"Μια σκοτεινή Ελλάδα γεμάτη μυστήριο, με οπτασίες να περνάνε μέσα από τις σελίδες σαν φαντάσματα. Οι Σουλιώτισσες χορεύουν ανέκφραστες, οι γυναίκες ζούνε έρωτες και χαμούς καθώς περνάνε έναν αιώνα στις άκρες της χώρας με βλέμματα χαμηλωμένα... Μυθοπλασίες, ιστορίες λίγο spooky και βαθιά μεταφυσικές, σε μια ροή που δεν σε αφήνει να σηκώσεις κεφάλι, ίσως ούτε καν να κοιμηθείς τη νύχτα. Το βιβλίο του Χρήστου δεν είναι ανάλαφρο αλλά ούτε η Ελλάδα είναι, δεν ήταν ποτέ: την ανατέμνει σαν να προσπαθεί να την αναστήσει, μια και δεν γίνεται να την εξηγήσει..." (Μανίνα Ζουμπουλάκη)

"Διαβάζοντας το βιβλίο του Χρήστου Δούλη είδα τις θειάδες μου να κάθονται στο τραπέζι της κουζίνας και να ψιθυρίζουν μέσα στα ταψιά και τα ανοιγμένα φύλλα πίτας τα μυστικά τους για τη ζωή... για την αγάπη... για τον έρωτα... για τα όνειρά τους... για τα μικρά και τα μεγάλα... Ο λόγος του σχεδόν προφορικός αλλά με την τεχνική ενός εμπνευσμένου γραφιά... με παύσεις, με σιωπές, με αόρατα σουφρώματα και πεταρίσματα βλεφάρων... Οι σελίδες κυλάνε αβίαστα και οι εικόνες του γίνονται σαν κάτι από κομμένα καρέ ενός φιλμ που δεν έχει γίνει ακόμα και περιμένει να πάρει χρώμα και κίνηση μέσα από το σινεμά. Στο βιβλίο του Χρήστου Δούλη δεν υπάρχει καλό, δεν υπάρχει κακό. Στο τραπέζωμα που μας προσκαλεί το τραπεζομάντηλο μπορεί να είναι λίγο φθαρμένο... μπορεί να έχει τσαλακώματα... αλλά είναι ζωντανό... κουβαλά μνήμη... Κουβαλά συγκίνηση." (Χρήστος Δήμας)