Κατά τη μελέτη των ιδεών που περιγράφονται σ' αυτό το βιβλίο και την προσεκτική τους εξέταση αναφύονται στο νου ορισμένες βασικές έννοιες:
Πρώτο, ότι το σπουδαιότερο ζήτημα για κάθε μαθητή δεν είναι το γεγονός της προσωπικότητας ενός ιδιαίτερου δασκάλου, αλλά το μέτρο της αλήθειας που εκπροσωπεί και η δύναμη του σπουδαστή να διακρίνει μεταξύ αλήθειας, μερικής αλήθειας και ψεύδους.
Δεύτερο, ότι με την αυξανόμενη εσωτερική διδασκαλία προκύπτει αυξημένη εξωτερική ευθύνη. Ας κάνει λοιπόν κάθε μαθητής σαφή απογραφή του εαυτού του, έχοντας υπόψη ότι η κατανόηση έρχεται με την εφαρμογή του μέτρου της αλήθειας που έγινε αντιληπτή στο άμεσο πρόβλημα και στο περιβάλλον κι ότι η συνείδηση διευρύνεται με τη χρήση της μεταδοθείσας αλήθειας.
Τρίτο, ότι μια δυναμική προσκόλληση στην επιλεγμένη ατραπό και μια σταθερή εμμονή που υπερνικά και παραμένει αμετακίνητη οτιδήποτε κι αν συμβεί, είναι πρωταρχική προϋπόθεση κι οδηγεί στην πύλη που εισάγει σ' ένα βασίλειο, σε μια διάσταση και σε μια κατάσταση ύπαρξης που γίνεται εσώτερα ή υποκειμενικά γνωστή. Αυτή η κατάσταση αντίληψης προκαλεί αλλαγές στη μορφή και στο περιβάλλον ανάλογες με τη δύναμή της.
Οι τρεις αυτές εισηγήσεις αξίζει να εξετασθούν στενά απ' όλους και η σημασία τους πρέπει κάπως να συλληφθεί πριν γίνει περαιτέρω πραγματική πρόοδος.