινε τακτικά με άρθρα του σε εφημερίδες χτυπώντας όλα τα κακώς κείμενα, ιδιαίτερα της περιόδου του μπερλουσκονισμού. Αυτό, μάλιστα, είχε ως αποτέλεσμα μια μεγάλη δικαστική του περιπέτεια το 2010 με τον αντιπρόεδρο της Βουλής, στέλεχος του κόμματος του Μπερλουσκόνι. Υπερασπίστηκε σθεναρά τα δικαιώματα των τσιγγάνων στην Ιταλία (έγραψε, μάλιστα, το βιβλίο "Οι τσιγγάνοι και η Αναγέννηση" το 1999). Τον απασχόλησαν επίσης θέματα που αφορούσαν τη δημοκρατία και την τρομοκρατία ("Η γαστρίτιδα του Πλάτωνα", βιβλίο του 1998), και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Διεθνούς Κοινοβουλίου των Συγγραφέων (1993) που δημιουργήθηκε για να υπερασπιστεί συγγραφείς απ' όλο τον κόσμο που δέχονταν απειλές κατά της ζωής τους στις χώρες τους. Το Κοινοβούλιο εξέδιδε το περιοδικό "Αουτονταφέ" που κυκλοφόρησε ταυτόχρονα σε 8 γλώσσες, καθώς και στην Ελλάδα (εκδ. Άγρα). Πολλά βιβλία του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Σημειώνουμε τις ταινίες "Νυχτερινό στην Ινδία" του Αλαίν Κορνώ, "Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα" του Ρομπέρτο Φαέντσα με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, "Ρέκβιεμ" του Αλαίν Τανέρ, κ.α. Ο κινηματογράφος υπήρξε πάντα ένα από τα σημαντικά σημεία αναφοράς στο έργο του. Στον κινηματογράφο του Αλμοδόβαρ αφιέρωσε το βιβλίο του "20 φωτογράμματα" με 11 νυχτερινές φωτογραφίες του γιου του Μικέλε Ταμπούκι (2006). Κείμενά του μεταφέρθηκαν στο θέατρο από τον Τζόρτζιο Στρέλερ και άλλους σε διάφορες χώρες. Έχει βραβευτεί με πολλά διεθνή βραβεία, μεταξύ των οποίων Pen Club, Campiello, Viareggio Repaci στην Ιταλία, Prix Medicis Etranger, Prix Europeen de la Litterature, Prix Mediterranee στη Γαλλία, Ευρωπαϊκό Αριστείον, το Nossack στη Γερμανία, το Europaischer Staatspreis στην Αυστρία, το Hidalgo και Francisco Cerecedo στην Ισπανία. Συζητήθηκε συχνά η υποψηφιότητά του για το Βραβείο Νόμπελ. Από το 1997 ερχόταν στην Ελλάδα κάθε χρόνο, στις αρχές του καλοκαιριού, είτε για να παρουσιάσει βιβλία του είτε για να κάνει διακοπές - κυρίως στα Χανιά της Κρήτης. Τα Χανιά ανταπέδωσαν την αγάπη του Ταμπούκι ανακηρύσσοντάς τον επίτιμο δημότη της πόλης το 2011. Ένα χρόνο πριν, τον Μάιο του 2010, είχε αναγορευτεί επίτιμος διδάκτωρ του τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Σχεδόν το σύνολο του έργου του κυκλοφορεί στην Ελλάδα σε νέες μεταφράσεις του Ανταίου Χρυσοστομίδη (ο οποίος μάλιστα τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης το 2003, για τη μετάφραση του μυθιστορήματος "Είναι αργά, όλο και πιο αργά"). Με τον Ανταίο Χρυσοστομίδη τον συνέδεε στενή φιλία η οποία αποτυπώνεται στο βιβλίο με συζητήσεις τους, "Ένα πουκάμισο γεμάτο λεκέδες" (1999), αλλά και στα γυρίσματα του τηλεοπτικού επεισοδίου της σειράς "Κεραίες της εποχής μας", για λογαριασμό της ΕΤ1 (2007). Ήταν παντρεμένος με την Πορτογαλίδα Μαρί-Ζοζέ Λανκάστρε, επίσης μελετήτρια και μεταφράστρια του Πεσσόα, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Πέθανε στις 25 Μαρτίου του 2012, σε ηλικία 68 ετών, μετά από πολύμηνη ασθένεια, στη Λισαβόνα, μια πόλη που επέλεξε ως δεύτερη πατρίδα του και που επανέρχεται πολύ συχνά στο έργο του. (Πηγή: εκδόσεις Άγρα)

Η Π. Ντ. Τζέιμς (Φύλις Ντόροθι Τζέιμς) γεννήθηκε στην Οξφόρδη το 1920. Από το 1949 μέχρι το 1968 εργάστηκε στην Εθνική Υπηρεσία Υγείας και από το 1968 μέχρι το 1979 στο εγκληματολογικό τμήμα της Βρετανικής Αστυνομίας. Έχει γράψει πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα, βραβεύτηκε στη Βρετανία, στις ΗΠΑ, στην Ιταλία και στη Σουηδία και θεωρείται η σημαντικότερη σύγχρονη Bρετανίδα συγγραφέας αστυνομικών βιβλίων. Το 2000, στα ογδοηκοστά της γενέθλια, χρίστηκε Βαρώνη του Χόλαντ Παρκ, ως επιβράβευση της προσφοράς της στα βρετανικά γράμματα.

Ο Κάρλος Φουέντες (1928-2012) γεννήθηκε στην πόλη του Μεξικού. Πέρασε μέρος της παιδικής του ηλικίας σε διάφορες χώρες (Ηνωμένες Πολιτείες, Χιλή, Αργεντινή), ακολουθώντας τον πατέρα του, που ήταν διπλωμάτης. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της πεζογραφίας της Λατινικής Αμερικής στη σύγχρονη λογοτεχνία. Το έργο του περιλαμβάνει μυθιστορήματα, όπως "Η πιο διάφανη περιοχή" (1958), "Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρους" (1962), "Αλλαγή δέρματος" (1967),"Ιερή ζώνη" (1967), "Terra Nostra" (1975), "Το κεφάλι της ύδρας" (1978), "Ο γερογκρίνγκο" (1985), "Ο αγέννητος Χριστόφορος" (1987), "Η εκστρατεία" (1990), "Ντιάνα, η μοναχική κυνηγός" (1994), κινηματογραφικά σενάρια, θεατρικά έργα και δοκίμια, όπως "Ο θαμμένος καθρέφτης" (1992). Το 1993 εξέδωσε το έργο "Η πορτοκαλιά", με το οποίο κλείνει ο αφηγηματικός κύκλος που ονόμασε "Η ηλικία του χρόνου". Το 1977 κέρδισε το βραβείο Romulo Galllegos (ανώτατη λογοτεχνική διάκριση στη Λατινική Αμερική), το 1987 το βραβείο Θερβάντες (τη μεγαλύτερη διάκριση που δίνεται σε ισπανόφωνο συγγραφέα) και το 1994 το βραβείο Principe de Asturias de las Letras. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες. Έφυγε από τη ζωή στις 15 Μαΐου 2012 σε ηλικία 83 ετών, σε νοσοκομείο της μεξικανικής πρωτεύουσας όπου νοσηλευόταν με καρδιακά προβλήματα.

Πίσω από το γυναικείο ψευδώνυμο Γιασμίνα Χάντρα κρύβεται ο συγγραφέας Μοχάμεντ Μουλεσεχούλ. Γεννήθηκε το 1955 στην Αλγερία και σε ηλικία εννέα χρόνων μπήκε σε στρατιωτική σχολή. Αρχίζει να δημοσιεύει λογοτεχνικά κείμενα το 1984, ενώ έχει ήδη γίνει αξιωματικός. Η δυσπιστία με την οποία το στρατιωτικό κατεστημένο της χώρας του αντιμετωπίζει έναν στρατιωτικό λογοτέχνη αλλά κυρίως ο εμφύλιος πόλεμος στην Αλγερία τον αναγκάζει να περάσει, ως λογοτέχνης, στην πιο βαθιά παρανομία και να χρησιμοποιήσει ένα γυναικείο ψευδώνυμο. Έγινε γνωστός από μια σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων με ήρωα τον επιθεωρητή "Λομπ". Δημοσιεύοντας πλέον με το όνομα Γιασμίνα Χάντρα, θα γίνει πασίγνωστος στη Γαλλία, με τα βιβλία: "Morituri" (1997), "Double blanc" (1997), "L' automne des Chimeres" (1998) και "La dingue au bistouri" (1990-1999). Ακολουθούν τα μυθιστορήματα: "Les agneaux de Seigneur" (1998), "Α quoi revent les loups" (1999, "Τι ονειρεύονται οι λύκοι", μτφρ. Μαρίνα Μέντζου, εκδ. Καστανιώτη 2000), τα αυτοβιογραφικά "L' ecrivain" (2001) και "L' imposture de mots", η νουβέλα "Cousin K" και η πιο πρόσφατη μυθιστορηματική τριλογία "Les Hirondelles de Kaboul", "L'attentat" (Prix des libraires, 2006) και "Les sirenes de Bagdad" (2006). Την αληθινή του ταυτότητα ο Μουλεσεχούλ αποκάλυψε στο γαλλικό Τύπο τον Ιανουάριο του 2001, όταν παραιτήθηκε από τον στρατό. Έχει μεταφραστεί σε 39 γλώσσες και δύο από τα μυθιστορήματά του πρόκειται σύντομα να μεταφερθούν στη μεγάλη οθόνη.

Ο Άλαν Χόλινγκχερστ γεννήθηκε το 1954. Σπούδασε Αγγλικά στο Magdalen College της Οξφόρδης και στη συνέχεια δίδαξε εκεί και στο University College του Λονδίνου. Είναι αναπληρωτής αρχισυντάκτης της λογοτεχνικής επιθεώρησης "The Times Literary Supplement (TLS)". Το μυθιστόρημά του "Η βιβλιοθήκη της πισίνας" (1988, ελλ. εκδ. Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος) ήταν ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα βιβλία της δεκαετίας του '80. Το 1993 επιλέχθηκε ως ένας από τους καλύτερους νέους μυθιστοριογράφους. Το 2004 κέρδισε το βραβείο Booker για το μυθιστόρημά του "Η γραμμή της ομορφιάς" ("The line of beauty", ελλ. εκδ. Καστανιώτη). Για το τελευταίο, ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος έγραψε στην εφημερίδα "Τα Νέα", στις 28/5/05: "Πώς θα έγραφε ο Xένρι Tζέϊμς, εάν έγραφε σήμερα; Παρότι αφελές το ερώτημα, έχει απάντηση: με τον τρόπο του Άλαν Xόλινγκχερστ. Δείτε τη "Γραμμή της ομορφιάς" ως ένα ενδιαφέρον αισθητικό πείραμα. Διαπιστώστε τι θα προκύψει εάν κάποιος σύγχρονος αφηγητής διατηρήσει το ύφος του Xένρι Tζέϊμς, αλλά τον αποκόψει από τα βικτωριανά ήθη και τον στείλει αποστολή στον θαυμαστό κόσμο των γκέϊ. [...]". Έχει μεταφράσει τον "Βαγιαζίτ" του Ρακίνα στα αγγλικά.