KΑΡΥοΤΥΠοΣ (οὐσ.)[λόγ. <γαλλ. caryotype
Ὁ N., ἕνας τριαντάχρονος μοριακὸς βιολόγος, μετακομίζει ἀπὸ τὴν Ἀθήνα στὴν Ὀξφόρδη γιὰ νὰ ἐργαστεῖ σὲ ένα ἐρευνητικὸ πρόγραμμα. Ἐκεῖ, ξένος μεταξὺ ξένων, χρησιμοποιεῖ τὰ πειράματά του γιὰ νὰ δώσει απαντήσεις στὰ ἐρωτήματα ποὺ τὸν βασανίζουν: εἶναι ἡ γονεϊκὴ στοργὴ ἐγγενὲς ἢ ἐπίκτητο χαρακτηριστικό;
εἶναι ἡ μοναξιὰ ἐπιλογὴ ἢ ἀναπόδραστη ἀνθρώπινη συνθήκη; Πότε ἀπαλλάσσεται κανεὶς ἀπὸ τὸ βάρος τῶν πρώτων βιωμάτων; Ἡ ἀφήγηση, διατρέχοντας τὸν καρυότυπο τοῦ Ν., περιγράφει τὴν καθημερινότητα ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ παραμένει παρατηρητὴς τῆς ζωῆς του καὶ ξεχνᾶ νὰ τὴ ζήσει.κινούμενος χωρὶς πυξίδα σὲ
μιὰ πόλη τὴν ὁποία ἀρνεῖται νὰ γνωρίσει, ὁ ἥρωας ἀναμετρᾶται μὲ τὶς ρίζες του, μὲ τὴ χώρα στὴν ὁποία ζεῖ καὶ τὴ χώρα ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχεται, μὲ τὴ γλώσσα, τὴ μοναξιά, τὴν οἰκογένειά του καὶ τὸ ἄλλο φύλο, τὶς ἐπινοημένες μνῆμες καὶ τὶς ἐνοχές του, μὲ τὰ βαθιὰ χαραγμένα βιώματα ἑνὸς «ὀρφανοῦ τοῦ Τσαουσέσκου»
–μὲ ὅλα ὅσα ναρκοθετοῦν τὴν προσπάθειά του νὰ ἀντιπαρατεθεῖ στὸν ἑαυτό του καὶ νὰ ἀντιμετωπίσει τὶς ἐμμονὲς καὶ τὶς βεβαιότητές του.