Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1920 και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1946 έγινε δεκτός στη διπλωματική υπηρεσία και υπηρέτησε στις Μόνιμες Αντιπροσωπείες στον ΟΗΕ και στο ΝΑΤΟ, ως πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη, σύμβουλος πρεσβείας στην Άγκυρα, Γενικός Πρόξενος στην Αλεξάνδρεια. Με πρεσβευτικό βαθμό από το 1965 διετέλεσε διευθυντής των Τουρκικών και Κυπριακών Υποθέσεων, Πρέσβυς στον Καναδά, Μόνιμος Αντιπρόσωπος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και Μόνιμος Αντιπρόσωπος στο ΝΑΤΟ. Από το 1976 ως το 1981, οπότε συνταξιοδοτήθηκε, υπηρέτησε ως Μόνιμος Υπηρεσιακός Γενικός Γραμματέας του Υπ. Εξωτερικών και παράλληλα πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Δημοσιεύματα: - "Το Κυπριακό. Μια ενδοσκόπηση" (μαζί με τους Μεν. Αλεξανδράκη και Ε. Λαγάκο), Ευρωεκδοτική, 1987. - "Οι Τούρκοι και εμείς" (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών), Εκδ. Φυτράκη, 1988. - "Εξωτερική πολιτική - διπλωματία - διπλωμάτες", Εκδ. Φυτράκη, 1990. - "Ανασκόπηση. Η εξωτερική πολιτική της νεότερης Ελλάδας", Εκδ. Ι. Σιδέρης, 1998. - "Θουκυδίδης επίκαιρος", Εκδ. Ι. Σιδέρης, 1998. κ.ά.

Ο Παύλος Αποστολίδης (1942) είναι Έλληνας διπλωμάτης, πρέσβης ε.τ, πρώην διοικητής της ΕΥΠ και σημερινός υπηρεσιακός Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Σπούδασε νομικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακολούθησε σταδιοδρομία στο διπλωματικό σώμα εισερχόμενος σε αυτό το 1965. Το 1984 μετατέθηκε στην Άγκυρα ως σύμβουλος της ελληνικής πρεσβείας. Υπήρξε πρέσβης της Ελλάδος στην Κύπρο (1990), την Σαουδική Αραβία, την Υεμένη, το Ομάν, γενικός διευθυντής διμερών σχέσεων στο υπουργείο Εξωτερικών καθώς και Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδος (1995-1998) στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις Βρυξέλλες. Το 1998 διορίστηκε γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών και το επόμενο έτος διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληοροφοριών (ΕΥΠ), θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2004 οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Μετά την αποχώρησή του από το διπλωματικό σώμα διετέλεσε μη εκτελεστικό μέλος (2004-2011) του διοικητικού συμβουλίου της Alpha Bank καθώς και ειδικός σύμβουλος του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Στις 17 Μαΐου 2012, κατά τον διορισμό της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης Παναγιώτη Πικραμμένου από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, ανέλαβε το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης μέχρι τη διενέργεια εκλογών στις 17 Ιουνίου 2012.

Ο Πρέσβης Ιωάννης-Αλέξιος Ζέπος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Είναι απόφοιτος του τμήματος Νομικής της Σχολής Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το Νοέμβριο 1974 εισήχθη στη Διπλωματική Υπηρεσία και υπηρέτησε αρχικά ως Ακόλουθος Πρεσβείας στη Διεύθυνση Πολιτικών Υποθέσεων Δυτικής Ευρώπης και το 1975 στο Διπλωματικό Γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του έχει υπηρετήσει στην Κεντρική Υπηρεσία στη Διεύθυνση Βαλκανικών Υποθέσεων, στη Διεύθυνση Πολιτικών Υποθέσεων Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και στη Διεύθυνση Πολιτικών Υποθέσεων ΕΣΣΔ, ενώ έχει διατελέσει Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του Υπουργού Εξωτερικών (2002-2004). Στην Εξωτερική Υπηρεσία έχει τοποθετηθεί σε σειρά Αρχών: στη Λισσαβώνα ως Γραμματέας Πρεσβείας (1976-1980), στο Κάιρο ως Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας (1982-1987), στη Μαδρίτη ως Σύμβουλος Πρεσβείας (1987-1990), στο Σικάγο ως Γενικός Πρόξενος (1992-1995), στις Βρυξέλλες ως Αναπληρωτής Μόνιμος Αντιπρόσωπος στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ (1995-1997), στο Νέο Δελχί ως Πρέσβης της Ελλάδας στην Ινδία - με παράλληλη διαπίστευση στο Νεπάλ, στο Μπαγκλαντές, στη Σρι Λάνκα και στις Μαλδίβες (1997-2002), στις Βρυξέλλες ως Μόνιμος Αντιπρόσωπος στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ (2004-2007), στο Κάιρο ως Πρέσβης της Ελλάδας στην Αίγυπτο (2007-2009). Επίσης, το 2009 κατέστη μέλος της "Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων" για τη σύνταξη του νέου Αμυντικού Δόγματος της Βόρειο-Ατλαντικής Συμμαχίας (ΝΑΤΟ). Στις 16 Οκτωβρίου 2009 ανέλαβε καθήκοντα Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Εξωτερικών. Ο κ. Ζέπος έχει τιμηθεί με το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικα και έχει λάβει τιμητικές διακρίσεις από την Κυπριακή Δημοκρατία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Αίγυπτο, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Έχει διατελέσει μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών από το 1968 έως το1974. Είναι μέλος του Δ.Σ. της "Κίνησης Πολιτών" και Ειδικός Σύμβουλος του ΕΛΙΑΜΕΠ. Έχει δημοσιεύσει αριθμό άρθρων, σχετικών με την εξωτερική πολιτική, καθώς και άλλα θέματα, σε εφημερίδες και περιοδικά. Μιλά αγγλικά, γαλλικά, πορτογαλικά και ισπανικά.

Ο Πρέσβυς Βασίλειος Κασκαρέλης είναι μέλος της Ελληνικής Διπλωματικής Υπηρεσίας από το 1974. Το Μάιο του 2009 ανέλαβε Πρέσβυς της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον, μετά από 16 έτη συνεχούς υπηρεσίας στις Μόνιμες Αντιπροσωπείες της χώρας μας σε πολύ σημαντικούς Διεθνείς Οργανισμούς, αποκτώντας, έτσι, μία ευρύτερη γνώση και πολύτιμη εμπειρία του συνόλου των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων ζητημάτων, καθώς και των Διατλαντικών Σχέσεων. Ο Πρέσβυς κ. Κασκαρέλης έχει υπηρετήσει ως Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (2004-2009), συμμετέχοντας ενεργά στη λήψη πολύ σημαντικών αποφάσεων για το μέλλον της Ένωσης (Συνθήκη της Λισσαβώνας, Δημοσιονομικές Προοπτικές, Διεύρυνση, Σχέσεις με τη Ρωσία και την Τουρκία, Διατλαντικές Σχέσεις κ.α.). Νωρίτερα είχε διατελέσει Μόνιμος Αντιπρόσωπος της χώρας μας στο ΝΑΤΟ, σε μία περίοδο (2000-2004), κατά την οποία έλαβαν χώρα εξαιρετικά κρίσιμα γεγονότα, τόσο σε παγκόσμιο (τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, πόλεμοι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ), όσο και σε περιφερειακό (σταθεροποίηση των Δυτικών Βαλκανίων) και εθνικό (οικοδόμηση μέτρων εμπιστοσύνης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας) επίπεδο. Την περίοδο 1994-2000 υπηρέτησε ως Αναπληρωτής Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ, έχοντας μία ευρύτερη επίβλεψη σημαντικών ζητημάτων σε μία εξαιρετικά σημαντική περίοδο για τον Οργανισμό. Επίσης, υπηρέτησε στις ελληνικές Πρεσβείες Άγκυρας και Λευκωσίας, καθώς και ως Γενικός Πρόξενος της χώρας μας στο Δυτικό Βερολίνο την περίοδο της πτώσης του Τείχους, παρακολουθώντας, εκ του σύνεγγυς, όλα τα δραματικά γεγονότα, που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη Ευρώπη. Γεννημένος στην Αθήνα στις 26 Νοεμβρίου 1948, ο κ. Κασκαρέλης σπούδασε Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει παρασημοφορηθεί με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικα και τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, ενώ του έχει απονεμηθεί ο Τίτλος του Ιππότη του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας. Το 2011 ανακηρύχθηκε Διπλωμάτης της χρονιάς από το World Affairs Council σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Λος Άντζελες.

Ο Κωνσταντίνος Λυμπερόπουλος μετά τις σπουδές του, Νομικά, Οικονομικά, Κοινωνιολογία και Διεθνείς Σχέσεις στην Αθήνα και το Παρίσι, έγινε δεκτός στη Διπλωματική Υπηρεσία το 1960. Υπηρέτησε στην Κωνσταντινούπολη, στο Βελιγράδι, στο Τόκιο, στη Μόσχα, στις Βρυξέλλες ως μόνιμος αντιπρόσωπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1985 έως το 1990 καθώς και στο Κέντρο από το 1990 έως το 1993 Γενικός Διευθυντής Πολιτικών Υποθέσεων. Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό υπηρεσία, το 1995 ασχολείται με την έρευνα και τη συγγραφή. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες καθώς και βιβλία "Η μεσογειακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης", Ι. Σιδέρης, 1996, "Η σύγκρουση. Η Ισλαμική πρόκληση και οι στρατηγικές της δύσης", Ι. Σιδέρης, 2000 και "Η αρπαγή της Ευρώπης", Παπαζήσης 2005.

Ο Παναγιώτης Κ. Ιωακειμίδης είναι καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ως πρεσβευτής/εμπειρογνώμων του Υπουργείου Εξωτερικών έχει συμμετάσχει σε όλες τις σημαντικές διαπραγματεύσεις της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των Διακυβερνητικών Διασκέψεων για την επεξεργασία της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης, της Συνθήκης του Maastricht για την Ευρωπαϊκή Ένωση και της Συνθήκης του Amsterdam. Υπήρξε ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Διακυβερνητική Διάσκεψη για τη σύνταξη της Συνθήκης της Νίκαιας και αναπλ. μέλος της Ευρωπαϊκής Συνέλευσης (Convention) για την επεξεργασία του Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Είναι μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων του ΕΛΙΑΜΕΠ και του ΟΠΕΚ. Μεταξύ άλλων έχει χρηματίσει Πρόεδρος και Γενικός Διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών (ΕΚΕΜ), μέλος της Independent Commission for the Comprehensive Review of the Institutions and Procedures of the Union και άλλων επιστημονικών ενώσεων. Έχει γράψει μεγάλο αριθμό βιβλίων και άρθρων για την ευρωπαϊκή ενοποίηση, τις διεθνείς σχέσεις και την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας.

Ο Λουκάς Τσούκαλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, στο Κολέγιο της Ευρώπης στη Μπριζ και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Δίδαξε επί σειρά ετών σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, μεταξύ άλλων, στην Οξφόρδη, στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο του London School of Economics (LSE) και στο Κολέγιο της Ευρώπης. Σήμερα είναι καθηγητής ευρωπαϊκής οργάνωσης στην έδρα Jean Monnet του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Έχει διατελέσει επίσης, μεταξύ άλλων, πρόεδρος του ΔΣ και διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών (ΕΚΕΜ) και πρέσβης και ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού για ευρωπαϊκά θέματα. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο, το οποίο έχει μεταφραστεί σε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες, καθώς και ενεργό συμμετοχή τόσο στον χώρο της πολιτικής όσο και της οικονομίας. Μεταξύ των βιβλίων του περιλαμβάνονται τα "The New European Economy", 1997, και "What Kind of Europe?", 2004.

Ο καθηγητής Θεόδωρος Α. Κουλουμπής είναι ομότιμος καθηγητής των Διεθνών Σχέσεων και αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Το έργο του τα τελευταία χρόνια εστιάζεται στην επίλυση διαφορών στο διεθνές περιβάλλον. Είναι συγγραφέας (μαζί με τον James H. Wolfe) ενός γνωστού συγγράμματος, του "International relations: Power and justice" (Prentice Hall, 4η έκδοση, 1990). Επίσης, συγγραφέας του βιβλίου "The US,Greece and Turkey: The troubled triangle" (Praeger,1983) και συνεπιμελητής του "Journal of southeast european and Black Sea studies", που εκδίδεται απο το ΕΛΙΑΜΕΠ και από τους Frank Cass Publishers στο Λονδίνο.

O Ξενοφών Γιαταγάνας διετέλεσε νομικός σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μέλος του Γραφείου του Προέδρου Ζακ Σαντέρ, επικεφαλής του τμήματος δημοσιονομικής πολιτικής της Γενικής Διεύθυνσης Προϋπολογισμού της ΕΕ και σύμβουλος του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών και της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Διδάσκει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι επιστημονικός συνεργάτης του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δημοσίου Δικαίου και Διευθυντής Ερευνών του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών και Ερευνών.

Ο Πάνος Καζάκος, 1941, σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Ελλάδα και οικονομικά στη (Δυτική) Γερμανία. Είναι διδάκτωρ του Christan-Albrechts-Universitat Kiel. Σήμερα διδάσκει ευρωπαϊκές και διεθνείς οικονομικές σχέσεις στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης. Την περίοδο 1996-2002 διηύθυνε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σπουδών. Έχει διατελέσει ανάμεσα σε άλλα εμπειρογνώμων α΄ του Υπουργείου Εξωτερικών και διευθυντής ερευνών του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών. Η μελέτη του "Θεσμικές μεταρρυθμίσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση" (Ι. Σιδέρης, 1996), βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Άλλες δημοσιεύσεις (επιλογή): "Ανάμεσα σε κράτος και αγορά - Οικονομία και πολιτική στη μεταπολεμική Ελλάδα 1944-2000", "Πατάκης", 2001, "Stabilisierung ohne Reform-Konvergenz und Pfadabhangigkeit im Griechenland der 90er Jahre", ZEI, Bonn 2000, "Η νέα Agenda της αριστεράς και άλλα δοκίμια πολιτικής κριτικής", "Παπαζήσης", Αθήνα 1998, "Greece and EC Membership Evaluated", (co-editor) "Printer", London 1994.

Ο Κωνσταντίνος Στεφάνου είναι καθηγητής διεθνούς οικονομικού δικαίου στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος ευρωπαϊκής έδρας Jean Monnet.

Η Σουζάννα Βέρνυ είναι απόφοιτος της Σχολής Σλαβωνικών & Ανατολικοευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (BA History, First Class Honours) και κάτοχος διδακτορικού διπλώματος (Kings College London) με θέμα τα ελληνικά κόμματα και τη συζήτηση για την Ένταξη στην ΕΟΚ, 1974-1979. Έχει διατελέσει Επισκέπτης Ερευνητής στα Πανεπιστήμια του Μπράντφορντ (1992-95 και 2000-02) και του Μπρίστολ (1994-98), και Ειδικός Επιστήμονας στον Κύκλο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συνηγόρου του Πολίτη (1998-2001). Σήμερα είναι Επίκουρος Καθηγήτρια Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Τμήμα ΠΕΔΔ του Πανεπιστημίου Αθηνών και Επισκέπτης Ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ (2003-05). Από το 1999 είναι Εκδότρια (Editor) του τετράμηνου περιοδικού "South European Society & Politics" (Λονδίνο: Taylor & Francis, ISSN 1360-8746), ενώ ήταν Επίκουρη Εκδότρια (Associate Editor) του "Journal of Modern Greek Studies" (2000-02).

Η Νέδα Αθ. Κανελλοπούλου - Μαλούχου σπούδασε νομικά στο Στρασβούργο, και είναι επίκουρη καθηγήτρια Συγκριτικού Δημοσίου Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και δικηγόρος Αθηνών. Διδάσκει Συνταγματικό Δίκαιο, Συγκριτικό Συνταγματικό Δίκαιο και Ευρωπαϊκό Συνταγματικό Δίκαιο. Άλλες μονογραφίες της είναι: "Ο πολιτικός έλεγχος της συνταγματικότητας του νόμου, Μελέτη Συγκριτικού Συνταγματικού Δικαίου κατά το Δίκαιο της Ελλάδας, της Γαλλίας και της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας" (διδ. διατρ., 1989), "Η κομματική δραστηριότητα των δημοσίων υπαλλήλων, Συμβολή στην ερμηνεία του άρθρου 29 παρ. 3 του Συντάγματος του 1975/86 και του σχετικού νομοθετικού πλαισίου" (Αντ. Σάκκουλας, 199ο), "Ζητήματα μεθόδου του Συνταγματικού Δικαίου, Από τα αδιέξοδα της παραδοσιακής αντίληψης στο νεφελώδες μετά-το-μοντέρνο;" (Αντ. Σάκκουλας, 1995). Είναι παντρεμένη με τον δημοσιογράφο Γεώργιο Π. Μαλούχο και έχουν δύο κόρες.

Ο Βασίλης Πεσμαζόγλου, γιος του πολιτικού Γιάγκου (Ιωάννη) Πεσμαζόγλου (1918-2003), γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Σπούδασε μαθηματικά και οικονομικά στις ΗΠΑ (Πανεπιστήμιο Yale, ΒΑ) και στην Αγγλία (Πανεπιστήμιο Bradford, Μ.Sc.). Από το 1981 έως το 1988 εργάστηκε ως στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΓΔ Εξωτερικών Εμπορικών Σχέσεων), στις Βρυξέλλες. Στη συνέχεια εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα την πολιτική της ΕΚ στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (1990) και μεταξύ των ετών 1990-1993 και 1995-2007, δίδαξε πολιτική οικονομία στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής οικονομικών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1992 με το αφήγημα "1993" (εκδόσεις Ηριδανός). Ακολούθησαν η συλλογή διηγημάτων "Αγίου Βαλεντίνου" (Πόλις, 2002) και το μυθιστόρημα "Τυφλό σύστημα" (Πόλις, 2006).

Ο Ανδρέας Κόρακας είναι οικονομολόγος, πρ. διευθυντής στην Ευρωπαϊκή επιτροπή και γ.γ. Διεθνών Υποθέσεων στο Υπ. Γεωργίας 2001-2004.

Ο Παύλος Δ. Πέζαρος είναι οικονομολόγος, διευθυντής Αγροτικής Πολιτικής και Τεκμηρίωσης του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Διετέλεσε αναπληρωτής καθηγητής στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Δημόσιας Διοίκησης, Maastricht (NL).

Ο Δημήτρης Ματθαίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Φυσική στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πραγματοποίησε με υποτροφία μεταπτυχιακές σπουδές στη Συγκριτική Παιδαγωγική στο Institute of Education του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Το 1978 του απονεμήθηκε το βραβείο Lawyreys, ενώ το 1980 ανακηρύχθηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Από το 1989 είναι καθηγητής Συγκριτικής Παιδαγωγικής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διδάσκει Συγκριτική Παιδαγωγική και Διεθνή Εκπαιδευτική Πολιτική στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, στο Τμήμα Μεθοδολογίας Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης και, μέχρι το 2006, στο Πρόγραμμα Σπουδών Επιλογής Διαχείρισης Ανθρωπίνων Πόρων και Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει γράψει έργα σχετικά με τη διεθνή εκπαιδευτική πολιτική, την εξελικτική πορεία των εκπαιδευτικών συστημάτων, τις τάσεις του ευρωπαϊκού χώρου εκπαίδευσης και την Ανώτατη Εκπαίδευση. Υπηρέτησε σε διάφορες διοικητικές θέσεις, ενώ συμμετείχε σε ποικίλες ομάδες εργασίας χάραξης εκπαιδευτικής πολιτικής. Σήμερα είναι Διευθυντής του Εργαστηρίου Συγκριτικής Παιδαγωγικής, Διεθνούς Εκπαιδευτικής Πολιτικής και Επικοινωνίας, Επιστημονικός Υπεύθυνος της Κατεύθυνσης "Συγκριτική Παιδαγωγική" του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης, Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Συγκριτικής Εκπαίδευσης, Αντιπρόεδρος της Comparative Education Society in Europe, Επιστημονικός Υπεύθυνος του Περιοδικού "Συγκριτική και Διεθνής Εκπαιδευτική Επιθεώρηση", μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του Περιοδικού "Ανοικτή Εκπαίδευση" και του Advisory Board του περιοδικού "European Education".

Ο Γιώργος Κόκκινος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Εργάζεται ως καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Ρόδος), όπου υπηρετεί από το 1997, διδάσκοντας Ελληνική και Ευρωπαϊκή Ιστορία και Διδακτική της Ιστορίας. Είναι μέλος της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού, της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορικών της Εκπαίδευσης, της Historical Association, της International Society for History Didactics και της IRAHSSE, ενώ συνεργάζεται με την Association for Historical Dialogue and Research. Έχει εκδώσει μεταξύ άλλων τα βιβλία: "Η φασίζουσα ιδεολογία στην Ελλάδα" (Παπαζήσης 1989), "Ο πολιτικός ανορθολογισμός στην Ελλάδα" (Τροχαλία 1996), "Από την Ιστορία στις ιστορίες" (Ελληνικά Γράμματα 1998), "Αναζητώντας την Ευρώπη" (Μεταίχμιο 2000), "Διδακτικές προσεγγίσεις στο μάθημα της Ιστορίας" (Μεταίχμιο 2000, 2η έκδοση), "Επιστήμη, Ιδεολογία, Ταυτότητα" (Μεταίχμιο 2003). Είχε επίσης την επιμέλεια των βιβλίων "Διεπιστημονικές προσεγγίσεις στη Μουσειακή Αγωγή" (Μεταίχμιο 2002, σε συνεργασία με την Ευγενία Αλεξάκη) και "Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας. Ανθολόγιο" (Βουλή των Ελλήνων 2002, σε συνεργασία με την Ελένη Κορομηλά). Άρθρα και βιβλιοκρισίες του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά "Μνήμων", "Σύγχρονα Θέματα", "Θεωρία και Κοινωνία", "Φιλολογική" κ.ά. Η επιστημονική του δραστηριότητα αφορά την ιστορία των πολιτικών ιδεών τον 19ο και τον 20ό αιώνα, τη διδακτική της ιστορίας, την ιστορία των αντιλήψεων για το σώμα και τη σωματική αγωγή και την ιστορία της εκπαίδευσης.

Ο Παναγιώτης Κιμουρτζής εινα Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου (Παιδαγωγικό Τμήμ Δημοτικής Εκπαίδευσης). Διδάσκει Εκπαιδευτική Πολιτική και Ιστορία της Εκπαίδευσης. Προηγουμένως συμμετείχε στην ίδρυση και οργάνωση του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών και διετέλεσε επί 14 έτη επιστημονικός διευθυντής του. Το εαρινό εξάμηνο του 2004 εξελέγη Maitre de Conferences από την Γενική Συνέλευση της Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales. Από το 2007 είναι Chevalier dans l'Ordre des Palmes Academiques (Υπουργείο Παιδείας της Γαλλίας). Σήμερα διευθύνει το Επιστημονικό Σεμινάριο CineScience, είναι Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορικών της Εκπαίδευσης και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Οι δημοσιεύσεις του επικεντρώνονται στα ακόλουθα πεδία και θέματα: εκπαιδευτικές πολιτικές, ιστορία της εκπαίδευσης, επιστημονικά πεδία και επιστημονικές ταυτότητες, οικονομικά της εκπαίδευσης, τελετές-σύμβολα και συμβολικός λόγος στην πολιτική και την εκπαίδευση, κινηματογράφος και επιστήμη, εκπαιδευτικές πολιτικές για τις μειονότητες και τους μετανάστες.

Ο Κυριάκος Κεντρωτής είναι αναπληρωτής καθηγητής στο γνωστικό αντικείμενο "Εξωτερικές Σχέσεις της Ε.Ε." και Διευθυντής του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών "Οικονομική και Πολιτική Διακυβέρνηση στη Ν.Α. Ευρώπη" στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δ. Μακεδονίας. Γεννήθηκε το 1962 στους Μολάους Λακωνίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στα Πανεπιστήμια του Kaiserslautern και του Saarland / Saarbrucken στους κλάδους του Διεθνούς Δικαίου, των Διεθνών Σχέσεων και των Πολιτικών Επιστημών. Το 1990 αναγορεύθηκε Διδάκτωρ Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Kaiserslautern. Από το 1992 έως το 1999 εργάστηκε ως επιστημονικός ερευνητής στο Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (Ι.Μ.Χ.Α.). Από το 1996 έως το 1999 δίδαξε στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Από το 2000 ως επίκουρος καθηγητής δίδαξε στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου τα γνωστικά αντικείμενα: "Διεθνές Δίκαιο-Διεθνείς Σχέσεις", "Διπλωματική Ιστορία" και "Οικονομική - Πολιτική - Νομική μετάφραση από τα γερμανικά στα ελληνικά". Βιβλία, μελέτες και άρθρα του έχουν εκδοθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τρεις από τις μελέτες του είναι: "Αεροναυτικές ασκήσεις στο Αιγαίο. Ελλάδα - Τουρκία: Διεθνές Δίκαιο και Γεωπολιτική" (Εκδόσεις Προσκήνιο, Αθήνα 1999), "Η Βουλγαρία και το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου" (Το Κόσοβο και οι αλβανικοί πληθυσμοί της Βαλκανικής, εκδόσεις ΙΜΧΑ Θεσσαλονίκη 2000), "Αναζητούμενες ισορροπίες στα Βαλκάνια: Η Βουλγαρία ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία" (Χρ. Γιαλλουρίδης - Π. Τσάκωνας, Ελλάδα και Τουρκία μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, Εκδόσεις Σιδέρη, Αθήνα 1999).

Ο Γιώργος Μπακατσιάνος σπούδασε πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές επιστήμες σε Πανεπιστήμια της Αθήνας και του Παρισιού. Ειδικεύθηκε στις διεθνείς σχέσεις και την ευρωπαϊκή πολιτική. Είναι διδάκτωρ τον Πανεπιστημίου Paris 10-Nanterre και έχει διδάξει σε ανώτερες και ανώτατες σχολές. Εργάζεται ως Πρεσβευτής-Εμπειρογνώμων στο Υπουργείο Εξωτερικών και έχει χειρισθεί ζητήματα ευρωπαϊκής πολιτικής, διεθνών οικονομικών και διμερών σχέσεων, συμμετέχοντας σε διαπραγματεύσεις ή εκπροσωπώντας την Ελλάδα. Παράλληλα, μεταξύ άλλων, έχει διατελέσει επιστημονικός συνεργάτης της Ακαδημίας Αθηνών, γραμματέας Δ.Σ. του ΙΣΤΑΜΕ και έχει διδάξει σε ανώτερες και ανώτατες σχολές. Έχει γράψει σειρά άρθρων και επιστημονικών μελετών καθώς και βιβλία.

Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης, δικηγόρος με ειδίκευση στα Ευρωπαϊκά θέματα, έχει δουλέψει από παλιά ως δημοσιογράφος. Μετά μια διαδρομή 25 χρόνων στον "Οικονομικό Ταχυδρόμο", φιλοξενήθηκε στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", την "Ημερησία" και τη "Βιομηχανική Επιθεώρηση". Επανήλθε αρθρογραφώντας στο "Βήμα". Ήδη βρίσκεται στη διεύθυνση του "Ελεύθερου Τύπου", στη νέα του εποχή.

Ο Λεωνίδας Αντωνακόπουλος είναι πολιτειολόγος, επικεφαλής του Γραφείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα. Σπούδασε Δημόσιο Δίκαιο και Πολιτικές επιστήμες στην Νομική Αθηνών. Τέλειος γνώστης της γαλλικής σπούδασε επίσης Πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών. Εργάζεται για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από το 1990.

Γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου του 1947 στο Etterbeek της Φλάνδρας. Υπηρέτησε στη θέση του αντιπροέδρου της νεολαίας του CVP την περίοδο από το 1973 ως το 1975 και από το 1978 και εκλέγεται μέλος του Πολιτικού Γραφείου του CVP. Την περίοδο από το 1975 ως το 1980 εργάστηκε στα υπουργικά γραφεία των Λέο Τίντεμανς (Leo Tindemans) και Γκαστόν Γκέενς (Gaston Geens). Την περίοδο 1988 - 1993 ήταν πρόεδρος του CVP και αργότερα έγινε υφυπουργός και Υπουργός Οικονομικών από το Σεπτέμβριο του 1993 ως τον Ιούλιο του 1999. Έπειτα από την ήττα του κόμματός του στις γενικές εκλογές του 1999, έγινε μέλος της Αίθουσας των Αντιπροσώπων. Το 2004 ορίστηκε υπουργός Προεδρίας. Στις 12 Ιουλίου του 2007 εξελέγη πρόεδρος της Αίθουσας των Αντιπροσώπων, αξίωμα που διατήρησε ως το 2008. Στις 28 Δεκεμβρίου ο Χέρμαν βαν Ρομπέι έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και ανέλαβε καθήκοντα στις 30 Δεκεμβρίου του 2008. Η θητεία του τερματίστηκε στις 25 Νοεμβρίου 2009, οπότε και ανέλαβε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Ο Μπάρακ Ομπάμα γεννήθηκε το 1961 στη Χαβάη. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και νομικά στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Δίδαξε συνταγματικό δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και υπήρξε ο πρώτος μαύρος που ανέλαβε την προεδρία του περίφημου νομικού περιοδικού "Harvard Law Review". Εργάστηκε ως δικηγόρος και αγωνίστηκε για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κατά των φυλετικών και κοινωνικών διακρίσεων. Το 1992 διηύθυνε το πρόγραμμα "VOTE" και κατάφερε να εξασφαλίσει την εγγραφή 150.000 νέων ψηφοφόρων στους εκλογικούς καταλόγους. Μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος, εξελέγη μέλος της τοπικής Γερουσίας του Ιλινόι το 1996 και το 2004 γερουσιαστής του Ιλινόι στη Γερουσία των ΗΠΑ. Το 2004 ήταν ο κεντρικός εισηγητής στο Συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Γερουσία εξέφρασε την αντίθεσή του στον πόλεμο του Ιράκ και υποστήριξε την ανάγκη μεταρρύθμισης του συστήματος υγείας. Τον Φεβρουάριο του 2007 ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος ως υποψηφίου προέδρου των ΗΠΑ ενόψει των εκλογών του 2008. Τον Νοέμβριο του 2008 εξελέγη ως ο πρώτος αφροαμερικανός πρόεδρος των ΗΠΑ. Το 1995 εξέδωσε το βιβλίο "Dreams from My Father" (ελλ. έκδ. "Εικόνες του πατέρα μου", Αδάμ Εκδοτική, 2008).

Ο Ρεν γεννήθηκε στο Μίκκελι της Φινλανδίας. Σπούδασε οικονομικά, διεθνείς σχέσεις και δημοσιογραφία στην Μινεσσότα των Ηνωμένων Πολιτειών. Αργότερα έκανε το μάστερ πάνω στις πολιτικές επιστήμες (Master in Political Science) στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, ενώ το 1996 στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης έκανε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία με κυρίως θέμα τη Διεθνή Πολιτική Οικονομία (Doctor of Filosophy, in international political economy). O Όλι Ρεν ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα όταν ήταν αρχηγός της νεολαίας του κεντρώου κόμματος τις χρονιές 1987-1989. Το 1988 εξελέγη αντιπρόεδρος του κεντρώου κόμματος και παρέμεινε σ'αυτή τη θέση έως το 1994. Παράλληλα εκείνες τις χρονιές ήταν και δημοτικός σύμβουλος στο Ελσίνκι. Εξελέγη βουλευτής το 1991 στην εκλογική περιφέρεια του Ελσίνκι. Συγχρόνως ήταν επικεφαλής της φινλανδικής αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο της Ευρώπης και από το 1992 έως το 1993 ειδικός σύμβουλος του Φινλανδού Πρωθυπουργού Έσκο Άχο (Esko Aho). Το 1995 έγινε ευρωβουλευτής και ήταν αναπληρωτής πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κόμματος των Φιλελευθέρων, Δημοκρατών και Μεταρρυθμιστών. Το 1996 έπαψε να είναι ευρωβουλευτής μετά τις Ευρωεκλογές που διεξήχθησαν. Από το 1998 έως το 2002 ήταν προϊστάμενος του γραφείου του Έρκκι Λίκανεν (Erkki Liikanen-τότε μέλος της Κομισιόν). Το 2002 ήταν υποψήφιος για πρόεδρος του κεντρώου κόμματος, αλλά τελικά η Άννελι Γιαάτενμακι πήρε την θέση. Το φθινόπωρο του 2002 ο Άλπο Ρούσι (Alpo Rusi- Φινλανδός διπλωμάτης), ο οποίος ήταν χρόνια στενός φίλος του Ρεν, ήταν ύποπτος για κατασκοπία. Έτσι, ο Ρεν αποφάσισε να μην είναι πια υποψήφιος στις Φινλανδικές βουλευτικές εκλογές του 2003 και επικεντρώθηκε στην υποστήριξη του φίλου του. Το φθινόπωρο του 2003, όταν ο Ρούσι είχε πια απαλλαγεί από τις κατηγορίες, έγραψαν μαζί ένα βιβλίο με τίτλο "Kylma tasavalta", όπου η Αστυνομία που είναι αρμόδια για τέτοιου είδους υποθέσεις δέχθηκε σκληρή κριτική. Τις χρονιές 2002-2003 δίδασκε στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών , ώσπου επιλέχθηκε ως ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Μάττι Βάνχανεν (Matti Vanhanen) σε θέματα οικονομικής πολιτικής . Έμεινε σ'αυτή τη θέση μέχρι τον διορισμό του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το επόμενο έτος (2004) στην θέση του Έρκκι Λίικανεν ως υπεύθυνος για τις Επιχειρήσεις και την Κοινωνία της Πληροφορίας υπό την προεδρία του Ρομάνο Πρόντι. Από τον Νοέμβριο του 2004 έως το Φεβρουάριο του 2010 ήταν ο επίτροπος υπεύθυνος για τη Διεύρυνση, υπό την Προεδρία του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. O Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο πρότεινε τον Νοέμβριο του 2009 τον Ρεν ως Επίτροπο υπεύθυνο για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις την περίοδο 2010-2014.

Ο Γκίντο Βεστερβέλε είναι υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας.

Ο Ράντοσλαβ Σικόρσκι είναι Υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας.

Ο Κωνσταντίνος Γ. Σημίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε νομικά και οικονομικά στη Γερμανία και την Αγγλία. Δίδαξε ως υφηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κόνσταντς το 1971 και ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Γκίσσεν την περίοδο 1971-1975. Το 1977 εκλέχτηκε καθηγητής Εμπορικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Το 1965 πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Ομίλου "Αλέξανδρος Παπαναστασίου". Στη διάρκεια της δικτατορίας διέφυγε παράνομα στο εξωτερικό και από το 1970 συμμετείχε στο Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (ΠΑΚ) ως μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και συμμετείχε στο πρώτο Εκτελεστικό Γραφείο του Κινήματος. Διετέλεσε Υπουργός Γεωργίας (1981-1985), Υπουργός Εθνικής Οικονομίας (1985-1987) και Υπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου (1993-1995). Το 1985 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Πειραιά, όπου επανεκλέγεται συνεχώς έως σήμερα. Στις 18 Ιανουαρίου 1996 εξελέγη πρωθυπουργός και στις 30 Ιουνίου 1996 πρόεδρος του Κινήματος, θέσεις τις οποίες διατήρησε μέχρι τις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 και μέχρι το έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ της 8ης Φεβρουαρίου 2004, αντίστοιχα. Κυριότερα έργα του: "Η δομική αντιπολίτευση" (1979), "Θέσεις για την πολιτική στρατηγική του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος" (1980), "Για μια κοινωνία ισχυρή, για μια ισχυρή Ελλάδα" (1995), "Για μια ισχυρή Ελλάδα" (τρίτομο, 2002), "Πολιτική για μια δημιουργική Ελλάδα 1996-2004" (2005). Επίσης έχει γράψει: "Gute Sitten und Ordre Public" (1959), "Δίκαιο της ευρεσιτεχνίας" (1967 και δεύτερη έκδοση 1999), "Verbraucherschutz, Schlagwort oder Rechtsprinzip?" (1976).

O Guy Verhofstadt (1953) είναι πρωθυπουργός του Βελγίου από το 1999. Τον Δεκέμβριο του 2001 ήταν ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Λάακεν που αποφάσισε τη σύγκλιση μιας Ευρωπαϊκής Συντακτικής Συνέλευσης, η οποία συνέταξε το σχέδιο Συντάγματος για την Ευρώπη.

O Γιόσκα Φίσερ υπήρξε πρώην υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας (1998-2005) καθώς και ηγετικό στέλεχος του κόμματος των Πρασίνων.

Ο Γιούργκεν Χάμπερμας γεννήθηκε το 1929 στη μικρή πόλη Γκούμερσμπαχ της Γερμανίας. Σπούδασε φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια του Γκέτινγκεν και της Βόννης. Βοηθός του Theodor Adorno στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης από το 1956, διαδέχεται τον Max Horkheimer στην έδρα της φιλοσοφίας του ίδιου Πανεπιστημίου το 1964 και ενσαρκώνει τη δεύτερη γενιά της σχολής της Φραγκφούρτης. Διαφοροποιείται ωστόσο από τους δασκάλους του καθώς αρνείται τον πεσιμισμό τους και προσπαθεί με το έργο του να ανανεώσει τη συζήτηση για τη δημοκρατία, το διαφωτισμό και τον κριτικό ορθολογισμό. Παράλληλα με την ερευνητική του δραστηριότητα αρθρογραφεί στον Τύπο και παίρνει θέση σε όλα τα σημαντικά πολιτικά ζητήματα της εποχής του. Τη δεκαετία του '60 συνδέεται με τους ηγέτες του φοιτητικού κινήματος αλλά συγκρούεται μαζί τους όταν τάσσεται υπέρ του ριζοσπαστικού ρεφορμισμού. Από το 1971 ως το 1982 διευθύνει το Ινστιτούτο Max-Plank των κοινωνικών επιστημών και διδάσκει στα Πανεπιστήμια του Μάρμπουργκ και της Χαϊδελβέργης πλάι στον Gadamer. Το 1982 το Πανεπιστήμιο του Μονάχου αρνείται να τον εκλέξει καθηγητή, ενώ ο Τύπος της δεξιάς εξαπολύει εναντίον του οξύτατη δυσφημιστική εκστρατεία. Το 1983 επανεκλέγεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης όπου και διδάσκει μέχρι σήμερα ως ομότιμος καθηγητής. Το 1986 αντιπαρατέθηκε έντονα με τους συντηρητικούς ιστορικούς οι οποίοι θεωρούσαν το ναζισμό ως μια αμυντική απάντηση στην εμφάνιση του κομμουνισμού. Τα τελευταία χρόνια, τόσο με τα βιβλία όσο και με τα άρθρα του, ασχολείται με τη σχέση μεταξύ της οικουμενικότητας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της πολυπολιτισμικότητας, με την κρίση του κράτους-έθνους, την παγκοσμιοποίηση, καθώς και με τα προβλήματα της βιοηθικής, του ρατσισμού, της μετανάστευσης και της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Ο Χρήστος Ροζάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941. Σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου, Ιλινόις και στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Γενεύης. Διετέλεσε υφηγητής και καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διδάξει στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Γενεύης, στα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης, του Εδιμβούργου, της Λευκωσίας κ.α. Έχει διατελέσει πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων και σήμερα είναι επίτιμος πρόεδρος της. Έχει επίσης διατελέσει γενικός γραμματέας του ΕΛΙΑΜΕΠ. Στην περίοδο 1996-97 υπηρέτησε υφυπουργός Εξωτερικών. Από το 1987 είναι μέλος αρχικά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και από το 1998 δικαστής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Είναι μέλος του Ινστιτούτου Διεθνούς Δικαίου. Πρόσφατα αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Θράκης. Έχει επίσης παρασημοφορηθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το συγγραφικό έργο του αναφέρεται στο διεθνές δίκαιο, τα δικαιώματα του ανθρώπου, τη διεθνή πολιτική και την ελληνική εξωτερική πολιτική. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Ο Νίκος Μουζέλης είναι ομότιμος καθηγητής κοινωνιολογίας στη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών (London School of Economics). Εκτός από τα πολυάριθμα άρθρα του που έχουν δημοσιευτεί στα εγκυρότερα ξένα επιστημονικά περιοδικά, στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται τα εξής βιβλία: "Organisation and Bureaucacy: An Analysis of Modern Theories", Routlege and Kegan Paul (ελληνική έκδοση: "Οργάνωση και γραφειοκρατία", εκδόσεις Μαθιουδάκη/Ανδρονόπουλου, Αθήνα 1991)· "Modern Greece: Facets of Underdevelopment", MacMillan (ελληνική έκδοση: "Νεο-ελληνική κοινωνία: Όψεις υπανάπτυξης", Εξάντας, Αθήνα 1978)· "Politics in the Semi-periphery: Early Parliamentarism and Late Industrialisation in the Balkans and Latin America", MacMillan (ελληνική έκδοση: "Κοινοβουλευτισμός και εκβιομηχάνιση στην ημι-περιφέρεια: Ελλάδα, Βαλκάνια, Λατινική Αμερική", Θεμέλιο, 1987)· "Post-Marxist Alternatives: The Construction of Social Orders", MacMillan (ελληνική έκδοση: "Μεταμαρξιστικές προοπτικές: για μια νέα πολιτική οικονομία και κοινωνιολογία", Θεμέλιο, 1992)· "Ο εθνικισμός στην ύστερη ανάπτυξη", Θεμέλιο, 1994· "Back to Sociological Theory: The Construction of Social Orders", MacMillan, 1991 (ελληνική έκδοση: "Επιστροφή στην κοινωνιολογική θεωρία: Η έννοια της ιεραρχίας και το πέρασμα από τη μικρο- στην μακρο-κοινωνιολογία", Θεμέλιο, Αθήνα, 1997)· "Sociological Theory: What Went Wrong? Diagnosis and Remedies", Routledge, 1995 (ελληνική έκδοση: "Η κρίση της κοινωνιολογικής θεωρίας: Τι πήγε λάθος;", Θεμέλιο, Αθήνα 2000)· "Για έναν εναλλακτικό τρίτο δρόμο: αναστοχαστικός εκσυγχρονισμός και τα αδιέξοδα της πολιτικής σκέψης του Antony Giddens", Θεμέλιο, Αθήνα 2001· "Από την αλλαγή στον εκσυγχρονισμό: κριτικές παρεμβάσεις", Θεμέλιο, Αθήνα 2002.

O Τίμοθυ Γκάρτον Ας γεννήθηκε το 1955 στη Βρετανία. Είναι καθηγητής και διευθυντής του Κέντρου Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (Κολλέγιο St. Antony) και senior fellow του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνιας. Είναι τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας "The Guardian" και του περιοδικού "The New York Review of Books".

O Roger Cohen είναι πολιτικός αναλυτής της εφημερίδας "The New York Times".

Ο Γιάννης Βούλγαρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1951. Διδάκτορας Πολιτικών Επιστημών, ερευνητής στο Ινστιτούτο Πολιτικής Κοινωνιολογίας του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, έχει δημοσιεύσει μεταξύ άλλων: "Ο δύσκολος εκσυγχρονισμός: πολιτικές στρατηγικές και κοινωνικό κράτος στη σύγχρονη Ιταλία", Εξάντας (1990)· "Η επόμενη ημέρα: μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού" (επιμ.), Παρατηρητής (1992)· "Φιλελευθερισμός, συντηρητισμός, κοινωνικό κράτος 1973-1990", Θεμέλιο (1994)· "Καπιταλισμός και δημοκρατία: η επάνοδος του παλαιού προβλήματος", Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης (1997)· "L' Italia del Centro-sinistra", εκδόσεις Carocci (1998)· "Η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης 1974-1990: σταθερή δημοκρατία σημαδεμένη από τη μεταπολεμική ιστορία", Θεμέλιο (2001)· "Η πρόκληση της ηγεμονίας", Πόλις (2003)· "Η Ελλάδα από τη Μεταπολίτευση στην παγκοσμιοποίηση", Πόλις (2008)· "Στα μονοπάτια του Αντόνιο Γκράμσι: Πολιτική και πολιτισμός από το έθνος-κράτος στην παγκοσμιοποίηση" (επιμ.), Θεμέλιο (2010)· "Η μοιραία πενταετία: Η πολιτική της αδράνειας 2004-2009", Πόλις, 2011. Επίσης έχει δημοσιεύσει δοκίμια και άρθρα που επικεντρώνονται στα ζητήματα της δημοκρατίας και του καπιταλισμού, του κράτους και της κοινωνίας πολιτών, της παγκοσμιοποίησης και της σύγχρονης πολιτικής ανάλυσης. Αρθρογραφεί τακτικά στα "Νέα", ενώ στο παρελθόν έχει διευθύνει τα "Ενθέματα" της "Κυριακάτικης Αυγής" και έχει συνεργαστεί με την "Καθημερινή".

Ο Σταύρος Β. Θωμαδάκης είναι καθηγητής Xρηματοοικονομικής Eπιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σπούδασε στο Yale και στο ΜΙΤ, από όπου έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα. Έχει διδάξει σε αμερικάνικα πανεπιστήμια και είναι συγγραφέας πληθώρας βιβλίων επιστημονικών άρθρων. Διετέλεσε Πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, κατά την περίοδο οργάνωσης του θεσμού, και οικονομικός σύμβουλος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών (ΕΕΤ). Έχει, επίσης, διατελέσει σύμβουλος διεθνών οργανισμών σε θέματα λειτουργίας των διεθνών αγορών κεφαλαίου.

Ο Νικόλαος Καραμούζης είναι Καθηγητής στο Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιά.

Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και επιστημονικός διευθυντής στο 10BE. Αποφοίτησε από το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1978 και απέκτησε Master και Διδακτορικό (MPhil 1980, DPhiL 1982) από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης από το 1981 έως το 1985 ως Research Fellow και Lecturer στο Κολλέγιο St. Catherine' s και ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Ενεργειακών Σπουδών. Την περίοδο 1986-1989 εργάστηκε ως ειδικός σύμβουλος του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών σε θέματα Δημοσίων Επιχειρήσεων και Εισοδηματικής Πολιτικής και στη συνέχεια της Τραπέζης της Ελλάδος (1989-1994) σε θέματα νομισματικής πολιτικής. Ήταν πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών από το 1994 έως τον Ιούλιο του 2000 και συμμετείχε στο σχεδιασμό της μακροοικονομικής και διαρθρωτικής πολιτικής εκπροσωπώντας το Υπουργείο στη Νομισματική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συμμετείχε την ίδια περίοδο στις διαβουλεύσεις για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ και είχε την ευθύνη για τις ετήσιες διαβουλεύσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον ΟΟΣΑ. Από το 1994 έως το 1997 ήταν Αντιπρόεδρος της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου ενώ από το 1998 έως τον Ιούλιο του 2000 ήταν μέλος του Δ.Σ. του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους. Από τον Ιούλιο του 2000 μέχρι τον Μάρτιο του 2004 ήταν Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Εμπορικής Τράπεζας και Αντιπρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών. Από το 2005 έως το 2008 ήταν Διευθύνων Σύμβουλος στην ΚΑΠΠΑ Χρηματιστηριακή, ενώ από το 2005 είναι μέλος του συμβουλίου των επιτρόπων της Γενναδείου Βιβλιοθήκης. Σήμερα είναι Γενικός Διευθυντής στο ΙΟΒΕ.

Ο Γκίκας Α. Χαρδούβελης είναι καθηγητής στο Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς και οικονομικός σύμβουλος και επικεφαλής έρευνας του ομίλου Eurobank EFG. Είναι επίσης ερευνητικός εταίρος στο Centre for Economic Policy Research του Λονδίνου και επικεφαλής του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών. Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στα Οικονομικά από το Berkeley - Καλιφόρνια USA (1983) και Master of Science και Bachelor of Arts στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά από το Harvard - Μασαχουσέτης ΗΠΑ (1978). Έχει διατελέσει επίκουρος καθηγητής στο Barmard College, Columbia University (1983-1989) και αναπληρωτής και στη συνέχεια τακτικός καθηγητής στο Rutgers University - Νέα Υερσέη (1989-1993). Την τετραετία 2000-2004 διετέλεσε διευθυντής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη. Έχει εκτεταμένη εμπειρία σε κεντρικές τράπεζες και στον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα: Υπήρξε ο οικονομικός σύμβουλος του ομίλου στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (1994-1995), οικονομικός σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος (1994-1995) όπου υπήρξε αναπληρωτής του διοικητή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και σύμβουλος Ερευνών στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης (1987-1993). Το επιστημονικό του έργο έχει δημοσιευτεί σε διεθνή περιοδικά κύρους: American Economic Review, Journal of Finance, The Review of Financial Studies, The Quarterly Journal of Economics, The Journal of Monetary Economics, The Review of Economics and Statistics, κ.ά. Στο παρελθόν (1989-1995), οι βιβλιογραφικές αναφορές στο επιστημονικό του έργο τον ανέδειξαν στους 50 κορυφαίους στον κόσμο στον ευρύτερο τομέα της εφαρμοσμένης οικονομετρίας (βλ. Badi H, Baldagi, "Applied Econometric Rankings: 1989-1995 Journal of Applied Econometrics, 1999). Επίσης, οι εργασίες του στο θέμα των υποχρεωτικών καταβολών ασφάλειας (margin requirements) συνέβαλαν ουσιαστικά στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου που διέπει τις αγορές συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης σε δείκτες μετοχών στις ΗΠΑ.

Ο Νίκος Μ. Χριστοδουλάκης γεννήθηκε το 1952 στην Κρήτη και σπούδασε αρχικά στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Ως φοιτητής έλαβε ενεργό μέρος στο αντιδικτατορικό κίνημα -ήταν μέλος της συντονιστικής επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου το 1973- και στη μεταπολίτευση υπήρξε στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς. Μετά το 1980 συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, από το οποίο έλαβε διδακτορικό δίπλωμα και εργάστηκε στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Οικονομικών έως το 1986. Στην συνέχεια εργάστηκε ως ερευνητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, στο Ινστιτούτο Tinbergen του Άμστερνταμ και το London Business School, ενώ διετέλεσε επισκέπτης-καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Καρόλου της Πράγας και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Την τριετία 1992-95 είχε εκλεγεί Αντιπρύτανης στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες και άρθρα σε διεθνή περιοδικά για θέματα οικονομικής πολιτικής, διακυμάνσεων και ανάπτυξης, καθώς και δύο βιβλία ("Το νέο τοπίο της ανάπτυξης", 1998, "Το εκκρεμές της σύγκλισης", 2006). Την περίοδο 1993-96 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας και αργότερα οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη. Τον Σεπτέμβριο του 1996 ορίστηκε Υφυπουργός Οικονομικών αρμόδιος για τον προϋπολογισμό και την διαχείριση του δημόσιου χρέους, κατά την κρίσιμη περίοδο ένταξης της Ελλάδος στην ΟΝΕ. Στην διάρκεια της θητείας του εφαρμόστηκαν νέα μισθολόγια για όλο τον δημόσιο τομέα και ιδρύθηκε ο Οργανισμός Περίθαλψης Δημοσίων Υπαλλήλων και Συνταξιούχων. Εκσυγχρονίστηκε η αγορά ομολόγων και εισήχθησαν νέα εργαλεία ενεργού διαχείρισης του δημόσιου χρέους με αποτέλεσμα την μείωση του κατά 10% του ΑΕΠ σε μια τριετία. Τον Απρίλιο του 2000 ορίστηκε Υπουργός Ανάπτυξης με αρμοδιότητα τους τομείς Ενέργειας, Βιομηχανίας, Τουρισμού, Εμπορίου και Έρευνας. Στη διάρκεια της θητείας του αναβαθμίστηκαν οι αρμοδιότητες της Επιτροπής Ανταγωνισμού, χορηγήθηκαν οι πρώτες άδειες ιδιωτών παραγωγών ηλεκτρισμού, απελευθερώθηκε ο ξενοδοχειακός τομέας στην Αθήνα, άλλαξε το πλαίσιο βιομηχανικής δραστηριότητας στην Αττική και ξεκίνησε η οικιακή και εμπορική χρήση φυσικού αερίου στις μεγάλες πόλεις. Τον Οκτώβριο 2001 ανέλαβε Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών έως τις εκλογές του Μαρτίου 2004. Κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2002 προήδρευσε στην Ομάδα Υπουργών της Ευρωζώνης (Eurogroup). Διετέλεσε βουλευτής και μέλος της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ μεταξύ 2004-2007. Σήμερα είναι καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) και Research Associate στο LSE.

Ο Γιώργος Παγουλάτος είναι αναπληρωτής καθηγητής της Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο και επισκέπτης καθηγητής στο κολλέγιο της Ευρώπης στη Bruges (Βέλγιο). Το βιβλίο του "Greece's New Political Economy: State, Finance and Growth from Postwar to EMU" (Palgrave Macmillan 2003) βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.

Ο Κώστας Μποτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Διδάκτορας Συνταγματικού Δικαίου από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Εργάζεται ως νομικός σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος και ως δικηγόρος με ειδίκευση στο Δημόσιο Δίκαιο. Διδάσκει συγκριτικό ευρωπαϊκό δίκαιο στο μεταπτυχιακό τμήμα του Παντείου Πανεπιστημίου. Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Τουρισμού κατά την περίοδο 2003-2004. Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Επιμόρφωσης, πρώην Γραμματέας του Τομέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Μετανάστευσης και Κοινωνικής Ένταξης, εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ στην Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ευρωβουλευτής από το 2007 ως το 2009, μέλος στις επιτροπές Συνταγματικών Υποθέσεων -Προϋπολογισμών ελέγχου των Προϋπολογισμών και Νομικών Θεμάτων. Έχει γράψει πλήθος βιβλίων. Τακτικός αρθρογράφος στην εφημερίδα "Τα Νέα", στα περιοδικά "Μεταρρύθμιση", "Διαβάζω" και "Δικαιόραμα" και στην ειδησεογραφική πύλη Eurο2day. Προσωπική ιστοσελίδα: www.botopoulos.gr

Ο Θεόδωρος Κ. Πελαγίδης είναι καθηγητής οικονομικής ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Ήταν επίκουρος καθηγητής Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έχει διδάξει επίσης ως επισκέπτης επικ. καθηγητής στο Π.Σ.Ε. "Διαχείριση Ανθρωπίνων Πόρων και Διοίκηση" του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διατελέσει ερευνητής SPES των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο Πανεπιστήμιο Paris VIII και P.D. Fellow στο Center for European Studies, στο Πανεπιστήμιο Harvard. Στις τελευταίες του διεθνείς δημοσιεύσεις περιλαμβάνονται το βιβλίο "Welfare State and Democracy in Crisis" (with L. Katseli and J. Milios, Ashgate Publ.) καθώς και άρθρα στα περιοδικά "Challenge", "The Magazine of Economic Affairs", "Industrial Relations", "Economy and Society", "Review of International Studies", "Cambridge Journal of Economics" κ.λπ.

Ο Δημήτρης Ιωάννου είναι οικονομολόγος. Έχει ασχοληθεί με θέματα της ελληνικής και ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας, καθώς και με θέματα νομισματικής πολιτικής, εξωτερικού εμπορίου και διεθνών οικονομικών σχέσεων. Τα τελευταίο διάστημα μελετά τις πτυχές ασυμμετρίας και τους μηχανισμούς ανισορροπίας της ελληνικής οικονομίας κατά την περίοδο της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Υπηρετεί, με τον βαθμό του Συμβούλου Πρεσβείας, στο Υπουργείο Εξωτερικών.

Ο Φοίβος Καρζής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και γλωσσολογία στην Αγγλία, στο Πανεπιστήμιο του Ρέντιγκ. Είναι δημοσιογράφος από το 1985 στον ημερήσιο πολιτικό και οικονομικό Τύπο, στην τηλεόραση και κυρίως στο ραδιόφωνο -για πολλά χρόνια στον ραδιοφωνικό σταθμό Flash 9,61 και σήμερα στην Αθήνα 9,84.

Ο Τάσος Παππάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Είναι πτυχιούχος του Παντείου Πανεπιστημίου. Δημοσιογραφεί από το 1984. Είναι πολιτικός συντάκτης στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", αρχισυντάκτης στον "Αθήνα 9,84" και συνεργάτης του περιοδικού "Διαβάζω". Βιβλία του είναι: "Η χίμαιρα της μεγάλης Αριστεράς" Δελφίνι 1993, "Ελλάδα-Τουρκία μια προαιώνια διαμάχη" Ελληνικά Γράμματα 1998, "Ορθόδοξος καισαροπαπισμός" Κάκτος 2001, "17 Νοέμβρη: Από το μύθο στην πραγματικότητα" Ελληνικά Γράμματα 2002, "Το Πασόκ του μέλλοντός τους" Πόλις 2004, "Ποια Αριστερά, ποια Δεξιά" Πόλις 2006, "Το τέλος δικομματισμού;" Πόλις 2008, "Αμήχανη Αριστερά", Πόλις 2010. Έχει συμμετάσχει στις συλλογές: "Τ.V.: Η μεγάλη αδερφή", Δελφίνι, "Εκεί, γύρω στα σαράντα" Ελληνικά Γράμματα, "Μπιν Λάντεν" Κάκτος.

Ο Σωτήρης Ντάλης είναι διεθνολόγος και λέκτορας διεθνών σχέσεων και διεθνούς πολιτικής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι διδάκτωρ του ιδίου Τμήματος (Τομέας Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών). Με υποτροφία του ΙΚΥ παρακολούθησε μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Louvain του Βελγίου. Έχει συμμετάσχει στα μεταπτυχιακά σεμινάρια του Τομέα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών και ως Ειδικός Μεταπτυχιακός Υπότροφος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, διετέλεσε βοηθός διδασκαλίας του καθηγητή Θεόδωρου Κουλουμπή. Δίδαξε στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, στη Διπλωματική Ακαδημία του Υπουργείου Εξωτερικών και στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας. Έχει συνεργαστεί ως επιστημονικός συνεργάτης με το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) και το Ελληνικό Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών (ΕΚΕΜ). Έχει εργαστεί στο Υπουργείο Εξωτερικών, την περίοδο 1996-2003 ως ειδικός σύμβουλος και στη συνέχεια (2003-2008) ως ειδικός επιστημονικός συνεργάτης με γνωστικό αντικείμενο την ευρωπαϊκή άμυνα και ασφάλεια. Την περίοδο 2003-2004 διετέλεσε μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων του Υπουργείου Αμύνης. Σήμερα, είναι εταίρος του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών και Ερευνών (ΕΚΕΜΕ) και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας του Υπουργείου Παιδείας. Έχει γράψει και επιμεληθεί περισσότερα από είκοσι βιβλία για την ευρωπαϊκή και διεθνή πολιτική. Διευθύνει τη σειρά εκδόσεων "Διεθνής και Ευρωπαϊκή Πολιτική" (εκδόσεις Παπαζήση) όπου έχει εκδώσει περισσότερα από πενήντα βιβλία. Διευθύνει επίσης την τριμηνιαία επιστημονική επιθεώρηση "Διεθνής και Ευρωπαϊκή Πολιτική".

Ο Σωτήρης Ντάλης είναι διεθνολόγος και λέκτορας διεθνών σχέσεων και διεθνούς πολιτικής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι διδάκτωρ του ιδίου Τμήματος (Τομέας Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών). Με υποτροφία του ΙΚΥ παρακολούθησε μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Louvain του Βελγίου. Έχει συμμετάσχει στα μεταπτυχιακά σεμινάρια του Τομέα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών και ως Ειδικός Μεταπτυχιακός Υπότροφος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, διετέλεσε βοηθός διδασκαλίας του καθηγητή Θεόδωρου Κουλουμπή. Δίδαξε στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, στη Διπλωματική Ακαδημία του Υπουργείου Εξωτερικών και στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας. Έχει συνεργαστεί ως επιστημονικός συνεργάτης με το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) και το Ελληνικό Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών (ΕΚΕΜ). Έχει εργαστεί στο Υπουργείο Εξωτερικών, την περίοδο 1996-2003 ως ειδικός σύμβουλος και στη συνέχεια (2003-2008) ως ειδικός επιστημονικός συνεργάτης με γνωστικό αντικείμενο την ευρωπαϊκή άμυνα και ασφάλεια. Την περίοδο 2003-2004 διετέλεσε μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων του Υπουργείου Αμύνης. Σήμερα, είναι εταίρος του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών και Ερευνών (ΕΚΕΜΕ) και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας του Υπουργείου Παιδείας. Έχει γράψει και επιμεληθεί περισσότερα από είκοσι βιβλία για την ευρωπαϊκή και διεθνή πολιτική. Διευθύνει τη σειρά εκδόσεων "Διεθνής και Ευρωπαϊκή Πολιτική" (εκδόσεις Παπαζήση) όπου έχει εκδώσει περισσότερα από πενήντα βιβλία. Διευθύνει επίσης την τριμηνιαία επιστημονική επιθεώρηση "Διεθνής και Ευρωπαϊκή Πολιτική".