Η Χριστίνα Αγγελίδη είναι διευθύντρια ερευνών στο ΙΒΕ/ΕΙΕ. Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη συνέχεια στο Paris I (Ρantheon-Sorbonne), Εcole Pratique des Hautes Etudes (IVe section) και είναι διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Εργάστηκε στο College de France έδρα Ιστορίας και Πολιτισμού του Βυζαντινού Κόσμου), και από το 1981 εργάζεται στο ΙΒΕ/ΕΙΕ, όπου συντονίζει το Πρόγραμμα "Καθημερινός και κοινωνικός βίος στο Βυζάντιο". Δίδαξε βυζαντινή φιλολογία και ιστορία στα Πανεπιστήμια Κρήτης και Αιγαίου, καθώς και στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales. Έχει οργανώσει και συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει δώσει διαλέξεις σε βρετανικά πανεπιστήμια. Το ερευνητικό της έργο περιλαμβάνει μελέτες και βιβλία που αφορούν ζητήματα κοινωνικής ιστορίας και πολιτισμού της πρώιμης και μέσης βυζαντινής εποχής.

Η Ευαγγελία Αγγέλκου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στην "Προστασία, συντήρηση και αποκατάσταση μνημείων Πολιτισμού" της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ. Είναι υποψήφια διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1998 έως το 2004 εργάστηκε ως ωρομίσθια αρχαιολόγος στην 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Το 2005 διορίστηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού και σήμερα υπηρετεί στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού. Έχει γράψει άρθρα που αφορούν μικροτεχνία, λυχνάρια, εργαλεία, κοσμήματα, νομίσματα, κεραμική και την τοπογραφία της Θεσσαλονίκης μέσα από καρτ-ποστάλ.

Πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Sussex της Μεγάλης Βρετανίας, όπου και ολοκλήρωσε το 2004 τη διδακτορική της διατριβή με θέμα τη χορηγία των αυτοκρατορικών γυναικών κατά την περίοδο των Κομνηνών. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Sussex (2002, 2003), καθώς και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (2006). Έχει συνεργαστεί με το ΙΝΕ/ΕΙΕ (2005-2009). Το 2010 διορίστηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού και σήμερα υπηρετεί στη Διεύθυνση Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Αρχαιοτήτων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα και οι μελέτες της αφορούν στη θέση της γυναίκας στη βυζαντινή κοινωνία, στις απεικονίσεις των γυναικών στην τέχνη καθώς και στις χορηγικές τους δραστηριότητες.

Η Αναστασία Δρανδάκη αποφοίτησε το 1990 από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1994 έως το 1996 συνεργάστηκε με το Artificial Intelligence Division-School of Computer Science του Πανεπιστημίου του Westminster, στο Λονδίνο, όπου σχεδίασε και εκπόνησε πρόγραμμα για την ηλεκτρονική τεκμηρίωση της βυζαντινής συλλογής του Μουσείου Μπενάκη. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα τη βυζαντινή μεταλλοτεχνία. Εργάζεται στο Μουσείο Μπενάκη ως επιμελήτρια της Βυζαντινής Συλλογής.

Η Μελίτα Εμμανουήλ είναι καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Πτυχιούχος του Τμήματος Κλασικής Φιλολογίας και του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει παρακολουθήσει μεταπτυχιακά μαθήματα και σεμινάρια στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι μελέτες της αφορούν στη βυζαντινή τέχνη, καθώς και στην ελληνική και ευρωπαϊκή ζωγραφική και γλυπτική του 19ου και του 20ού αιώνα. Έχει ασχοληθεί ειδικότερα με τα βυζαντινά μνημεία της Εύβοιας και του Μυστρά, καθώς και με το έργο σύγχρονων ελλήνων δημιουργών.

Η Παρή Καλαμαρά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι. Από το 1988 εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτισμού στους τομείς της προστασίας και της προβολής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την οργάνωση μουσείων. Διετέλεσε προϊσταμένη του Τμήματος Δημοσίων Αρχαιολογικών Μουσείων και Συλλογών της Διεύθυνσης Μουσείων, Εκθέσεων και Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων και πρόσφατα ανέλαβε καθήκοντα προϊσταμένης στην 23η ΕΒΑ Χαλκίδας. Από το 2003 και εξής εργάζεται παράλληλα ως σύμβουλος καθηγήτρια στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, ενώ για δύο εξάμηνα διετέλεσε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, με αντικείμενο τη βυζαντινή αρχαιολογία και πολιτισμό. Το ερευνητικό της έργο και οι δημοσιεύσεις της εστιάζουν σε ζητήματα που σχετίζονται με το βυζαντινό ένδυμα και ύφασμα, αλλά και με πτυχές της αρχαιολογίας του πελοποννησιακού χώρου, όπου εργάστηκε επί μακρόν. Έχει επίσης γράψει παιδικό βιβλίο για τα βυζαντινά υφάσματα (εκδ. Καλειδοσκόπιο), το οποίο έλαβε το 1ο Κρατικό Βραβείο παιδικού βιβλίου γνώσης το 2003.

Καθηγήτρια Βυζαντινής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πρόεδρος της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας. Διευθύνει, σε συνεργασία με την καθηγήτρια Μ. Παναγιωτίδη, ανασκαφή σε παλαιοχριστιανικό οικισμό στην Καρδάμαινα (αρχαία Αλάσαρνα) της Κω (από το 1985), καθώς και σε παλαιοχριστιανικές θέσεις της χερσονήσου του Σινά (από το 1998). Έχει λάβει μέρος σε πολλά διεθνή συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Οι μελέτες της, δημοσιευμένες σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και συλλογικούς τόμους, επικεντρώνονται σε θέματα που αφορούν στη βυζαντινή ζωγραφική, στον βυζαντινό ζωγράφο, στη χορηγία, στις αφιερωτικές επιγραφές.

Ο Δημήτριος Κωνστάντιος (1951-2010) γεννήθηκε στο Αλωνάρι Ευβοίας, σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η ανασκαφική και αρχαιολογική δραστηριότητά του αναπτύχθηκε στη Δυτική Ελλάδα. Ο Κωνστάντιος ως διευθυντής του Βυζαντινού Μουσείου κατόρθωσε να το μετατρέψει από ένα κλειστό επιστημονικό ίδρυμα σε έναν ανοιχτό πολιτιστικό χώρο. Ολοκληρώνοντας και εκσυγχρονίζοντας τα κτίρια και πραγματοποιώντας την επανέκθεση των συλλογών του "έβγαλε" την εικόνα του Βυζαντίου από τα μουσειακά στερεότυπα αποκαλύπτοντας όχι μόνο τη λάμψη του Βυζαντίου αλλά και την καθημερινή ζωή. Έχει περισσότερες από 40 δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά και βιβλία. Ο Δημήτριος Κωνστάντιος έφυγε από τη ζωή το Φεβρουάριο του 2010 σε ηλικία 59 ετών, ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Η Αγγελική Λαΐου γεννήθηκε το 1941. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και κατόπιν συνέχισε τις σπουδές της στις ΗΠΑ. Το 1966 αναγορεύτηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Διετέλεσε καθηγήτρια των Πανεπιστημίων Rutgers, Πρίνστον, Σορβόννης, College de France, καθώς και καθηγήτρια ιστορίας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και διευθύντρια του Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών (Dumbarton Oaks) του ίδιου Πανεπιστημίου. Ήταν μέλος της Medieval Academy of America, της American Academy of Arts and Sciences, της Academia Europaea και αντεπιστέλλον μέλος της Academie des Inscriptions et Belles Lettres και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Οι δημοσιεύσεις της περιλαμβάνουν άρθρα και βιβλία σε θέματα βυζαντινής ιστορίας, μεταξύ των οποίων τα "Αγροτική κοινωνία στην Ύστερη Βυζαντινή Εποχή", ΜΙΕΤ, 1987, "Gender, Society and Economic Life in Byzantium", Λονδίνο, 1992, "Le marriage, l'amour et la parente a Byzance: XI - XIIeme siecles", College de France. Για την περίοδο της Κατοχής έχει δημοσιεύσει άρθρα όπως "The Polities of Hunger: Economic Aid to Greece 1943-45", Journal of the Hellenic Diaspora, 1980 και "The Resistance in Evros", Journal of the Hellenic Diaspora, 1984.

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και υφηγητής του Philipps-Universitat Marburg an der Lahn (Γερμανία). Δίδαξε για τέσσερα συνεχή εξάμηνα στο Τμήμα Χριστιανικής Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Βυζαντινής Τέχνης του Philipps-Universitat Marburg. Για δύο περίπου έτη εργάστηκε ως αρχαιολόγος στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Από τον Απρίλιο του 2007 διδάσκει ως επίκουρος καθηγητής Βυζαντινή Αρχαιολογία και Τέχνη στo Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας και διδάκτωρ του ΑΠΘ. Υπηρετεί στην 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, όπου ασχολείται κυρίως με τη διεξαγωγή σωστικών ανασκαφών στην πόλη της Θεσσαλονίκης και την Πιερία, όπου ανέσκαψε τη μεσοβυζαντινή επισκοπή και το κάστρο του Κίτρους και το τετραπύργιο επισκοπικό συγκρότημα στις Λουλουδιές. Κύρια ενασχόληση της υπήρξε η παλαιοχριστιανική νεκρόπολη της Θεσσαλονίκης, για την οποία εκδόθηκε πρόσφατα σχετική μελέτη. Έχει δημοσιεύσει πάνω από 90 μελέτες και άρθρα που αφορούν την αρχιτεκτονική, την ταφική ζωγραφική, τη μικροτεχνία, τα νομίσματα, την κεραμική και τη σύνθεση των αποτελεσμάτων των σωστικών ανασκαφών.

Ερευνήτρια-Διευθύνουσα του Κέντρου Έρευνας της Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Τέχνης της Ακαδημίας Αθηνών. Εργάζεται στο διεθνές ερευνητικό πρόγραμμα της Ακαδημίας Αθηνών, το οποίο τελεί υπό την αιγίδα της Διεθνούς Ενώσεως Ακαδημιών, "Ευρετήριο Βυζαντινών Τοιχογραφιών Ελλάδος". Επίσης, είναι υπεύθυνη του προγράμματος "Βιβλιογραφία της Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Αρχαιολογίας και Τέχνης. Η Ελληνική Συμβολή". Άλλο πεδίο έρευνας στο οποίο δραστηριοποιείται αποτελεί η μελέτη της βυζαντινής ενδυμασίας, όπως αυτή απεικονίζεται σε παραστάσεις αφιερωτών σε τοιχογραφίες και εικόνες.

Καθηγήτρια της Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γενική Γραμματέας της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας. Από το 1985 διευθύνει, μαζί με τη συνάδελφο της Σ. Καλοπίση-Βέρτη, την ανασκαφή του παλαιοχριστιανικού οικισμού στο ιερό του Απόλλωνα, στην Καρδάμαινα της Κω, και από το 1998 ανασκαφή στο όρος Σινά (Ελληνική Αρχαιολογική Αποστολή του Πανεπιστημίου Αθηνών). Έχει λάβει μέρος σε πολλά διεθνή συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει δώσει σημαντικό αριθμό διαλέξεων. Έχει δημοσιεύσει σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά πολλές μελέτες που αναφέρονται κυρίως στη βυζαντινή ζωγραφική, με στόχο κυρίως την κατανόηση των φαινομένων της κοινωνίας της εποχής. Έχει ασχοληθεί επίσης με τη βυζαντινή γλυπτική, τη βυζαντινή αρχιτεκτονική και την κεραμική.

Ο Τίτος Παπαμαστοράκης γεννήθηκε το 1961. Το 1984 αποφοίτησε από το Τμήμα Ιστορίας της Τέχνης της Σχολής Καλών Τεχνών του Βουκουρεστίου και το 1992 αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Από το 2002 ως το 2008 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου. Το 2009 εκλέχτηκε αναπληρωτής καθηγητής της Βυζαντινής Αρχαιολογίας και Τέχνης στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες σε ελληνικά και διεθνή περοδικά και έχει λάβει μέρος σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια. Οι μελέτες του χαρακτηρίζονται μεθοδολογικά από τη συνδυαστική χρήση αρχαιολογικών και γραπτών πηγών.

Έχει διδάξει κλασική και βυζαντινή ιστορία, πολιτισμό και φιλολογία στα Πανεπιστήμια του Μόντρεαλ, Trent, Queen's και Guelph του Καναδά, στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Μονογραφίες: "Le motariat byzantin du IXe au XVe siecles" (Πανεπιστήμιο Αθηνών, 1991)· "Il sistema notarile bizantino (VI-XV secolo)" (Μιλάνο 1999)· "The Byzantine City in the Sixth Century: Literary Images and Historical Reality" (Αθήνα 2006). Άλλες δημοσιεύσεις σε θέματα σχετικά με βυζαντινές πόλεις, βυζαντινή κοινωνία και θεσμούς, δικαιοπρακτικά έγγραφα, ρητορική και αγιολογία, τα κλασικά μνημεία στο Βυζάντιο. Διοικητικές θέσεις: πρόεδρος του Canadian Institute of Balkan Studies στο Τορόντο, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Canadian Mediterranean Institute και του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, αναπληρώτρια πρόεδρος του Ινστιτούτου Έρευνας Βυζαντινού Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Σπούδασε ευρωπαϊκή και βυζαντινή ιστορία της τέχνης, ανατολικο-ασιατική ιστορία τέχνης, φιλοσοφία και εθνολογία στα Πανεπιστήμια της Ζυρίχης και της Χαϊδελβέργης. Μετά την περάτωση των σπουδών της και την απόκτηση του τίτλου Magister Artium στην ευρωπαϊκή ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, συνέχισε τις σπουδές της στην ύστερη βυζαντινή μνημειακή ζωγραφική. Ως υπότροφος της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD), εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή της υπό την επίβλεψη του καθηγητή Ηans Belting και ανακηρύχτηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. Εργάστηκε, επί σειρά ετών, στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της γερμανικής τηλεόρασης, γράφοντας σενάρια και σκηνοθετώντας ταινίες για τον πολιτισμό στο Βυζάντιο και στην αρχαία Ελλάδα. Από το 2009 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, διδάσκοντας βυζαντινή αρχαιολογία και ιστορία της βυζαντινής τέχνης στο Ινστιτούτο Βυζαντινής Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Βυζαντινής Τέχνης. Σε στενή συνεργασία με το Cluster of Excellence "Asia and Europe in a Global Context-Shifting Asymmetries in Cultural Flows" του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης, διεκπεραίωσε πρόσφατα ερευνητικό πρόγραμμα με θέμα "Βυζάντιο και Ασία". Η έρευνά της επικεντρώνεται κυρίως στην παλαιοχριστιανική και βυζαντινή τέχνη, στη visual του Βυζαντίου, στα βυζαντινά εικονογραφημένα χειρόγραφα, καθώς και σε θέματα πολιτιστικών και καλλιτεχνικών ανταλλαγών ανάμεσα στο Βυζάντιο και στην Ασία. Στα δημοσιεύματά της περιλαμβάνεται μονογραφία με θέμα τα ψηφιδωτά και τις τοιχογραφίες του Ναού των Αγίων Αποστόλων της Θεσσαλονίκης καθώς και διάφορα άρθρα στη γερμανική, αγγλική και ελληνική γλώσσα για θέματα πρώιμης, μέσης και ύστερης βυζαντινής τέχνης. Δημοσίευσε επίσης σειρά άρθρων για την επίδραση της βυζαντινής τέχνης σε γερμανούς και ρώσους καλλιτέχνες των δύο τελευταίων αιώνων.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι πτυχιούχος του Τμήματος Αρχαιολογίας και Τέχνης και της Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Ινστιτούτου Ξένων Γλωσσών και Φιλολογιών της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Από το 1979 εργάζεται ως αρχαιολόγος-βυζαντινολόγος στην Αρχαιολογική Υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού, αρχικά στη 12η Εφορεία Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Αρχαιοτήτων της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης (1980-1994), κατόπιν στην αντίστοιχη 10η, με περιοχή αρμοδιότητας τη Χαλκιδική και το Άγιον Όρος (1995-2006). Από το Μάιο του 2006 είναι διευθύντρια της 16ης Εφορείας Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Αρχαιοτήτων, που περιλαμβάνει τους νομούς Καστοριάς και Φλώρινας και έχει έδρα την πόλη της Καστοριάς.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι πτυχιούχος του Αρχαιολογικού Τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ με θέμα "Προστασία, συντήρηση και αποκατάσταση μνημείιον πολιτισμού". Επίσης, είναι υποψήφια διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1995 έως το 2004 εργάστηκε ως ωρομίσθια αρχαιολόγος στην 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Το 2005 διορίστηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού και υπηρετεί στην 11η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Έχει γράψει άρθρα που αφορούν μικροτεχνία, λυχνάρια, κοσμήματα, νομίσματα, κεραμική και μνημεία της Θεσσαλονίκης.

Καθηγήτρια της Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γενική Γραμματέας της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας. Από το 1985 διευθύνει, μαζί με τη συνάδελφο της Σ. Καλοπίση-Βέρτη, την ανασκαφή του παλαιοχριστιανικού οικισμού στο ιερό του Απόλλωνα, στην Καρδάμαινα της Κω, και από το 1998 ανασκαφή στο όρος Σινά (Ελληνική Αρχαιολογική Αποστολή του Πανεπιστημίου Αθηνών). Έχει λάβει μέρος σε πολλά διεθνή συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει δώσει σημαντικό αριθμό διαλέξεων. Έχει δημοσιεύσει σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά πολλές μελέτες που αναφέρονται κυρίως στη βυζαντινή ζωγραφική, με στόχο κυρίως την κατανόηση των φαινομένων της κοινωνίας της εποχής. Έχει ασχοληθεί επίσης με τη βυζαντινή γλυπτική, τη βυζαντινή αρχιτεκτονική και την κεραμική.