Γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου του 1897 στη Γαλικία, την περιοχή που βρισκόταν τότε στην ανατολική παραμεθόριο, κομμάτι της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Οι γονείς, εβραίοι στο θρήσκευμα, ήταν αφανάτιστοι και αφομοιωμένοι με τον ντόπιο πληθυσμό. Στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο ο Ράιχ υπηρέτησε σαν αξιωματικός του αυστριακού στρατού. Κατόπιν σπούδαξε ιατρική, έγινε μαθητής του Φρόυντ και από το 1923 άρχισε να εργάζεται σαν παθολόγος και ψυχαναλυτής. Πιο αισιόδοξος από το Δάσκαλό αλλά το ίδιο ορμητικός και ριζοσπαστικός ανέπτυξε τις δικές του ιδέες για την "νεύρωση" στα βιβλία του "Η λειτουργία του οργασμού" (1927) και "Ανάλυση του χαρακτήρα" (1933). Επεξέτεινε τις ιδέες του αυτές και στην πολιτική όπου προσχώρησε στο κομμουνιστικό κόμμα, και το 1933 έγραψε την "Μαζική ψυχολογία του φασισμού". Ο θρίαμβος του ναζισμού στην Γερμανία τον ανάγκασε να ξεκινήσει την περιπλάνησή του σε Βιέννη, Δανία, Σουηδία και Νορβηγία. Αλλά και οι κομμουνιστές τον είχαν ήδη κυνηγήσει σαν "σεξοκεντρικό" ενώ ταυτόχρονα οι ψυχαναλυτές τον κατηγορούσαν σαν υπερβολικά ασχολούμενο με τα πολιτικά. Τελικά εγκαταστάθηκε στην Ν. Υόρκη, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Έχοντας ανακαλύψει την βιοενέργεια ή όπως αυτός την έλεγε "οργόνη" και τον "οργονοσυσωρευτή", ασχολήθηκε με την θεραπεία του καρκίνου και με την προέλευση της ζωής. Το 1940 γράφει το "Άκου ανθρωπάκο", όπου με φοβερό πάθος και μεγάλη σοφία απευθύνεται προς τους συνανθρώπους του αποκαλώντας τους θύματα και θύτες ταυτόχρονα, ενώ το 1951 έγραψε την "Δολοφονία του Χριστού". Το 1947 συγκρούστηκε με τις αμερικάνικες φαρμακοβιομηχανίες που του απαγόρεψαν να χρησιμοποιεί και να διακινεί τους οργονοσυσωρευτές του. Το 1956 τον έκλεισαν φυλακή και το 1957 πέθανε σε ηλικία 60 χρόνων σε ομοσπονδιακό σωφρονιστήριο. Σήμερα οι ιδέες του για τον οργασμό και την ηδονή, το δικαίωμα στη σεξουλική ελευθερία και απαλλαγή από τις ενοχές, η αναγνώριση της ανάγκης για στοργή και θαλπωρή των νεογέννητων, τα πλεονεκτήματα του φυσικού τοκετού και του θηλασμού, ο ρόλος της καταπίεσης στη δημιουργία της ασθένειας και πολλά άλλα όπως η λειτουργία της οργόνης και του οργονοσυσωρευτή είναι φυσιολογικές αλήθειες και για καθημερινούς ανθρώπους και για σοβαρούς ερυνητές. Όμως υπάρχουν ακόμη πολλές ιδέες του που μόνο αυτός σαν Δον Κιχώτης είχε και πολεμούσε εναντίον τους.

Ο Νίκος Σιδέρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952 και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για μεταπτυχιακές σπουδές (ειδικότητα ψυχιατρικής, ιστορία και νευροψυχολογία-νευρογλωσσολογία). Είναι διδάκτωρ του Τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, διδάσκων ψυχαναλυτής της Ψυχαναλυτικής Σχολής του Στρασβούργου (Ε.P.S.) και μέλος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ψυχανάλυσης (FEDEPSY). Εργάζεται στην Αθήνα ως ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και οικογενειακός θεραπευτής. Έχει διδάξει, μεταξύ άλλων, στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο Κολλέγιο Αθηνών, στο Deree College. Από το 2003 διδάσκει στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ το μάθημα "Αρχιτεκτονική και Ψυχανάλυση" και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το μάθημα "Εικαστική δημιουργία και φαντασίωση του καλλιτέχνη: Η περίπτωση του ερωτισμού". Έχει εκδώσει μελέτες, δοκίμια καθώς και ποίηση και πεζογραφία. Μεταξύ άλλων έχει δημοσιεύσει τα βιβλία: "Η εσωτερική διγλωσσία" (1995), "Αρχιτεκτονική και Ψυχανάλυση: Φαντασίωση και κατασκευή" (2006), "Όπως ειπώθηκαν εκεί και ακούστηκαν: Μυστικά και αλήθειες από το ντιβάνι του ψυχαναλυτή" (2008), "Ο Φρόυντ κρυπτο-κόκκινος; Ιστορία, θεωρία, φαντασίωση" (2009).