Ο Απόστολος Σ. Αλεξάκης (1921-2006), ζώντας έναν «πλάνητα βίο» που τον καθιστούσε «κοσμοπολίτη και ταυτόχρονα ανασφαλή», επιχείρησε στη διάρκεια της ζωής του να αποτυπώσει το βίο αυτό με κάθε εκφραστικό μέσο που διέθετε: Τα ποιήματα και τα διηγήματα, τα αυτοβιογραφικά και θεατρικά κείμενα, τα σχέδια και οι ελαιογραφίες προδίδουν σίγουρα την ανάγκη του να αρθρώσει ένα λόγο για τον εαυτό του, τον τόπο του και τους ανθρώπους του. Κυρίως όμως προδίδουν το ταλέντο του, που αν και δεν φωτίστηκε από καμία δημοσιοποίηση ή δημοσιότητα όσο ζούσε, ωστόσο παρέμενε ζωντανό, τροφοδοτούμενο από την εποχή του με τις μικρές και τις μεγάλες στιγμές της. Τα μέρη όπου μεγάλωσε και άλλα που επισκέφθηκε, τα πρόσωπα και τα πράγματα που τον καθόρισαν, η μεγάλη ώρα της Αντίστασης και οι μικρές καθημερινές στιγμές των προσωπικών σχέσεων απεικονίζονται με ειλικρινή αγάπη, ενίοτε με θαυμασμό, με χιούμορ και καίριο σαρκασμό.
Δέκα χρόνια μετά το θάνατο του Αλεξάκη, η κόρη του Ευγενία Αλεξάκη, ιστορικός τέχνης, συγκέντρωσε και μελέτησε το υλικό που εκείνος κατέλειπε και επέλεξε από αυτό ένα μέρος, το πιο αντιπροσωπευτικό, για να συγκροτήσει, δημόσια πλέον, την εικόνα του πατέρα της «ως μια συναίρεση αντιθέτων: φυσιολάτρης και μικροαστός, αρχοντικός και φτωχός, ιδεολόγος και ανένταχτος, ευαίσθητος και εγωιστής, ικανός και φοβισμένος, απείθαρχος αλλά και προσκολλημένος σε προσωπικές παγίδες, δίκαιος και παθιασμένος [...] ένας "θίασος ποικιλιών"».
Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει αποσπάσματα από το αυτοβιογραφικό κείμενο του Αλεξάκη, αριθμό ποιημάτων και διηγημάτων, καθώς και ορισμένα εικαστικά έργα του και φωτογραφίες, όπως τα συνέχει και τα συναρμολογεί η εισαγωγή της Ευγενίας Αλεξάκη, η οποία ακολουθεί την πορεία του πατέρα της, διατηρώντας την αντιθετική διττότητα που τον χαρακτήριζε: ως σταθμός η ίδια αυτής της πορείας αλλά και ως εξωτερικός παρατηρητής της.