«Σέβοµαι απ­­ολύτως το γεγονός ότι η παχυσαρκία αποτελεί ψυχο-σωµατική ασθένεια που χρήζει θεραπείας, και ως εκ τούτου πρέ-πει να δοθεί µεγάλη προσοχή στο ψυχικό κοµµάτι της νόσου και όχι µόνο στο οργανικό. Καµιά δίαιτα δεν είναι καλή αν δεν λαµβάνει υπ` όψιν της τον ψυχισµό του υπέρβαρου και τα αίτια του πάχους του.»

Το ΕΓΩ και η ΑΝΑΓΚΗ μου για ΤΡΟΦΗ (μετά τις στερητικές δίαιτες) είναι το απόσταγμα της τριαντάχρονης επαγγελματικής πορείας μιας ανήσυχης και επίμονης διατροφολόγου, για την οποία η καταγραφή, η μελέτη και η ερμηνεία των αιτίων που οδηγούν τον σύγχρονο άνθρωπο στη βουλιμία και την παχυσαρ-κία αποτέλεσαν στόχο ζωής.

Προσπαθώντας να διεισδύσει στη ρίζα του κακού, εμβαθύνει την έρευνά της με την αρωγή της Ψυχολογίας και εξετάζει τους παράγοντες που λειτουργούν επιβαρυντικά στον παχύσαρκο άνθρωπο, λαμβάνοντας υπ` όψιν της τις οικογενειακές, τις κοινω-νικές, τις οικονομικές και τις μορφωτικές συνθήκες διαφόρων θεραπευομένων της. Κινούμενη εκτός του παραδοσιακού πλαισίου που προτείνει «πρωινά / απογευματινά / βραδινά» και στερητικές «εβδομαδιαίες δίαιτες» οι οποίες υπόσχονται γρήγορη απώλεια βάρους (και εξασφαλίζουν την ακόμα γρηγορότερη επαναπρόσληψή του), η Α. Π. εξετάζει τη βαθύτερη σχέση μας με το φαγητό και προτείνει πολλές εναλλακτικές γεύσεις και συνταγές, προτάσσοντας το θέμα της υγείας και της αρμονικής συνύπαρξης με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Η συγγραφέας του ΕΓΩ και η ΑΝΑΓΚΗ μου για ΤΡΟΦΗ (μετά τις στερητικές δίαιτες) διατυπώνει μια καινοτόμο και τολμηρή διατροφική αντίληψη και δε διστάζει να εξομολογηθεί τις προσωπικές της ανασφάλειες και ανησυχίες σε έναν τόμο που δανείζεται στοιχεία από τη διατροφολογία, από το δοκίμιο, αλλά και συχνά από τη λογοτεχνία.

«Η συγγραφέας προτείνει ένα σύστημα ανθρωποκεντρικό, το οποίο κοιτάζει τον παχύσαρκο "στα μάτια και όχι στο λίπος". Εκκινώντας από μια στάση σεβασμού, συμμαχίας και ενσυναίσθησης προς αυτόν, αποδεχόμενη τις βουλιμικές του κρίσεις και εντέλει, απαξιώνοντας τις απαγορεύσεις, επιχειρεί μια βαθύτερη κατανόηση αυτής της ψυχοσωμα-τικής ασθένειας που λέγεται παχυσαρκία.

»Επιπλέον, η Α. Π. θεωρεί ότι, εκτός από την απόλαυση, η αυτοσυνείδηση και η αγάπη αποτελούν τα "πόδια" που μπορούν να μας οδηγήσουν στον στόχο, που είναι το να δημιουργήσουμε μια άλλη εικόνα σώματος βασισμένη στη γνώση, γι` αυτό και στη διαδικασία αυτήν εισάγει, με πρωτοτυπία, τέσσερις χαρακτηρότυπους παχυσαρκίας και περιγράφει τα τέσσερα στάδια αδυνατίσματος.

»Προτείνει όρια, κανόνες, δεδομένα, σε ένα πλαίσιο μεταμόρφωσης της ζωής του παχύσαρκου, και συνδυάζει τη μεσογειακή με τη μακροβιοτική διατροφή σε μια προσπάθεια επανεύρεσης της πρωτογενούς λιτότητας και ισορ-ροπίας μεταξύ ανθρώπου-φύσης.»

Δημοσθένης Κερασίδης (www.koolnews.gr)