Από πολύ παλιά, οι χήνες στο αγρόκτημα πηγαίνουν πάντα στην λίμνη για το πρωινό τους μπάνιο στην σειρά, η μία πίσω από την άλλη, σαν να κάνουν παρέλαση. Μπροστά πηγαίνει όλο καμάρι ο Τρύφωνας, ο αρχηγός του κοπαδιού, δίνοντάς τους τον ρυθμό: Ένα-δύο, εν-δυο, ένα-δύο, εν-δυο!

Αλλά ξαφνικά: Ένα-δύο, εν-δυο, τακ ένα-δύο, τακ, εν δυο, τακ! Κάτι σκανδαλώδες συμβαίνει και ταράζει πολύ τον Τρύφωνα. Η Φλωρέτα, μια μικρή χήνα, νεοφερμένη στο αγρόκτημα, δεν ακολουθεί τον ρυθμικό βηματισμό τους. Έξαλλος εκείνος που τους χαλάει μια παράδοση που τηρούν ευλαβικά κάθε μέρα, την διώχνει από το κοπάδι και της απαγορεύει να πάει για μπάνιο μαζί τους. Μα, και οι άλλες χήνες την κοιτούν κι αυτές ενοχλημένες.

Η Φλωρέτα αρχικά υπακούει. Πληγώνεται, όμως, που την απομονώνει το ίδιο της το κοπάδι επειδή απλώς περπατάει διαφορετικά. Δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να περπατάει με ρυθμό αφού ούτε έχει μάθει έτσι αλλά ούτε και χρειάζεται. Κλονίζεται η πίστη της στον εαυτό της και νοιώθει ανίκανη και άχρηστη και μόνη. Αλλά μετά από λίγο αντιδρά. Όχι, θα είναι ο εαυτός της. Θα περπατάει όπως ξέρει κι όπως μπορεί. Και θα πάει και στην λίμνη γιατί δεν θέλει να είναι αποξενωμένη από τις υπόλοιπες χήνες. Έτσι, παρακούοντας την αυστηρή εντολή του Τρύφωνα, παίρνει ξανά τον δρόμο για την λίμνη. Όταν τελικά φτάνει, η έκπληξή της είναι μεγάλη (και του Τρύφωνα ακόμα μεγαλύτερη!). Γιατί, ανακαλύπτει ότι όταν είσαι διαφορετική, κάποιοι σε διώχνουν μα κάποιοι άλλοι σε δέχονται.

Ένα βιβλίο για την αποδοχή του εαυτού μας με τις ικανότητες και δυνατότητες που έχει, τον αποκλεισμό που πληγώνει, την αβασάνιστη άρνηση της διαφορετικότητας, όποια μορφή κι αν έχει, όποιον κι αν αφορά.