Το βιβλίο αυτό θέτει ως στόχο τη διερεύνηση και την ερμηνευτική κατανόηση των ιδεών του Οδυσσέα Ελύτη, στο πεζό και ποιητικό του έργο, που αφορούν στην αίσθηση της ιστορίας.
Δηλαδή η υπόθεση εργασίας, για την τεκμηρίωση της οποίας εκπονήθηκε το παρόν βιβλίο, έχει ως εξής: στο συνολικό έργο του Ελύτη υπόκειται μια ορισμένη αντίληψη για την αίσθηση της ιστορίας που έχει καθοριστική λειτουργία στη συγκρότηση του ιδεολογικού ορίζοντα της ποίησης και της ποιητικής του. Πιο συγκεκριμένα, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει το παρελθόν, συλλαμβάνει το παρόν και στοχάζεται το μέλλον, αποτελεί κύρια συνιστώσα στη διαμόρφωση του ιδεολογικού προσανατολισμού που διαχέει στο έργο του ο ποιητής.
Με σταθερή αναφορά στο κείμενο καθώς και στο συγκείμενο πλαίσιο του έργου καταβλήθηκε προσπάθεια να αναδειχθεί κατά τρόπο συστηματικό η εμβέλεια των συναφών ιδεών του Ελύτη που αφορούν στο παρόν, στο πολιτισμικό παρελθόν και στο μέλλον ως μία προοπτική «ευτοπίας». Κατέστη έτσι φανερό ότι το πρόταγμα της «ευτοπίας» του Ελύτη είναι οι αισθητικές και ηθικές αξίες με τις οποίες αγωνίζεται να «υπερβεί» τις ιστορικές παραμέτρους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τις αγνοεί.