Σε αυτό το βιβλίο έγινε προσπάθεια να διερευνηθούν οι πολύπλοκες διαδρομές της Τουρκικής Δημοκρατίας που θεμελιώθηκε στη βάση ενός πραγματικού συστήματος, το οποίο αφενός προήγαγε την τουρκική ταυτότητα και τη φιλοσοφία ότι οι πολίτες υπάρχουν για το κράτος και όχι το κράτος για πολίτες, αφετέρου στηρίχθηκε σε δύο άξονες: στον εκτουρκισμό και στον εξισλαμισμό με προτεραιότητα στο σουνιτικό Ισλάμ.
Η Τουρκία είναι ένα κράτος που ακόμη αναζητά το έθνος του και οι επίσημοι κρατικοί φορείς με τα χαλκευμένα στοιχεία που παρουσιάζουν ως αποδείξεις, επιδιώκουν συνεχώς να αποκρύψουν το μέγεθος του μωσαϊκού της εθνικής και θρησκευτικής δομής φοβούμενοι έναν ενδεχόμενο διαμελισμό της χώρας.
Επίσης, οι δυσλειτουργικές πεποιθήσεις και συμπεριφορές του τουρκικού πολιτικού συστήματος είναι διαχρονικές, με αποτέλεσμα ο τουρκικός λαός να βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα καθεστώς ιδεολογικής επίθεσης και μαύρης προπαγάνδας που έχουν ως κυρίαρχα χαρακτηριστικά το φόβο και την παράνοια.
Ο κουρδικός παράγοντας διεκδικεί δυναμικά έναν περιφερειακό και ρυθμιστικό ρόλο στην περιοχή.
Οι όροι οθωμανισμός, ισλαμισμός και παντουρκισμός (Turkculuk) αποτέλεσαν τις κύριες αιτίες ώστε η τουρκική κοινωνία να ενστερνισθεί την ιδέα συντηρητισμού που είχε σημαντική επίδραση στην κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική ζωή της χώρας διαχρονικά και θεωρείται ως ένα νέο μόρφωμα νέα ή μια νέα κίνηση με θρησκευτικά χαρακτηριστικά.
Εν κατακλείδι, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι η Τουρκία είναι μια περίπλοκη χώρα, είναι μια χώρα που μεταμορφώνεται συνεχώς και η κοινωνία της μεταβάλλεται με ταχείς ρυθμούς. Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια αποκαλύπτονται τα στοιχεία μιας αρχόμενης εσωτερικής ρήξης στην τουρκική κοινωνία η οποία αναζητά μια νέα ταυτότητα και ένα νέο ιδεολογικό προσανατολισμό που θα παραπέμπουν σε φιλελεύθερες αξίες και αρχές, χωρίς όμως να παρεκκλίνουν από τις αντιλήψεις περί τουρκισμού και εθνικισμού. Εντούτοις, η έννοια της δημοκρατίας στην Τουρκία θεωρείται αντικείμενο φόβου και ούτε οι ιδεολογίες, ούτε τα σύμβολα, ούτε οι ηγετικές παρουσίες έφεραν τη δημοκρατία στη χώρα και ούτε διαφαίνεται ότι θα τη φέρουν στο μέλλον.