Η Έλση Σακελλαρίδου είναι καθηγήτρια θεατρικών σπουδών του ΑΠΘ όπου κατέχει μόνιμη θέση ΔΕΠ στο Τμήμα Αγγλικής και διδάσκει με ανάθεση στο Τμήμα Θεάτρου. Επίσης έχει διδάξει με μετάκληση στο Royal Holloway College του Παν/μίου του Λονδίνου και στο University of Hartford των ΗΠΑ. Έχει δημοσιεύσει πολυάριθμες μελέτες και άρθρα σε διεθνείς εκδοτικούς οίκους και επιστημονικά περιοδικά γύρω από το σύγχρονο βρετανικό θέατρο με γνώμονα την πολιτισμική και φεμινιστική θεωρία. Στα βιβλία της περιλαμβάνονται τα Pinter’s Female Portraits (Macmillan) και Θέατρο-Αισθητική-Πολιτική: Περιδιαβάζοντας τη σύγχρονη βρετανική σκηνή στο γύρισμα της χιλιετίας (Παπαζήσης). Στο δημοσιευμένο έργο της έχει επίσης ασχοληθεί με γενικότερους θεωρητικούς προβληματισμούς είτε με κατεύθυνση φιλοσοφική (π.χ. το θέμα της μελαγχολίας στο αρχαίο και σύγχρονο θέατρο) είτε με κατεύθυνση παραστασιολογική (π.χ. σημειωτική και φαινομενολογία της σκηνής, επιτελεστικότητα του λόγου κ.α.). Είναι μέλος ελληνικών και ξένων επιστημονικών εταιρειών που αφορούν την τέχνη και το θέατρο και μέλος συντακτικών επιτροπών διεθνών επιστημονικών περιοδικών. Εχει διαρκή συνεργασία με ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια όπου έχει επανειλημμένως κληθεί για διαλέξεις και για συμμετοχή σε επιτροπές αξιολόγησης διδακτορικών διατριβών και εξέλιξης μελών ΔΕΠ. Συγχρόνως έχει ενεργή συμμετοχή στην ελληνική θεατρική ζωή εντός και εκτός του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος.

Ο Γιώργος Π. Πεφάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε ψυχολογία και παιδαγωγικές επιστήμες στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην ίδια σχολή ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία της τέχνης και του πολιτισμού, ενώ το 1995 αποκτά το διδακτορικό του δίπλωμα με θέμα που αφορά στη θεωρία του θεάτρου. Σήμερα είναι λέκτωρ στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και κριτικός θεάτρου. Οι μελέτες του στρέφονται γύρω από τη φιλοσοφική προσέγγιση του θεατρικού φαινομένου και τη δραματουργική θεωρία, τη νεοελληνική δραματουργία και το νεότερο ευρωπαϊκό θέατρο. Άρθρα του και μελετήματα -περισσότερα από 100- έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα λογοτεχνικά και επιστημονικά περιοδικά. Επί σειρά ετών υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας (Κ.Ε.Ε.Λ.) της Ακαδημίας Αθηνών, του Εθνικού Θεάτρου και της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει γράψει, μεταξύ άλλων, τα βιβλία: -"Το θεατρικό. Σκιαγράφηση μιας φαινομενολογικής θεατρολογίας", Δωδώνη, Αθήνα 1991. -"Εισαγωγή στην κοινωνιολογία της διασκέδασης. Το νεομπαρόκ και το τέλος της ιστορίας", Πρίσμα, Αθήνα 1992. -"Ο Arcene Lupin και ο γιατρός Shepard. Τομή στο αλφάβητο του αστυνομικού μυθιστορήματος", Fragmenta, Θεσσαλονίκη 1996. -"Jean-Paul Sartre. Τέσσερα μελετήματα για το έργο και τη φιλοσοφία του", Αιγόκερως, Αθήνα 1996. -"Το θέατρο και τα σύμβολα. Διαδικασίες συμβόλισης του δραματικού λόγου", Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1999. -"Θέματα του μεταπολεμικού και σύγχρονου Ελληνικού θεάτρου", Κέδρος, Αθήνα 1999. -"Το βασίλειο της Ευγένας", Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2005 (Τιμητική Διάκριση Θεατρολογικού Συγγράμματος της Ένωσης Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών, 2006) -"Σκηνές της θεωρίας. Ανοιχτά πεδία στη θεωρία και την κριτική του θεάτρου", Παπαζήσης, Αθήνα, 2007 κ.ά.