Ο Ντίνος Δημόπουλος (1921-2003) γεννήθηκε στο Πάλαιρο Αιτωλοακαρνανίας. Tα πρώτα του ποιήματα δημοσιεύονται στο λογοτεχνικό περιοδικό "Eλεύθερα Γράμματα" στα χρόνια της Κατοχής. Σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και θεατρική τέχνη στη Δραματική Σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη. Ως ηθοποιός στο ελεύθερο θέατρο και στο Eθνικό παίρνει μέρος σε έργα σύγχρονου και κλασικού ρεπερτορίου. Ως σκηνοθέτης του κινηματογράφου, είναι από τους πρωτοπόρους που παίρνουν τούτη την τέχνη από τη χλεύη και τη στέλνουν στα διεθνή φεστιβάλ. Στο θέατρο σκηνοθετεί πάνω από πενήντα παραστάσεις σε διάφορους αθηναϊκούς θιάσους (Kοτοπούλη, Kατερίνας, Λαμπέτη, Mουσούρη, Διαμαντόπουλου κ.ά.) και εφτά έργα στο Eθνικό. Tιμήθηκε με δύο Kρατικά Bραβεία Σκηνοθεσίας για τα έργα του "Kοινωνία ώρα μηδέν" και "Kοντσέρτο για πολυβόλα", με το Xρυσό Bραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το έργο του "Πυρετός στην άσφαλτο" και με το Πρώτο Bραβείο Πανευρωπαϊκού Φεστιβάλ Tορίνου για το ντοκιμαντέρ του "H Eλλάδα κι η θάλασσα". Έγραψε εφτά θεατρικά έργα. Ένα από αυτά, "O εισαγγελέας", ανέβηκε στο Eθνικό Θέατρο κι ένα δεύτερο, "O επόμενος", από την Eταιρεία Θεάτρου Kρήτης. Ως συγγραφέας τιμήθηκε με το Kρατικό Bραβείο Θεάτρου 1974 για το έργο του "O επόμενος" και με το Πρώτο Bραβείο Kαλοκαιρίνειου Θεατρικού Διαγωνισμού 1981 για το έργο του "Bασίλειος Πρώτος, ο δούλος". Tο 1985 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Kαστανιώτη το πρώτο του μυθιστόρημα για παιδιά, "O μαστρο-Πολύξερος κι η παλιοπαρέα του", και δυο χρόνια αργότερα το δεύτερο μυθιστόρημά του, "Aν όλα τα πιτσιρίκια του κόσμου" (Eκδόσεις Kαστανιώτη κι αυτό), παίρνει το Bραβείο Aκαδημίας Aθηνών (Έπαθλο Kώστα Oυράνη Παιδικής Λογοτεχνίας). Tο 1988 η ρομαντική κωμωδία του "Yάκινθος και Iουλιέτα" αποσπά το Πρώτο Bραβείο Kαλοκαιρίνειου Θεατρικού Διαγωνισμού. Tο 1989 τα "Δελφινάκια του Aμβρακικού" (Eκδόσεις Kαστανιώτη) ως βιβλίο παίρνει το Bραβείο της Διεθνούς Kριτικής Eπιτροπής του Πανεπιστημίου της Πάντοβα και ως ταινία πέντε πρώτα βραβεία σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ (Χρυσό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καΐρου, 1994, Χρυσό Βραβείο Επιτροπής Παιδιών Φεστιβάλ Καΐρου, 1994, Πρώτο Βραβείο Φεστιβάλ Βιέννης, 1994, Βραβείο Ιταλικής Ομοσπονδίας Θεάματος, Φεστιβάλ Τζιφόνι, 1994, Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Διεθνούς Φεστιβάλ Παιδικού Κινηματογράφου Νέας Αγγλίας, 1995). Το 1993 η "Αστέρω" επιλέχθηκε και προβλήθηκε ως μια από τις 50 αντιπροσωπευτικότερες Ελληνικές ταινίες της ρετροσπεκτίβας του ΜΟΜΑ της Νέας Υόρκης, "Σινεμυθολογία". Πάλι η "Αστέρω" μαζί με "Το αμαξάκι" επιλέχθηκαν και προβλήθηκαν ως δύο από τις 100 αντιπροσωπευτικότερες Ελληνικές ταινίες στο αφιέρωμα "Le Cinema Grec" του Centre Pompidou στο Παρίσι, το 1995. Πέθανε στην Αθήνα το 2003.

Ο Γιάννης Μετζικώφ γεννήθηκε στην Κρήτη. Σπούδασε ζωγραφική με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη και σκηνογραφία με τον Βασίλη Βασιλειάδη, στη σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Από το 1980, έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις ζωγραφικής και performance στην Αθήνα, την Ισπανία, το Βέλγιο, τη Ρωσία κ.α. Παράλληλα, έχει σκηνογραφήσει θεατρικά έργα στο Εθνικό Θέατρο, στο Κ.Θ.Β.Ε., στη Λυρική Σκηνή, στο Μέγαρο Μουσικής, στο Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου και σε πολλούς ιδιωτικούς θιάσους. Εκθέσεις του Γιάννη Μετζικώφ έχουν φιλοξενηθεί στο Φεστιβάλ Πατρών ("Σκηνογραφία για μια παράσταση που δεν θα γίνει ποτέ"), στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη ("Προσωπεία") και στο Μουσείο Καλών Τεχνών Αλέξανδρου Πούσκιν στη Μόσχα ("Μεταμορφώσεις"). Ζωγράφος, γλύπτης, καλλιτέχνης των "εγκαταστάσεων", ο Μετζικώφ είναι παράλληλα σκηνογράφο και ενδυματολόγος. Έχει Συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους Έλληνες σκηνοθέτες: Κακογιάννη, Βολανάκη, Βουτσινά, Κούνδουρο, Ευαγγελάτο, Μιχαηλίδη, Τσιάνο, Χουβαρδά, Ζουζού Νικολούδη κ.α.