ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ του βιβλίου γράφτηκαν τη δεκαετία 2002-2012 και αποτελούν προϊόν μακρόχρονης και συστηματικής ενασχόλησης με το έργο του Γ. Σεφέρη. Η συνεισφορά του ανά χείρας βιβλίου συνίσταται πρωτίστως στην επισήμανση της βαθιάς και πολύπλευρης επιρροής της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στη διαμόρφωση της ποίησης του Σεφέρη· καταδεικνύεται ότι εικόνες, έννοιες αλλά και ρητορικά σχήματα και δομικά στοιχεία έχουν σφραγίσει τον ιδεολογικό κόσμο και τη μορφή πολλών σεφερικών ποιημάτων. Επίσης, ο εντοπισμός ευδιάκριτων ιχνών από το ευρύ φάσμα της αρχαιογνωστικής παιδείας του ποιητή –αναφορές σε μύθους, στοιχεία και σύμβολα λατρευτικών δρωμένων, αρχαιολογικά δεδομένα– συμβάλλει στην προσπέλαση ερμητικών στίχων και ποιημάτων.
Τέλος, κομίζοντας άγνωστα βιογραφικά στοιχεία, ταυτίζοντας τη σκηνογραφία ορισμένων ποιημάτων, αναδεικνύοντας τη σημασία πραγματολογικών στοιχείων, οι μελέτες του Γ. Δ. Παναγιώτου συμβάλλουν στον φωτισμό πτυχών των σεφερικών ποιημάτων, επιβεβαιώνοντας τη ρήση του ποιητή: «Τα ποιήματά μου είναι στενά δεμένα με τα πράγματα που είδα και έζησα».