Ηθοποιός, λογοτέχνης και καθηγητής της Αγωγής του Λόγου. Γεννήθηκε στο Θέρμο της Αιτωλίας και μεγάλωσε στο Αγρίνιο. Σπούδασε στην Αθήνα, ξένες γλώσσες, Νομικά και θέατρο. Σάν ηθοποιός πρωτόπαιξε με το θίασο του Δ. Δεβάρη στον Παρνασσό, 1945. Συνεργάστηκε το 1946 μέ τή «Νέα Σκηνή» της Μελίνας Μερκούρη - Ν. Χατζίσκου, έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο από 1946-1979, στο «Προσκήνιο» του Αλέξη Σολομού 1979-80, με τους θιάσους Ζωής Λάσκαρη, Έλσας Βεργή 1980-81, το 1982 διοργάνωσε το Δημοτικό θέατρο Αγρινίου, το 1983 συνεργάστηκε μέ το θίασο του Κώστα Βουτσά, το 1983-84 με την «Αποθήκη» της Αλίκης Γεωργούλη, και το καλοκαίρι του '84 με το Δημοτικό Περιφερειακό θέατρο Αγρινίου. Στο διάστημα αυτό έχει διατελέσει βοηθός του Δημήτρη Ροντήρη, έχει εμφανιστεί στον Κινηματογράφο, την Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο. Σαν καθηγητής της Αγωγής του Λόγου έχει διδάξει σε διάφορες Σχολές θεάτρου, Λογοτεχνίας και Ψυχολογίας, στις Παιδαγωγικές Ακαδημίες Μαράσλειο και Αρσάκειο· από το 1963 διδάσκει στή Σχολή του Εθνικού θεάτρου και από το 1985 στον Πειραϊκό Σύνδεσμο. Σα λογοτέχνης έχει εκδόσει μεταφράσεις έργων Ουάϊλντ ("Μπαλάντα της φυλακήςτου Ρήντιγκ", 1958, β' έκδοση 1980), Πούσκιν ("Ευγένιος 'Ονέγιν", 1962, β' έκδοση 1983), Σολομώντα ("Άσμα Ασμάτων", 1970), τις ποιητικές συλλογές ("Ποιος μπορεί", 1979, β' έκδοση 1983), και ("Διάττοντες" 1986) και την ποιητική του σύνθεση ("Αετειάδα" 1989), μία ιστορική μονογραφία ("Αθανάσιος Διάκος", 1968), το σύγγραμμά του "Αγωγή του Λόγου" 1979, β' έκδοση 1982, γ' έκδοση 1986, δ' έκδοση 1989), "Το μαγεμένο κρασί" (θεατρικό) 1980 και τη "θεατρική τριλογία" (Πατροκοσμάς - Χατζηγομάρας - Λιτανεία, 1980). Το 1989 ολοκλήρωσε το χτίσιμο του πέτρινου «θεάτρου Σέττας», σμικρογραφία του Επιδαύριου, προσφορά του στους Έλληνες.