Ένα βιβλίο για τη βία ως κοινωνική σχέση
Είναι βία οι εκατοντάδες χιλιάδες θάνατοι από την πείνα; Και αν ναι, γιατί κανείς δεν την καταδικάζει;
Αν είναι µορφές βίας η διαδήλωση και η απεργία, γιατί δεν είναι βία η κρατική καταστολή τους; Ποιός
ορίζει και πώς τη νοµιµότητα και το δίκαιο; Μπορούµε να υπερβούµε τη βία µε ειρηνικό τρόπο; Υπάρχει
άραγε καλή και κακή βία;
Ένας οδηγός περιήγησης στην σκοτεινή επικράτεια της βίας.
Μια απόπειρα χαρτογράφησης των εκφάνσεών της. Μια πολεµική της καταδίκης της βίας απ’ όπου και
αν προέρχεται. Με άλλα λόγια, ένα εγκώµιο της βίας.
“Η νόµιµη βία είναι η αφηρηµένη µορφή της κοινωνικής σχέσης, η ναρκισσιστική εικόνα
της ως καθολικότητας”
(από τις Δώδεκα θέσεις για τη βία)
“Η αστυνοµία ανεξάρτητα από την καταγωγή των πραιτοριανών, είναι η υλική έκφραση
της αστικής κυριαρχίας, το µαντρόσκυλο της κυρίαρχης τάξης. Το γεγονός της βαρβαρό-
τητας της αστυνοµίας ως θεσµού, δεν απαλλάσσει από τις ευθύνες τους, τα υποκείµενα
που τον συγκροτούν.”
(από τις Δεκατέσσερις θέσεις για την αστυνοµία)