Έχουμε μπει από καιρό σ' έναν κόσμο αταξίας και αμφισβήτησης. Η παγκόσμια τάξη κατέρρευσε κι άνοιξε μπροστά μας τις προοπτικές ενοποίησης και επιβολής της παγκόσμιας αγοράς. Αυτό σημαίνει νέα κατανομή του κόσμου, με πολιτικοοικονομικές ενότητες. Προδόθηκαν και διαψεύστηκαν οι ελπίδες εκατομμυρίων ανθρώπων, για μια κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο. Οι νέες αξίες και τα νέα ιδανικά που προκύπτουν σαρώνουν τη δικαιοσύνη, την ελπίδα και την ομοψυχία των πολιτών. Τι θα σταθεί απέναντι στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και στις αδυσώπητες δυνάμεις της αγοράς και των μονοπωλίων; Θα μπορέσουμε να ταυτίσουμε το εθνικό μας συμφέρον με το ευρωπαϊκό; Τώρα που οι συνηχίες της ευρωπαϊκής ορχήστρας καταλαμβάνουν ανεπαισθήτως (και σε λίγο κατακέφαλα) τις ακοές και τις αισθήσεις μας, τώρα που η γλώσσα μας θα μετεωρίζεται και θα συμπλέει με χείμαρρους λημμάτων, τώρα είναι ο καιρός, ιδίως στο θέατρο, να προσέξουμε, να διαφυλάξουμε τον Ελληνικό Λόγο και τις αλήθειες που σηματοδοτεί, μέσα από το πανάρχαιο παρελθόν και μέσα από το παρόν.
Να ξεκινήσουμε μια νέα περιπέτεια, με την πίστη ότι σε μια κρίσιμη στιγμή για τον άνθρωπο, τίποτα δεν έχει χαθεί κι ότι όλες οι ανθρώπινες εμπειρίες -ευχάριστες και δυσάρεστες- θα δείξουν έναν καινούργιο δρόμο, ανθρωπινότερο, πιο κατανοητό, λιγότερο αγχώδη και περισσότερο δημιουργικό. Η φωνή των καλλιτεχνών, μέσα σε μια τέτοια προοπτική, είναι επιταχτική. [...]