Ο Γιώργος Αθανασίου γεννήθηκε στο Λιανοκλάδι Φθιώτιδας το 1917. Η κήρυξη του Πολέμου τον βρήκε στο δεύτερο έτος της Σχολής Ευελπίδων. Υπηρέτησε στα έμπεδα εκπαίδευσης των νεοσυλλέκτων ως ανθυπολοχαγός. Εντάχθηκε στο ΕΑΜ και στο ΚΚΕ ενώ φοιτούσε στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο 1942 και έγινε εκπαιδευτής στον ΕΛΑΣ Αθήνας. Το 1943 βγήκε στο βουνό και ανέλαβε διοικητής λόχου στο Τάγμα Θανάτου της ΧΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ στην Φθιώτιδα. Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας έζησε διωκόμενος στην Αθήνα και πήρε πάλι το δρόμο των όπλων. Την Πρωτοχρονιά του 1947 εντάχθηκε στο ΔΣΕ και εξελίχθηκε από ομαδάρχη του Αρχηγείου Φθιωτιδοφωκίδας (ΑΦΦ), σε διοικητή του ΙΙ Τάγματος Καλλιδρόμου, διοικητή της 144 Ταξιαρχίας (1948) και τελικά της ΙΙ Μεραρχίας Ρούμελης, μετά τον θάνατο του Διαμαντή (1949). Από το 1950 έως το 1975 έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη, όπου σπούδασε πολιτικός μηχανικός. Συμμετείχε ενεργά στις εσωκομματικές συγκρούσεις ως αντιζαχαριαδικός. Μετά τον επαναπατρισμό του δραστηριοποιήθηκε πολιτικά μέσα από τις τάξεις του ΠΑΣΟΚ και της ΠΟΑΕΑ, με ενεργό συμμετοχή στις προσπάθειες υλικής και ηθικής αποκατάστασης των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Φέρει το βαθμό του ταξίαρχου πεζικού.

Ο Ιάσονας Χανδρινός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Αποφοίτησε από το Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2006. Είναι υποψήφιος διδάκτορας Νεώτερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας και εκπονεί διδακτορική διατριβή με θέμα τη συγκριτική εξέταση της εμπειρίας του Πολέμου και της Κατοχής στα ελληνικά και ευρωπαϊκά αστικά κέντρα (επόπτης καθηγητής Χάγκεν Φλάισερ). Το βιβλίο του "Το τιμωρό χέρι του λαού" βασίστηκε στη διπλωματική του εργασία, η οποία βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Βασιλικής και Όλγας Σταυροπούλου, το 2011.