Ο Νίκος Κέντρος γεννήθηκε στη Φλώρινα το 1924. Μαθητής Γυμνασίου, στα χρόνια της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, εντάσσεται στην ΟΚΝΕ. Στη συνέχεια, από το 1941, πρωτοστατεί στην ίδρυση των νεολαιίστικων αντιστασιακών οργανώσεων "Ελευθερία" και "ΕΑΜ Νέων" στην περιοχή της Φλώρινας, όπως και της ΕΠΟΝ που συγκροτείται στον νομό τον Μάρτιο του 1943. Από το 1941 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Καθοδηγητής της ΕΠΟΝ Μαθητών Φλώρινας, μετέχει από το φθινόπωρο του 1943 στις ομάδες ανταρτοεπονιτών της 9ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Δεύτερος γραμματέας του Νομαρχιακού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ Φλώρινας μετά την Απελευθέρωση, αναλαμβάνει παράλληλα, το 1946, καθήκοντα ως μέλος της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης του ΚΚΕ Φλώρινας. Το 1947 βγαίνει οριστικά στο Βουνό. Με το ψευδώνυμο "Νάκος" υπηρετεί ως πολιτικός επίτροπος σε διάφορες μονάδες του Δημοκρατικού Στράτου Ελλάδας. Από τα τέλη του 1949, ζει ως πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη και στη συνέχεια στη Ρουμανία. Επαγγελματικό στέλεχος του ΚΚΕ, εκλέγεται το 1961, στο 8ο Συνέδριο του κόμματος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του. Το 1968, με τη διάσπαση του ΚΚΕ, εντάσσεται στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Το 1969 παντρεύεται στο Βουκουρέστι με την Ελευθερία, το γένος Τσιάρα, και αποκτούν δύο κόρες, τη Βίκυ και την Αντριάνα. Η οικογένεια επαναπατρίζεται τον Μάιο του 1976. Ως μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ εσωτερικού, παρακολουθεί τις οργανώσεις Ηπείρου-Πελοποννήσου, και για ένα χρονικό διάστημα τις οργανώσεις Δυτικής Μακεδονίας. Ταυτόχρονα, διευθύνει τη δουλειά της Τεχνικής Γραμματείας του ΚΚΕ εσωτερικού και στη συνέχεια της ΕΑΡ, ενώ πολλές φορές ήταν υποψήφιος του ΚΚΕ εσωτερικού και του Συνασπισμού στον νομό Φλώρινας. Ιδρυτικό μέλος και ειδικός γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου των ΑΣΚΙ, από το 1992 και μέχρι τον θάνατό του, τον Φεβρουάριο του 2001, ασχολείται καθημερινά με την οργάνωση των Αρχείων.