Το 2013 γιορτάστηκαν τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του Κωνσταντίνου Αποστόλου Δοξιάδη, ενώ έχουν περάσει άλλα τριάντα περίπου χρόνια από το θάνατο του το 1975. Παρ' όλη τη χρονική απόσταση, έστω αποσπασματικά ή μεταμορφωμένος σε μύθο, εκείνος συνεχίζει να υπάρχει πίσω από οραματισμούς που λάμπουν με την τολμηρότητά τους, από απόψεις που σπάνια του αποδίδονται ή έχουν παρανοηθεί, και από μακρόπνοα έργα που εφαρμόζονται με καθυστέρηση δεκαετιών, αγνοώντας ποιος νους αρχικά τα είχε συλλάβει. Με την επαγγελματική δράση του, αλλά και με τη γενικότερα προσωπική στάση του, ο Δοξιάδης αποδεικνύεται ένας ευεργέτης στη μεγάλη σειρά των εθνικών ευεργετών του τόπου. Καθώς ανήκει στην εποχή μας, είναι αντισυμβατικός, δηλαδή προσφέρεται σε τολμηρά σύγχρονη συσκευασία. Άρα, με τη μορφή ενός δαιμόνιου επιχειρηματία, ακολουθώντας τα ίχνη του τομέα όπου πάντα διέπρεπαν οι Έλληνες. Αναλώνει τη ζωή του στο κυνήγι μιας "δόξας" χωρίς τέλος ή όρια, αλλά όχι αποκλειστικά για "ίδιον τέλος": κάνει περιουσία, γιατί μόνο έτσι μπορεί να πετύχει τους στόχους του. Αυτή είναι μια μεγάλη περιπέτεια, με τη σημασία που είχε ο όρος στην αρχαιότητα. Η σταδιοδρομία του πολυσχιδούς Δοξιάδη μοιάζει με αυθεντικά επική αφήγηση, με δραματικές μεταπτώσεις, υπέροχες εξάρσεις, περιπέτειες σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, κατακτήσεις και θριάμβους, αλλά μοιραία και φθορά με έντονη γεύση θανάτου. Είναι μια κλασική ιστορία, ένα "μυθιστόρημα", γιατί γύρω από τον κεντρικό ήρωα, ένα εντελώς ξεχωριστό πρόσωπο, ξετυλίγεται η τοιχογραφία μιας ολόκληρης εποχής στη διάρκεια τεσσάρων δεκαετιών.