Πώς είναι η μουσική όταν δεν την ακούμε; Συνεχίζει να υπάρχει μία συμφωνία όταν δεν αναπαράγεται - και μάλιστα, με υψηλή πιστότητα- στ’ αυτιά μας; Ποια η αξία μιας σονάτας που για χρόνια δεν πλησιάσαμε και που η δομή της έχει μέσα μας ξεθωριάσει; Κατά την ίδια αναλογία, το ερώτημα θα μπορούσε να έχει εφαρμογή σ’ όλα τα έργα τέχνης [...].[...]Ίσως τελικά η μουσική να ακούγεται και χωρίς ήχο –όπως και χωρίς βλέμμα μπορεί να υπάρχει η λογοτεχνία, χωρίς όραση και ο κινηματογράφος–, μόνο με αναδρομή στη βεβαιότητα ότι υφίσταται. Μια ασφαλιστική δικλίδα ονείρου και συνείδησης, αλλά και σωματικού εφησυχασμού. Ηρεμώ σημαίνει ξέρω ποιος είμαι, τι είμαι και τι μπορώ ν’ ακούσω για να επιβεβαιώσω την παραμυθητική λειτουργία του ανέφικτου.

Απόσπασμα από το κείμενο «Η ανήκουστη μουσική» που περιλαμβάνεται στο Τρίτο βιβλίο με τις αντιστίξεις.

Στοχαστικό, διεισδυτικό, πολυφωνικό,Το τρίτο βιβλίο με τις Αντιστίξεις ολοκληρώνει αρμονικά τη μουσική τριλογία του συγγραφέα. Τα δύο πρώτα Βιβλία με τις Αντιστίξεις έχουν τιμηθεί με το βραβείο «Κώστα Ουράνη» της Ακαδημίας Αθηνών. Το Δεύτερο βιβλίο με τις Αντιστίξεις, περιελήφθη από την Ένωση Μουσικών και Θεατρικών Κριτικών, στα τρία καλύτερα μουσικά βιβλία της πενταετίας 2000-2005.