Η αναγκαστική εκτέλεση αξιώσεων υπό αίρεση, όρο ή προθεσμία κατά το άρθρο 915 ΚΠολΔ (σε συνδυασμό με τα άρθρα 918 IV και 924 εδ. α΄ ΚΠολΔ) καθώς και αξιώσεων εξαρτώμενων από αντιπαροχή κατά το άρθρο 921 IV ΚΠολΔ απασχόλησε έως σήμερα εντονότατα τη δικαστική πράξη. Η πλούσια νομολογία ανέδειξε ποικίλα ερμηνευτικά ζητήματα, που δεν έτυχαν μονογραφικής επεξεργασίας. Η προκείμενη μελέτη καλύπτει το βιβλιογραφικό αυτό κενό. Επιχειρεί τη συνολική διερεύνηση της πλούσιας περιπτωσιολογίας μέσα από μία πλήρη συνεκτίμηση της νομολογίας αλλά και όλης της συναφούς βιβλιογραφίας. Και επιτυγχάνει τη θεωρητική θεμελίωση των λύσεων στο ισχύον σύστημα της αναγκαστικής εκτελέσεως κατά τον ΚΠολΔ.
Αντιμετωπίζει ειδικότερα το δυσχερές και έντονα αμφιλεγόμενο ζήτημα του εγγύτερου προσδιορισμού των αξιώσεων, που καταλαμβάνονται από την ισχύ των άρθρων 915 και 921 IV ΚΠολΔo και περαιτέρω, ερευνά τη σχέση του σκοπού των ρυθμίσεων αυτών προς εκείνον της προληπτικής δικαστικής προστασίας του άρθρου 69 ΚΠολΔ στο πεδίο της διαγνωστικής δίκης, τον τρόπο αποδείξεως της απαιτούμενης βεβαιότητας (: της πληρώσεως της αιρέσεως ή της παρόδου της προθεσμίας ή της εκπληρώσεως ή προσφοράς της οφειλόμενης αντιπαροχής εκ μέρους του δανειστή), την προδικασία της αναγκαστικής εκτελέσεως, το χρονικό σημείο ελέγχου της βεβαιότητας και τις έννομες συνέπειες επί ελλείψεώς της, την άμυνα του οφειλέτη κ.ά.
Είναι έτσι ένα βοήθημα πολύτιμο που απευθύνεται τόσο στον ερευνητή των προβλημάτων της αναγκαστικής εκτελέσεως όσο και στον εφαρμοστή του δικαίου, προσανατολίζοντάς τον με ασφάλεια στην εύρεση της ορθής λύσης.