Ο Πάνος μαζί με τον δίδυμο αδελφό του Χάρη Κατσιμίχα γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αθήνα, στις 19.10.1952. Από μικροί ασχολήθηκαν με τη μουσική, σπούδασαν πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συνέχισαν τις σπουδές τους στο Δυτικό Βερολίνο και το Μονπελιέ, αντίστοιχα. Έζησαν αρκετά χρόνια στο Δυτικό Βερολίνο και επιστρέφοντας στην Ελλάδα εξέδωσαν το 1985 τον πρώτο τους δίσκο ("Ζεστά Ποτά") που πούλησε μέσα σε 8 μήνες πάνω από εκατό χιλιάδες αντίτυπα και έγινε πλατινένιος. Με τον δίσκο αυτό έφεραν ένα καινούργιο στυλ και άλλον αέρα στο ελληνικό τραγούδι, (συνδυάζοντας το ροκ με στοιχεία από το ελληνικό λαϊκό και δημοτικό τραγούδι. Με την εμφάνισή τους καθιέρωσαν και επέβαλαν στην ελληνική δισκογραφία τον όρο του "τραγουδοποιού", δημιουργώντας έτσι μια sui generis σχολή στο ελληνικό τραγούδι, που βρήκε πολλούς μιμητές και συνεχιστές. Από την εμφάνισή τους και έπειτα, έδωσαν χιλιάδες συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, συνεργαζόμενοι κατά καιρούς και με πολλούς (παλαιότερους και νεότερους) Έλληνες συναδέλφους τους. Κάποιες από αυτές τις συνεργασίες, μάλιστα, αποτυπώθηκαν στον διπλό δίσκο ("Παράλληλη Δισκογραφία"), ο οποίος έγινε 6 φορές πλατινένιος. Όλοι οι δίσκοι τους έγιναν πλατινένιοι ή χρυσοί, σε εποχές που χρυσός δίσκος σήμαινε πωλήσεις άνω των 50.000 αντιτύπων και πλατινένιος άνω των 100.000. Άντλησαν τα θέματά τους από παντού, κάνοντας τραγούδια πολιτικά, κοινωνικά και ερωτικά, τραγούδια βγαλμένα από την καθημερινότητα, ιστορίες χαμηλόφωνες, της διπλανής πόρτας, αλλά μελοποιώντας συγχρόνως και Έλληνες (κυρίως άγνωστους στο ευρύ κοινό) ποιητές. Απόδειξη της αγάπης αυτής για την ποίηση είναι η τελευταία δουλειά τους (Απρίλιος 2012): "Βeat Poetry", που εκδόθηκε από την εταιρεία τους (Λύχνος) πρώτα στα ελληνικά (σε μετάφραση των ιδίων), αλλά και έναν χρόνο αργότερα πάνω στα αυθεντικά κείμενα των beat ποιητών, στην αγγλική γλώσσα.

Ο Xάρης μαζί με τον δίδυμο αδελφό του Πάνο Κατσιμίχα γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αθήνα, στις 19.10.1952. Από μικροί ασχολήθηκαν με τη μουσική, σπούδασαν πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συνέχισαν τις σπουδές τους στο Δυτικό Βερολίνο και το Μονπελιέ, αντίστοιχα. Έζησαν αρκετά χρόνια στο Δυτικό Βερολίνο και επιστρέφοντας στην Ελλάδα εξέδωσαν το 1985 τον πρώτο τους δίσκο ("Ζεστά Ποτά") που πούλησε μέσα σε 8 μήνες πάνω από εκατό χιλιάδες αντίτυπα και έγινε πλατινένιος. Με τον δίσκο αυτό έφεραν ένα καινούργιο στυλ και άλλον αέρα στο ελληνικό τραγούδι, (συνδυάζοντας το ροκ με στοιχεία από το ελληνικό λαϊκό και δημοτικό τραγούδι. Με την εμφάνισή τους καθιέρωσαν και επέβαλαν στην ελληνική δισκογραφία τον όρο του "τραγουδοποιού", δημιουργώντας έτσι μια sui generis σχολή στο ελληνικό τραγούδι, που βρήκε πολλούς μιμητές και συνεχιστές. Από την εμφάνισή τους και έπειτα, έδωσαν χιλιάδες συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, συνεργαζόμενοι κατά καιρούς και με πολλούς (παλαιότερους και νεότερους) Έλληνες συναδέλφους τους. Κάποιες από αυτές τις συνεργασίες, μάλιστα, αποτυπώθηκαν στον διπλό δίσκο ("Παράλληλη Δισκογραφία"), ο οποίος έγινε 6 φορές πλατινένιος. Όλοι οι δίσκοι τους έγιναν πλατινένιοι ή χρυσοί, σε εποχές που χρυσός δίσκος σήμαινε πωλήσεις άνω των 50.000 αντιτύπων και πλατινένιος άνω των 100.000. Άντλησαν τα θέματά τους από παντού, κάνοντας τραγούδια πολιτικά, κοινωνικά και ερωτικά, τραγούδια βγαλμένα από την καθημερινότητα, ιστορίες χαμηλόφωνες, της διπλανής πόρτας, αλλά μελοποιώντας συγχρόνως και Έλληνες (κυρίως άγνωστους στο ευρύ κοινό) ποιητές. Απόδειξη της αγάπης αυτής για την ποίηση είναι η τελευταία δουλειά τους (Απρίλιος 2012): "Βeat Poetry", που εκδόθηκε από την εταιρεία τους (Λύχνος) πρώτα στα ελληνικά (σε μετάφραση των ιδίων), αλλά και έναν χρόνο αργότερα πάνω στα αυθεντικά κείμενα των beat ποιητών, στην αγγλική γλώσσα.

Γεννήθηκε στον Πειραιά. Μικρός ταλαιπωρούσε τη μαμά του, γιατί κάθε πρωί έτρεχε η δύστυχη να καθαρίσει τους τοίχους από περίεργα χρώματα μπουρδουκλωμένα με σκίτσα από παπιά που κάνανε τούμπες, από αλλήθωρους γάτους που το σκάγανε με διαστημόπλοιο από τον Άρη, γρύλους και ακρίδες που κάνανε γυμναστικές επιδείξεις, μυρμήγκια που καταστρώνανε σχέδια να κατακτήσουν τον πλανήτη και άλλα τρομερά. Οι γονείς του ξόδευαν περισσότερα χρήματα για απορρυπαντικά παρά για φαγώσιμα. Μετά μεγάλωσε κι έφυγε για τη Γερμανία. Μέχρι σήμερα δε γνωρίζουμε αν σ' αυτό επηρεάστηκε από τα άσματα του Καζαντζίδη για την ξενιτιά. Την επόμενη μέρα ο γερμανικός Τύπος έγραψε: "Βαθύ μυστήριο καλύπτει το πώς βάφτηκαν ροζ τα φτερά και κίτρινη η μύτη του αεροπλάνου που έφτασε χθες από την Ελλάδα". Άρχισε να σκιτσάρει, να ζωγραφίζει και να εικονογραφεί ό,τι έβρισκε στο διάβα του. Έντρομοι οι εκδότες του πρόσφεραν εργασία για ν' αφήσει ήσυχο το Τείχος του Βερολίνου. Εφημερίδες, περιοδικά και βιβλία φιλοξένησαν δουλειές του. Μέχρι και το παντελόνι ενός διάσημου εκδότη, που σήμερα έχει τεράστια συλλεκτική αξία. Έπειτα από σοβαρό σκιτσογραφικοδιπλωματικό επεισόδιο επέστρεψε στην Ελλάδα. Την ημέρα της άφιξής του πάμπολλα τα σωματεία, ανάμεσα στα οποία των ελαιοχρωματιστών, των εκδοτών και των φιλόζωων, του ετοίμασαν θερμή υποδοχή, την οποία τα κρατικά κανάλια λογόκριναν, γιατί ήθελαν να αποφύγουν οι θεατές τις συγκρίσεις με κάποες άλλες αφίξεις πολιτικών στη μεταπολίτευση. Όσοι εκδότες και συγγραφείς συνεργάζονται από τότε μαζί του έχουν ακόμα πράσινη μύτη...