Ο Φαμπρίς Μελκιό γεννιέται το 1972 σε μια μικρή πόλη της Σαβοΐας, τη Μοντάν. Μετά το απολυτήριο του λυκείου με ειδίκευση στα οπτικοακουστικά μέσα, παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής με τη Julie Villmont και, στη συνέχεια, εργάζεται ως ηθοποιός στο θίασο Compagnie des Milefontaines, τον οποίο διηύθυνε ο Emmanuel Demarcy-Mota. Από το 1998, αρχίζουν να εκδίδονται και να μεταδίδονται από το ραδιόφωνο τα πρώτα του κείμενα για παιδιά ["Οι μικροί μελαγχολικοί" ("Les petits m?lancoliques", έργο που ανέβηκε και στην Ελλάδα από τη Σύγχρονη Θεατρική Σκηνή το 2006 στο Θέατρο Άλμα σε σκηνοθεσία Ελένης Μποζά) και "Ο κήπος του Μπομόν" ("Le jardin de Beaumont")]. Για το τελευταίο αυτό κείμενό του, αποσπά γαλλικά και διεθνή βραβεία. Από το 2001 μέχρι σήμερα, έχουν δημοσιευθεί πάνω από τριάντα θεατρικά του έργα κυρίως από τις εκδόσεις "L' Arche". Από το 2002, έργα του ανεβαίνουν σε όλη τη Γαλλία. Το 2003, η παράσταση του έργου του "Η μοιρασιά του διαβόλου" ("Le diable en partage") στο Theatre de la Bastille και στην Comedie de Reims αποσπά το βραβείο καλύτερης παράστασης γαλλικού έργου του Εθνικού Συνδικάτου Κριτικών. Επίσης, του απονέμεται το βραβείο της Ένωσης Θεατρικών Συγγραφέων (SACD) για τον καλύτερο νέο συγγραφέα ραδιοφωνικού έργου. Το 2004, η Ελλάδα έρχεται να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη θεατρική του πορεία αφού ανεβαίνει, για πρώτη φορά εκτός Γαλλίας, ένα δικό του έργο, "Η μοιρασιά του διαβόλου" από το ΚΘΒΕ στο μικρό θέατρο της Μονής Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη σε σκηνοθεσία Πέτρου Σεβαστίκογλου. Το έργο αναφέρεται στην πρόσφατη τραγωδία της Βοσνίας και επικεντρώνεται σε χαρακτήρες που αγωνίζονται να υπερασπιστούν τη ζωή απέναντι στο θάνατο και τον παραλογισμό. Τα τελευταία χρόνια, έργα του Μελκιό μεταφράζονται σε πάνω από δέκα γλώσσες και ανεβαίνουν σε θεατρικές σκηνές σε χώρες όπως η Ισπανία, η Γερμανία, η Ελβετία, το Μεξικό, η Χιλή, η Ρωσία και άλλες. Το 2008, του απονέμεται το "Βραβείο Θεάτρου της Γαλλικής Ακαδημίας" για το σύνολο του έργου του ενώ το 2010 δοκιμάζει τις δυνάμεις του και στη σκηνοθεσία ανεβάζοντας το έργο του "Tarzan Boy" που αποτελεί ένα στοχασμό γύρω από την ενηλικίωση και τις μαθητείες της ζωής.

Ο Δημήτρης Φίλιας γεννήθηκε το 1959 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε, ως υπότροφος της Γαλλικής κυβέρνησης, στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (1981-1986) του οποίου και ανακηρύχτηκε Διδάκτωρ Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας (Ιούνιος 1986). Δίδαξε στα Πανεπιστήμια Ιωαννίνων (1989-1994), Πάντειο (1994-2001) ενώ από το 2001, ως Επίκουρος Καθηγητής, και από το 2008 ως Αναπληρωτής Καθηγητής, διδάσκει Λογοτεχνική Μετάφραση από τα Γαλλικά στα Ελληνικά στο τμήμα Ξένων Γλωσσών Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα. Έχει συμμετάσχει σε Συνέδρια και έχει δημοσιεύσει πλήθος μελετών σχετικών με ζητήματα Μετάφρασης, Γαλλικής και Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και Συγκριτικής Γραμματολογίας. Έχει μεταφράσει από τα Γαλλικά στα Ελληνικά Μαξ Βιλαίν ("Τρεχαντήρια της Μεσογείου", Γρηγόρης, 2009 ), Μολιέρο ( "Η Πριγκίπισσα της 'Ηλιδας", Κέδρος, 2007), Φρανσουά Μασπερό, ("Οι Μέλισσες και η Σφήκα", Σοκόλης, 2005), Σίλικ Σανταμαρία ("Γαλανόλευκα", δίγλωσση έκδοση, Grassen, 1990) καθώς και από τα Ελληνικά στα Γαλλικά τον "Πρωτομάστορα" του Νίκου Καζαντζάκη (δίγλωσση έκδοση, A-Die, 1995) ενώ είναι συγγραφέας του δοκιμίου "Βία και θυσία" γύρω από το θεατρικό έργο του Παντελή Πρεβελάκη (Έψιλον, 1999).