Το βιβλίο αυτό διερευνά και καταγράφει αναλυτικά την εκλογική εμπειρία των Ελλήνων της Κύπρου την περίοδο της Αγγλοκρατίας (1878-1960). Μέσα από την παράθεση πληθώρας πρωτογενών πηγών γίνεται ανάλυση και ερμηνεία του ανταγωνισμού των μεμονωμένων πολιτευτών και των οργανωμένων πολιτικών σχημάτων, όπως εκφράστηκε μέσα από την εκλογική αντιπαράθεση για τις έδρες στο Νομοθετικό Συμβούλιο (1883-1931) και, μετά την κατάργηση του σώματος αυτού, για τις έδρες στα Συμβούλια των Δημαρχείων (1943-1953).

Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στην αξιολόγηση της εκλογικής επιρροής των διαφόρων κοινωνικών και ιδεολογικών ρευμάτων και στην ερμηνεία της συγκρότησής τους σε ένα άτυπο διπαραταξιακό σύστημα κομμάτων και οργανώσεων μετά το 1940, όπως εκφράστηκε από τη μετωπική αντιπαράθεση ανάμεσα στην ''εθνική'' ή ''εθνικόφρονα'' Δεξιά και τη ''λαϊκή'' ή ''κομμουνιστική'' Αριστερά.

Κεντρική υπόθεση εργασίας είναι ότι, παρά την πρώιμη εισαγωγή νεωτερικών θεσμών αντιπροσώπευσης μέσω εκλογικών διαδικασιών, η ανελεύθερη φύση του βρετανικού αποικιακού καθεστώτος, ο αλυτρωτικού τύπου εθνικισμός των Ελληνοκυπρίων και οι ποικίλες εξωτερικές επιρροές καθυστέρησαν την εμφάνιση πολιτικών κομμάτων, επηρέασαν τη φυσιογνωμία τους και, εν τέλει, εμπόδισαν τη συγκρότηση ενός πολιτικού συστήματος με τα κόμματα στο επίκεντρο της λειτουργίας του.

Μέσα από τη μελέτη της εκλογικής ιστορίας της Κύπρου στα χρόνια της Αγγλοκρατίας, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να γνωρίσει τη νεότερη πολιτική ιστορία του νησιού και να κατανοήσει καλύτερα τις σαθρές βάσεις πάνω στις οποίες επιχειρήθηκε η θεμελίωση της "ανεξάρτητης" Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960.