Σήμερα σε μια εποχή απογοητεύσεων, κρίσης κι απαξίας των ουμανιστικών ιδεωδών και παράλληλα προδομένων ονείρων κι ελπίδων, σε μια εποχή όπου ο Big brother καιροφυλακτεί σε κάθε βήμα μας, φυσική απόρροια της πολιτικής σήψης και της οικονομικής αποδόμησης -εκπεφρασμένης δια της οικονομικής κρίσης- του καπιταλιστικού συστήματος, σε μια εποχή όπου τα χηεάϊζ, έχουν αναλάβει ρόλο παραγωγού υποκουλτούρας αμερικανικού τύπου σε συνδυασμό με γκεμπελικού χαρακτήρα πολιτική και ιδεολογική προπαγάνδα, στην εποχή που ζουν και βασιλεύουν ακόμα τα "ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα", σε μια τέτοια εποχή προβάλλει η ανάγκη να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση ενάντια στους νεκρούς αριθμούς και τη θεοποίηση του αμερικάνικου ονείρου! Ενός "ονείρου" που η απανθρωπιά, η δυστυχία και ο ευτελισμός της ανθρώπινης προσωπικότητας, αλλά και αυτής ακόμα της ζωής είναι σήμερα στην ημερήσια διάταξη της καθημερινότητας που βιώνουν 10.000.000 Έλληνες! Μια άθλια κοινωνική πραγματικότητα, με άθλιους αυτουργούς, τους πολιτικούς
μας, "σωτήρες".

Σε μια τέτοια βάρβαρη και απάνθρωπη κοινωνική, αλλά συνάμα κι ιδεολογική πραγματικότητα, σ' ένα τοπίο σκοτεινό και σε μια "δημοκρατία" που ασφυκτιά από τα "ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα" προβάλλει επιτακτικά η Ανάγκη, για ένα Λογοτεχνικό Ουτοπικό Αντίλογο με βάση την αρχή της περιεκτικότητας, αλλά και της αντιπροσωπευτικότητας των "χαμένων" γενιών μας!

Ο Ποιητής πιστός εργάτης του πνεύματος κι εδώ, αποπειράται μέσω μιας μορφής ολιγόστιχης ποίησης να προβάλλει στοιχεία σχετικά με μια πραγματικότητα "χαμένου-εκποιημένου" Ονείρου, η οποία όμως από μόνη επιβάλλει όχι πια στη "χαμένη", αλλά στις "χαμένες" κατά το Μνημόνιο γενιές μας, να διεκδικούν!

Να διεκδικούν, να αισθάνονται, αλλά και να δίνονται ολόψυχα δια της προσφοράς από το όποιο μετερίζι στους συνάνθρωπους μας, με απώτερο στόχο, την ανάσταση και το λυτρωμό πρωτίστως των άλλων απ' τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της υποταγής προβάλλοντας στην πράξη τον άνθρωπο της προόδου και της ανατροπής.

Σ' αυτή τη "μικρή" ποιητική συλλογή, η αρμονική σύνθεση-σύνδεση τόσο των στοιχείων του βιώματος, του έρωτα, του θανάτου, του Ονείρου, αλλά και της φιλοσοφικής και πολιτικής σκέψης αποδίδει συνδυασμένα ένα αρμονικό σύμπλεγμα των εν λόγω στοιχείων βασισμένο στην αρχή της αντιπροσωπευτικότητας, αλλά κύρια της περιεκτικότητας σε μια μορφή ποίησης, όπου εφαρμόζει με επιτυχία την αρχή: «ουκ εν τω πολλώ το εύ!» με άμεση επιδίωξη να δώσει ελπίδες και ερεθίσματα για την πραγμάτωση των ονείρων των «αλυσοδεμένων» και καταδικασμένων απ' το Μνημόνιο γενιών μας κόντρα στα "στημένα" πολιτικά και ιδεολογικά τηλεοπτικά "παιχνίδια" αποβλέποντας σ' ένα ταξίδι μέσω της δυναμικής των "ενθυμήσεων" προς την απόμακρη, αχρονική και παράλληλα μακρινή χώρα του ιδανικού ή μάλλον των ιδανικών και δη των προδομένων απ' το ρεαλισμό της πραγματικότητας, στη χώρα τ' ονείρου και της ουτοπίας.