Γερμανός συνθέτης και ποιητής του 19ου αιώνα (Λειψία, 1813 - Βενετία, 1883), που θεωρείται διεθνώς μια από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες της μουσικής σύνθεσης. Ο Βάγκνερ είναι αυτός που μεταμόρφωσε την όπερα σε "μουσικό δράμα": σε ένα ιδανικό μείγμα μουσικής, ποίησης, χορού και οπτικής απόλαυσης. Σημαντική θέση στη σύλληψη ενός τέτοιου συνδυασμού κατείχε η συστηματική χρήση του "καθοδηγητικού μουσικού θέματος" ή "λάιτ μοτίφ", για κάθε διαφορετικό ήρωα, αντικείμενο ή βασική ιδέα του έργου.

Ο Ιωάννης Φούλιας (γεν. 1976) είναι λέκτορας "Συστηματικής Μουσικολογίας. Θεωρίας της Μουσικής (18ου-19ου αιώνος)" στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Μαθήματα μουσικής ξεκίνησε το 1989 στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας, απ’ όπου έλαβε τα πτυχία Αρμονίας (1994), Αντιστίξεως (1996), Φούγκας (1998) και Πιάνου (1998). Το 1994 εισήχθη στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το οποίο απεφοίτησε ως αριστούχος το 1999 και στο οποίο υποστήριξε επιτυχώς την διδακτορική του διατριβή στην μουσικολογία το 2005 ("Αργά μέρη σε μορφές σονάτας στην κλασσική περίοδο. Συμβολή στην εξέλιξη των ειδών και των δομικών τύπων μέσα από τα έργα των Haydn, Mozart και Beethoven"). Είναι μέλος της Συντακτικής και της Επιστημονικής Επιτροπής του περιοδικού "Πολυφωνία" καθώς και των αντίστοιχων επιτροπών του περιοδικού "Μουσικολογία". Έχει επίσης συμμετάσχει στο διεθνές ερευνητικό πρόγραμμα RIPM (Repertoire International de la Presse Musicale / Retrospective Index to Music Periodicals, 1800-1950), σε επιστημονικές ημερίδες και διεθνή συνέδρια, έχει δημοσιεύσει πρωτότυπα άρθρα και μεταφράσεις σε μουσικολογικά και μουσικά περιοδικά καθώς και σε άλλες επιστημονικές εκδόσεις, και έχει συνεργασθεί επί σειρά ετών με τον Τομέα Εκδόσεων του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών ως συντάκτης σημειωμάτων σε προγράμματα συναυλιών. Έπειτα από την κυκλοφορία δύο βιβλίων σε δική του μετάφραση στα ελληνικά (Nicholas Cook, "Μουσική: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε", Ελληνικά Γράμματα - Το Βήμα, Αθήνα 2007, και Κωνσταντίνος Φλώρος, "Gustav Mahler - Οραματιστής και δυνάστης. Προσωπογραφία μιας προσωπικότητας", Νεφέλη, Αθήνα 2010), η πρωτότυπη μελέτη του με τίτλο "Οι δύο σονάτες για πιάνο του Δημήτρη Μητρόπουλου: Από τον ύστερο ρομαντισμό στην Εθνική Σχολή Μουσικής" δημοσιεύθηκε το 2011 από τον εκδοτικό οίκο "Παπαγρηγορίου - Νάκας". Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συγκαταλέγονται τα ακόλουθα πεδία: θεωρία των μουσικών μορφών (από τον 18ο έως τον 21ο αιώνα), εξελικτική θεώρηση ειδών και μορφών της ενόργανης μουσικής στο μπαρόκ, τον κλασσικισμό και τον ρομαντισμό, μορφολογία και μουσική ανάλυση.

Ο Μάρκος Τσέτσος (γεν. 1968) είναι διδάκτορας μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και Αναπληρωτής Καθηγητής στο εκεί Τμήμα Μουσικών Σπουδών όπου υπηρετεί από το 1995. Ως αρχιμουσικός, απόφοιτος του Κρατικού Κονσερβατσαρίου της Αγ. Πετρούπολης, έχει συνεργαστεί με τις σημαντικότερες ορχήστρες των Αθηνών (Κ.Ο.Α, Συμφωνική της EPT - Ορχήστρα Δωματίου της Ε.Λ.Σ., Καμεράτα). Ως κιθαριστής, μαθητής του Δημ. Φάμπα, βραβεύτηκε σε διεθνείς διαγωνισμούς και ηχογράφησε τέσσερις συνολικά δίσκους βινιλίου και ακτίνας. 'Εχει δημοσιεύσει το βιβλίο "Βούληση και ήχος. Η μεταφυσική της μουσικής στη φιλοσοφία του Σοπενχάουερ" (Εστία, 2004), "Εθνικισμός και λαϊκισμός στη νεοελληνική μουσική" (Ίδρυμα Σάκη Καράγιωργα, 2011), "Στοιχεία και περιβάλλοντα της μουσικής" (Fagotto-Books, 2012), και μεταφραστής των κλασικών φιλοσοφικών κειμένων: "Έγελος, Η αισθητική της μουσικής" (Εστία, 2002) και "Hanslick, Για το ωραίο στη μουσική" (Εξάντας 2003). Έχει δημοσιεύσει πολυάριθμες μελέτες σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και συλλογικούς τόμους μουσικολογίας και φιλοσοφίας. Είναι μέλος της γραμματείας σύνταξης του περιοδικού "Μουσικολογία" και επιστημονικός συνεργάτης του περιοδικού "Αξιολογικά".