Ο Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης είναι καθηγητής λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννήθηκε το 1948 στις Μενετές Καρπάθου του νομού Δωδεκανήσου. Σπούδασε Μεσαιωνική και Νεότερη Ελληνική Φιλολογία και Λαογραφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, απ' όπου αποφοίτησε το 1972 με βαθμό "Άριστα". Σε όλη τη διάρκεια των σπουδών του ήταν υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Μετά τη στρατιωτική του θητεία (1973-1975) διορίστηκε καθηγητής στο Λύκειο Καρπάθου (1975-1977). Το 1976 πήρε πτυχίο Proficiency στην αγγλική γλώσσα και το 1982 αναγορεύτηκε διδάκτορας Λαογραφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με βαθμό "Άριστα". Έκανε συμπληρωματικές σπουδές Κοινωνικής και Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας, Εθνογραφίας και Λαογραφίας στο University College και στο London School of Economics του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (1982-1983 και 1989-1990). Υπηρέτησε ως βοηθός (1977-1982), επιμελητής και λέκτορας (1982-1986) Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Το 1986 εξελέγη επίκουρος καθηγητής και το 1992 αναπληρωτής καθηγητής στον Τομέα Λαογραφίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ίδιου Πανεπιστημίου. Το 1993 εξελέγη και διορίστηκε (1994) αναπληρωτής καθηγητής Λαογραφίας στον Τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1997 εξελέγη ομόφωνα και παμψηφεί τακτικός καθηγητής. Το 1982 του απονεμήθηκε το Πανδωδεκανησιακό βραβείο του Ιδρύματος Μοσκόβη για λαογραφική εργασία του, το 1995 ο Χρυσός Σταυρός της Εκκλησίας της Δωδεκανήσου (από τον Μητροπολίτη Καρπάθου και Κάσου Αμβρόσιο) και το 2000 ο Χρυσός Σταυρός της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου (από τον Αρχιεπίσκοπο Γρηγόριο). Έλαβε επίσης τιμητικές διακρίσεις για το έργο και την προσφορά του από πολιτιστικούς φορείς. Διετέλεσε Honorary Research Associate στον King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (1989-1990) και διευθυντής του Πολιτιστικού Ιδρύματος Δωδεκανήσου (Αθήνα: 1992-1995). Είναι τακτικός εταίρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας (Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ.), της Αγγλικής Λαογραφικής Εταιρείας, της Αμερικανικής Λαογραφικής Εταιρείας, της Ελληνικής Ανθρωπιστικής Εταιρείας, της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων, της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων, του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός", της Δωδεκανησιακής Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας, της Εταιρείας Καρπαθιακών Μελετών και της Ένωσης Δωδεκανήσιων Καθηγητών Πανεπιστημίου. Συνέγραψε βιβλία και μελετήματα για τον Ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Δημοσίευσε επίσης άρθρα, βιβλιοκρισίες, επιφυλλίδες κ.ά. σε περιοδικά, εφημερίδες, εγκυκλοπαίδειες, προλόγους σε βιβλία και έλαβε μέρος σε Ελληνικά και διεθνή συνέδρια Λαογραφίας και Πολιτισμού. Έδωσε επίσης διαλέξεις και μαθήματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι συνεργάτης των εφημερίδων "Το Βήμα" και "Η Καθημερινή".

Η Μαρία Ανδρουλάκη είναι ερευνήτρια-μουσικολόγος στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Μ. Γ. Βαρβούνης γεννήθηκε στη Σάμο το 1966. Σπούδασε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1983-1988). Ειδικεύθηκε στη Λαογραφία και αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1991). Πραγματοποίησε επίσης μεταδιδακτορικές ερευνητικές σπουδές στο Universite Catholique της Louvain (Louvain-La-Neuve) του Βελγίου (1996-1997). Το 1992 εξελέγη λέκτωρ και το 1998 επίκουρος καθηγητής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, όπου διδάσκει. Έχει λάβει μέρος σε πολλά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει μελέτες αυτοτελώς ή σε επιστημονικά περιοδικά, τιμητικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τον Μάρτιο του 2005 η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τον τίμησε με το οφφίκιο του "Άρχοντος Προστάτου των Γραμμάτων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας", ενώ το 2005, με σεπτή πατριαρχική απόφαση, ορίστηκε μέλος του Δ.Σ. της Αδελφότητος Οφφικιάλων του Οικουμενικού Πατριαρχείου "Παναγία η Παμμακάριστος".

Η Μαρίνα Βρέλλη - Ζάχου γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γιάννενα. Σπούδασε με υποτροφία του ΙΚΥ στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Τμήμα Μεσαιωνικών και Νεότερων Σπουδών, 1978· Τμήμα Ιστορικών Σπουδών, 1980). Υπηρετεί ως Επίκουρος Καθηγήτρια στον Τομέα Λαογραφίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα, το συγγραφικό και το διδακτικό της έργο αφορούν κυρίως θέματα Ενδυματολογίας, Παραδοσιακής Λαϊκής Τέχνης και Βιοτεχνίας.

Ο Αριστείδης Ν. Δουλαβέρας είναι Επίκ. Καθηγητής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Γεννήθηκε στην Γκούρα Κορινθίας το 1949. Είναι αριστούχος πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1972) και αριστούχος διδάκτορας στη Λαογραφία της ίδιας σχολής (1988). Το 1984 μετεκπαιδεύτηκε με υποτροφία του ΥΠΕΠΘ στο Institute of Education του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Υπηρέτησε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως φιλόλογος καθηγητής, διευθυντής γυμνασίου, μεταλυκειακού κέντρου, λυκείου και ως σχολικός σύμβουλος φιλολόγων. Διετέλεσε, εξάλλου, αναπληρωτής διευθυντής στο ΠΕΚ (Περιφερειακό Επιμορφωτικό Κέντρο) Πάτρας και διευθυντής ΠΕΚ Τρίπολης. Έχει δημοσιεύσει βιβλία για τη λαογραφία, τα αρχαία και τα νέα ελληνικά. Πολλά άρθρα και βιβλιοκρισίες του βρίσκονται σε διάφορα λαογραφικά και εκπαιδευτικά περιοδικά. Έχει επίσης λάβει μέρος με εισηγήσεις σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια και έχει δώσει πολλές διαλέξεις και ομιλίες, ενώ είναι μέλος επιστημονικών ενώσεων και εταιρειών.

Γεννήθηκε στην Πάτρα. Είναι πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του τμήματος Αρχαιολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Είναι καθηγήτρια στο γνωστικό αντικείμενο του Ελληνικού Παραδοσιακού Χορού στο ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του παραπάνω τμήματος. Επίσης, είναι συντονίστρια και διδάσκουσα στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο στη Θεματική Ενότητα Ελληνικός Πολιτισμός: Τέχνες II / Επισκόπηση Ελληνικής Μουσικής και Χορού. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σχετικά με το αντικείμενο του χορού σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά και σε συλλογικούς τόμους. Επίσης, έχει συμμετάσχει σε συμπόσια και συνέδρια με ανακοινώσεις που έχουν δημοσιευτεί σε αντίστοιχα πρακτικά και έχει συγγράψει βιβλίο με τίτλο: "Ο χορός στην ελληνική παράδοση" (Αrt Work, β' έκδοση). Έχει επίσης μεταφράσει και επιμεληθεί το σύγγραμμα της Α. P. Royce, "The Anthropology of Dance" (εκδ. νήσος). Είναι επίσης μέλος επιστημονικών εταιρειών και συλλόγων.

Ο Γεώργιος Ι. Θανόπουλος γεννήθηκε στο Σαρακήνι Ηραίας Αρκαδίας. Σπούδασε Μεσαιωνική και Νεώτερη ελληνική φιλολογία και λαογραφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Το 1988 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε ως καθηγητής φιλόλογος και διευθυντής Λυκείου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το 1999 συμμετείχε στη συγγραφή του βιβλίου "Αγροτική παράδοση και λαϊκή τέχνη", Αθήνα 2000, που προκήρυξε τo Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στη σειρά "Τεχνολογικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια". Με το συγκεκριμένο διδακτικό βιβλίο η λαογραφία περιλαμβάνεται για πρώτη φορά ως γνωστικό αντικείμενο στα αναλυτικά προγράμματα της Δ.Ε. Τα έτη 1999-2001 απέκτησε επιστημονική εμπειρία αναφορικά με την "Ανοικτή και εξ αποστάσεως εκπαίδευση" και συμμετείχε στη συγγραφή του βιβλίου: "Δημόσιος και ιδιωτικός βίος στην Ελλάδα II". Οι νεότεροι χρόνοι τόμος Α'. Ο νεότερος λαϊκός βίος. Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών), Πάτρα 2002. Το 2006 εξελέγη λέκτορας Λαογραφίας στή Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (τομέας Βυζαντινής Φιλολογίας και Λαογραφίας) όπου και διδάσκει. Ερευνητικά ενδιαφέροντα: Ο προφορικός και γραπτός χαρακτήρας της λαϊκής λογοτεχνίας και παράδοσης. Η ποιητική και τα κοινωνικά συμφραζόμενα του δημοτικού τραγουδιού. Η ποιητική σχέση του Διγενή Ακρίτα Escorial με τα ηρωικά τραγούδια (Ακριτικά). Η σύγχρονη λαϊκή ποίηση (έντυπη και ηλεκτρονική). Ο λαϊκός πολιτισμός στη νεοελληνική λογοτεχνία. Η συνάντηση παράδοσης και νεωτερικότητας.

Η Ρέα Κακάμπουρα είναι κοινωνική λαογράφος, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Η Μαριάνθη Καπλάνογλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι Μικρασιάτισσα τρίτης γενιάς. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales του Παρισιού. Είναι λέκτορας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, όπου διδάσκει τα μαθήματα "Λαογραφία" και "Πολιτισμικές σχέσεις στον ευρύτερο ελληνικό και βαλκανικό χώρο". Έχει δημοσιεύσει μελέτες για το παραμύθι σε βιβλία και σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Έχει επίσης δημοσιεύσει δέκα μυθιστορήματα για παιδιά και έχει τιμηθεί με το 1ο Βραβείο Παιδικού Μυθιστορήματος από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

Πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λάρισας, Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας, Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας Μυτιλήνης και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Παιδαγωγικής (Διδακτική της Ιστορίας με νέες τεχνολογίες). Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Π.Τ.Δ.Ε. Φλώρινας. Υπηρετεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση από το 1990. Είναι γνώστης της αγγλικής και της τουρκικής γλώσσας. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται σε ζητήματα Ιστορίας, Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, διδακτικής και νέων τεχνολογιών. Έχει πραγματοποιήσει έρευνες σε δημόσια και ιδιωτικά αρχεία· μετά από επιτόπια έρευνα έχει καταγράψει, τεκμηριώσει και ψηφιοποιήσει υλικά αντικείμενα-κειμήλια· έχει πραγματοποιήσει συνεντεύξεις για τη συλλογή προφορικού υλικού που αφορά στον προσφυγικό ελληνισμό. Έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε συνέδρια και ημερίδες και έχει δημοσιεύσει εργασίες του σε επιστημονικά περιοδικά, πρακτικά συνεδρίων, συλλογικούς τόμους και εφημερίδες.

Η Ελένη Κοβάνη (1947-2013), αγροτική κοινωνιολόγος, γεννήθηκε στα Χώστια Βοιωτίας το 1947. Διετέλεσε διευθύντρια Ερευνών του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών. Οι έρευνές της αφορούσαν, κυρίως, σε θέματα πολιτιστικής οικολογίας. Μεταξύ των εργασιών της τα βιβλία: "Οι εμπειρικές έρευνες στην αγροτική Ελλάδα". Αθήνα: ΕΚΚΕ 1986· "Αν γερανού φωνήν επακούσης, Νέοι και κοινότητα", (συν. Ε. Βενιζέλου). Αθήνα: ΕΚΚΕ 1995· "Θίσβη: Η γοητεία του μυστηρίου. Μία πόλη... μία Ιστορία", Αθήνα: Ρathisbean Society, 2000· "Λιμνών αποξηράνσεις. Μελέτη αειφορίας και πολιτιστικής ιστορίας" (με τη συνεργασία της Κ. Αβδελίδη: Αναπαραστάσεις του χώρου και των χρήσεων του). Αθήνα: ΕΚΚΕ 2002. Στις 9 Αυγούστου 2013, έχασε την πολύμηνη μάχη για τη ζωή.

Η Αγγελική Κομποχόλη είναι φιλόλογος.

Η Κατερίνα Κορρέ - Ζωγράφου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία της τέχνης στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Βόννης. Καθηγήτρια στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διδάσκει ιστορική και κοινωνική λαογραφία με έμφαση στις μείζονες και ελάσσονες παραδοσιακές τέχνες και με διαχρονικές αναδρομές ιδιαίτερα στο χώρο των συμβολισμών, καθώς και συγκριτική έρευνα που συμπεριλαμβάνει το γειτονικό βαλκανικό και μικρασιατικό υλικό. Έχει γράψει πολλές μελέτες και συμμετείχε σε συλλογικά έργα και καταλόγους εκθέσεων ("Θησαυροί του Αγίου Όρους", 1997, "Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών", 1997, κ.ά.). Προΐσταται ερευνητικού προγράμματος (Πανεπιστήμιο Αθηνών) με στόχο τη σύνταξη Corpus της λαογραφίας του κρασιού στην Ελλάδα. Έχει πάρει μέρος σε πολλά συνέδρια ελληνικά και διεθνή και έχει δώσει διαλέξεις σε πανεπιστήμια της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού είναι σύμ­βουλος φιλολόγων. Γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου και τελείωσε το Γυμνάσιο. Σπούδασε με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. εκπόνησε διδακτορική διατριβή στην Κοινωνική Λαογραφία με θέμα: "Η εγκληματικότητα στην πόλη και την ύπαιθρο Λευκάδα (1900-1940)". Αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1992 με βαθμό "Άριστα". Έχει εκδώσει τα βιβλία: "Σύγχρονο βοήθημα για την έκθεση" (συμμετοχή, 1977), "Θέματα εκθέσεων σύγχρονου προβληματισμού" (συμμετοχή, 1984), "Το έγκλημα και οι κοινωνικοί του προσδιορισμοί" (1998), "Στο άρρητο υφάδι της ζωής τους: Άγγελος Σικελιανός - Άννα Άγγελου Σικελιανού" (2002), "Λευκάδιος Χερν: Η λαογραφία της στοργής - Σμιλεύοντας το αρχέτυπο της μάνας" (2004 και β’ έκδ. 2010), "Δημήτριος Γολέμης (1875-1941) - Η περιπέτεια του "θαυμαστού"" (2004), "50 χρόνια των Γιορτών Λόγου και Τέχνης" (επιμέλεια, 2006), "Λαϊκός σουρεαλισμός - Κώστας ντε Βαλαμόντε: Ο αντιήρωας μιας παραλογικής αφήγησης" (2007), "Mάρκος Αυγέρης - Το "δεξίωμα" του μοντερνισμού" (2010). Σημαντική είναι και η συμβολή της στην κοινωνική έρευνα και τη φιλολογική επιστήμη. Έχει λάβει μέρος σε πολλά διεθνή και πανελλήνια συνέδρια. Εργασίες της έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά, πρακτικά συνεδρίων, επιστημονικές επετηρίδες. Είναι μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων, της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων, της Ελληνικής Εταιρείας Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού. Συνεργάζεται με τον εκδοτικό οίκο Γρηγόρη ως διευθύντρια της σειράς "Η Ελληνική Σκέψη της Διασποράς".

Η Άννα Λυδάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε παιδαγωγικά στο Ηράκλειο και στην Αθήνα και κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Υπέβαλε τη διδακτορική της διατριβή στην κοινωνική λαογραφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΠΤΔΕ). Σήμερα είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, όπου διδάσκει ποιοτικές μεθόδους κοινωνικής έρευνας και κοινωνική λαογραφία. Έχει γράψει τα βιβλία: "Μπαλαμέ και Ρομά: οι τσιγγάνοι των Άνω Λιοσίων", Αθήνα 1997, "Οι τσιγγάνοι στην πόλη: μεγαλώνοντας στην Αγία Βαρβάρα", Αθήνα 1998, "Ποιοτικές μέθοδοι της κοινωνικής έρευνας", Αθήνα 2001, "Μέσα από την κάμερα. Κινηματογράφος και κοινωνική πραγματικότητα", Αθήνα 2009, 2012. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε συλλογικούς τόμους, περιοδικά και εφημερίδες. Τα βιβλία της για τους Τσιγγάνους έχουν μεταφραστεί στα ουγγρικά.

Ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, λαογράφος και φιλόλογος Μ. Γ. Μερακλής γεννήθηκε το 1932 στην Καλαμάτα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Γοτίγγης της Γερμανίας, όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή. Το 1975 εξελέγη τακτικός καθηγητής λαογραφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, του οποίου διετέλεσε και πρύτανης (1981-1982). Στο χρονικό διάστημα 1990-1999 δίδαξε το ίδιο αντικείμενο στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ύστερα από μετάκληση. Είναι προεδρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και χρημάτισε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων. Έχει εκδώσει βιβλία αναφερόμενα στη λαογραφία και τη (νεοελληνική κατεξοχήν) φιλολογία και έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα άρθρα σχετικά με τα δύο αυτά αντικείμενα.

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγωγικές επιστήμες και ειδικεύτηκε στη Λαογραφία στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης (Π.Τ.Δ.Ε.) του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 2001 με βαθμό "άριστα". Το 2002, ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις, ανακηρύχθηκε πρώτη υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών και εισήχθη στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών του ίδιου Τμήματος. Το 2003 διορίστηκε, εκ των πρώτων, μετά από εξετάσεις στο Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού, στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το 2005 ολοκλήρωσε αριστούχος τις μεταπτυχιακές σπουδές της. Έχει λάβει μέρος με ανακοινώσεις σε συνέδρια Λαογραφίας και Πολιτισμού και τώρα είναι αποσπασμένη στον Τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών του Π.Τ.Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου εκπονεί τη διδακτορική της διατριβή. Το 2006 δημοσιεύθηκε το βιβλίο της "Η λειτουργικότητα των λαογραφικών θεμάτων στον επιστολικό λόγο αθηναϊκών πολιτικών εφημερίδων (1974-2005)", Εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα 2006, σσ. 260.

Ο Δημήτριος Ράπτης γεννήθηκε στο Μυρόφυλλο Τρικάλων το 1952. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Παν/μίου Ιωαννίνων (1970-1974). Με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. εκπόνησε διδακτορική διατριβή στον Τομέα Λαογραφίας του ιδίου Πανεπιστημίου και το 1989 αναγορεύτηκε διδάκτορας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Παν/μίου Ιωαννίνων. Υπηρέτησε ως καθηγητής Φιλολογίας σε Γυμνάσια και Λύκεια της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και τώρα είναι Λέκτορας στο Τμήμα Νηπιαγωγών του Παν/μίου Ιωαννίνων. Έχει λάβει μέρος σε διάφορα επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες και έχει δημοσιεύσει μελέτες και άρθρα λαογραφικού περιεχομένου σε επιστημονικά περιοδικά και αφιερωματικούς τόμους. Είναι μέλος της ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και άλλων επιστημονικών και πολιτιστικών σωματείων.

Η Βασιλική Ρόκου γεννήθηκε στο Μέτσοβο το 1946, σπούδασε Νεοελληνική και Μεσαιωνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην οικονομική ανθρωπολογία και στην οικονομική και κοινωνική ιστορία του οθωμανικού μεσογειακού χώρου στην EHESS στο Παρίσι. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται στην ελληνική λαογραφία γενικά και στην παραδοσιακή κοινωνία της Τουρκοκρατίας ειδικότερα, με έμφαση στη μετάβαση από την οθωμανική στη νεοελληνική κοινωνία.

Η Γιάννα Βλ. Σέργη γεννήθηκε στη Νάξο και μεγάλωσε στην Πάρο, όπου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές της. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Παιδαγωγικά στη Σχολή Νηπιαγωγών Εκάλης και στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου (ακαδημαϊκή και επαγγελματική αναβάθμιση εκπ/κών). Ζει στην Πάρο και εργάζεται ως νηπιαγωγός. Αγαπά ιδιαιτέρως τα παραμύθια του λαού μας και ασχολείται με τη συλλογή, τη μελέτη και τη μετάδοσή τους στα παιδιά. Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και έχει συμμετάσχει με έργα της στις εκδόσεις: "Πράσινος Κουμπαράς", Ψυχογιός 2002, "Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2002, 2003, 2004", Αστήρ. Είναι μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού "Σύγχρονο Νηπιαγωγείο", στο οποίο έχει παρουσιάσει θέματα κυρίως εφαρμοσμένης λαογραφίας. Εργασίες της σχετικές με το παιδί και τη λαϊκή μας παράδοση έχουν παρουσιαστεί κατά καιρούς και σε άλλα περιοδικά, τοπικές εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Άλλα έργα της: "Να τα Πούμε;", Παραδοσιακά κάλαντα, Φιλιππότης, Αθήνα 1999. "Νεοελληνικά Λαϊκά Ναναρίσματα και Ταχταρίσματα", Ανθολογία-Ανάλυση κειμένων, Φιλιππότης, Αθήνα 2000. "40+1 Έργα για Θέατρο και Κουκλοθέατρο", Δίπτυχο, Αθήνα 2001. "Το μέλι", Λαϊκό παραμύθι από τις Λεύκες Πάρου, έκδοση του Νηπιαγωγείου Λευκών Πάρου, 2002. "Παραδοσιακές γεύσεις από τις Λεύκες Πάρου", Προοδευτικός Σύλλογος Λευκιανών Αθήνας, 2002. "12 Μήνες, ονόματα, χρώματα, καμώματα", Ημερολόγιο 2003, έκδοση του Νηπιαγωγείου Λευκών Πάρου, 2003. "Τα Ξεκωλάκια", Λαϊκό Παραμύθι από τις Λεύκες Πάρου, έκδοση του Νηπιαγωγείου Λευκών Πάρου, 2003. "12 Μήνες, ποιήματα, μηνύματα, παιχνιδίσματα", Ημερολόγιο 2004, έκδοση του Νηπιαγωγείου Λευκών Πάρου.

O Μανόλης Γ. Σέργης γεννήθηκε στη Νάξο το 1957. Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1975-79) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ίδιου Πανεπιστημίου. Επί 23 έτη εργάστηκε ως φιλόλογος σε δημόσια λύκεια της Δυτικής Αττικής. Τον Σεπτέμβριο του 2003 εξελέγη επίκουρος καθηγητής λαογραφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξεινίων Χωρών. Έχει συμμετάσχει σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια, με αντίστοιχες πρωτότυπες εισηγήσεις, λαογραφικού περιεχομένου. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών και πολιτιστικών συλλόγων.

Ο Σταύρος Σπηλιάκος είναι Διδάκτωρ στη Μέση Εκπαίδευση σαν καθηγητής Φυσικής Αγωγής, στο μάθημα των Ελληνικών Παραδοσιακών Χορών στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Τ.Ε.Φ.Α.Α.) του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκλεγμένο μέλος του Ειδικού Εκπαιδευτικού και Διδακτικού Προσωπικού (Ε.Ε.ΔΙ.Π.) στο Τ.Ε.Φ.Α.Α. του Παν/μίου Αθηνών, ενώ το Φεβρουάριο του 1998 απέκτησε τον Διδακτορικό του τίτλο στο ίδιο Τμήμα. Έχει συμμετάσχει με Ανακοινώσεις του σε διεθνή Συνέδρια, ενώ δημοσίευσε πολλές εργασίες και άρθρα σε περιοδικά και βιβλία. Δίδαξε σε σεμινάρια για τον Ελληνικό Παραδοσιακό Χορό στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ο Φώτης Τερζάκης γεννήθηκε το 1959 στην Πάτρα. Ίδρυσε και διηύθυνε τις εκδόσεις "Praxis" (1982-1990), ενώ υπήρξε τακτικός συνεργάτης των εκδόσεων "Πρίσμα" (1990-94). Από το 1998 σχεδιάζει και επιμελείται τη σειρά "Ιστάρ. Ανθρωπολογία της σεξουαλικότητας" στις εκδόσεις "Οξύ". Έχει εργαστεί ερευνητικά, στο πλαίσιο σεμιναρίων, σε ποικίλους τομείς των ανθρωπιστικών επιστημών. Από το 1992 συνδιοργανώνει ένα Ανεξάρτητο Θρησκειολογικό Σεμινάριο, που το 1997 οδήγησε στη δημιουργία της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών (της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρώτος γραμματέας), ενώ ήταν από τους βασικούς συντάκτες του "Θρησκειολογικού Λεξικού" των εκδόσεων "Ελληνικά Γράμματα". Έχει δημοσιεύσει πολλά δοκίμια και κριτικές στον περιοδικό Τύπο, συνεργάζεται δε ως βιβλιοκριτικός με τις εφημερίδες "Ελευθεροτυπία" και "Καθημερινή". Έχει επίσης παρουσιάσει μεγάλο αριθμό μεταφράσεων σε συναφή πεδία. Έργα του είναι: "Τα αίματα της γλώσσας". "Έξι ποιήματα" (Όστρακα, Πάτρα 1988)· "Φύση και κοινωνία: γενεαλογία ενός τύπου συνείδησης και μιας σχέσης κυριαρχίας" (Έρασμος, 1990)· "Σημειώσεις για μιαν ανθρωπολογία της μουσικής" (Πρίσμα, 1990)· "Φιλελευθερισμός και τρομοκρατία. Πολιτικά κείμενα" (Πρίσμα, 1991)· "Οι αντίποδες του '60: πίσω από τη διφορούμενη έννοια του μεταμοντερνισμού και μέσα από τα νέα κοινωνικά κινήματα" (Πρίσμα, 1992)· "Το φάντασμα μιας δεκαετίας: κουλτούρα και εναλλακτικός πολιτισμός στη δεκαετία του 1960" (συλλ. τόμος, επιμ. με τη Σώτη Τριανταφύλλου, Δελφίνι, 1994)· "Φιλοσοφικός ρεφορμισμός. Προβλήματα διαλεκτικής και ολότητας στη φιλοσοφία και την πολιτική θεωρία του Jurgen Habermas" (Έρασμος, 1996)· "Η διαλεκτική επαναπροσδιορισμένη. Συμβολή στη διερεύνηση των φιλοσοφικών και ανθρωπολογικών θεμελίων μιας έννοιας" (Φιλίστωρ, 1996)· "Μελέτες για το ιερό" (Ελληνικά Γράμματα, 1997)· "Ανορθολογισμός, φονταμενταλισμός και θρησκευτική αναβίωση: τα χρώματα της σκακιέρας" (Ελληνικά Γράμματα, 1998)· "Τα ονόματα του Διονύσου. Προαναγγελίες μιας διαρκώς ματαιούμενης έλευσης" (Οξύ, 2000).

Η Ειρήνη Χιωτάκη - Πούλου είναι διδάκτορας Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου με μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο πανεπιστήμιο και πτυχίο Κοινωνιολογίας. Ο τίτλος της διδακτορικής της διατριβής είναι "Κοινωνικό Φύλο και Δημόσιος/Πολιτικός Λόγος: Ανάλυση Λόγου σε Πρακτικά Κοινοβουλευτικών Συνεδριάσεων στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1980". Διδάσκει (ΠΔ 407/80) στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, όπως και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος, μαθήματα σχετικά με τις μεθόδους και τεχνικές της κοινωνιολογικής έρευνας, καθώς και μαθήματα σχετικά με την εφαρμοσμένη κοινωνική έρευνα. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε θέματα ποσοτικών και ποιοτικών μεθόδων της κοινωνιολογικής έρευνας και σε ζητήματα σχετικά με το φύλο.

Ο Μ. Γ. Βαρβούνης γεννήθηκε στη Σάμο το 1966. Σπούδασε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1983-1988). Ειδικεύθηκε στη Λαογραφία και αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1991). Πραγματοποίησε επίσης μεταδιδακτορικές ερευνητικές σπουδές στο Universite Catholique της Louvain (Louvain-La-Neuve) του Βελγίου (1996-1997). Το 1992 εξελέγη λέκτωρ και το 1998 επίκουρος καθηγητής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, όπου διδάσκει. Έχει λάβει μέρος σε πολλά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει μελέτες αυτοτελώς ή σε επιστημονικά περιοδικά, τιμητικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τον Μάρτιο του 2005 η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τον τίμησε με το οφφίκιο του "Άρχοντος Προστάτου των Γραμμάτων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας", ενώ το 2005, με σεπτή πατριαρχική απόφαση, ορίστηκε μέλος του Δ.Σ. της Αδελφότητος Οφφικιάλων του Οικουμενικού Πατριαρχείου "Παναγία η Παμμακάριστος".

O Μανόλης Γ. Σέργης γεννήθηκε στη Νάξο το 1957. Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1975-79) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ίδιου Πανεπιστημίου. Επί 23 έτη εργάστηκε ως φιλόλογος σε δημόσια λύκεια της Δυτικής Αττικής. Τον Σεπτέμβριο του 2003 εξελέγη επίκουρος καθηγητής λαογραφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξεινίων Χωρών. Έχει συμμετάσχει σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια, με αντίστοιχες πρωτότυπες εισηγήσεις, λαογραφικού περιεχομένου. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών και πολιτιστικών συλλόγων.