Το βιβλίο περιλαμβάνει μελέτες μερικών από τους πλέον καταξιωμένους νεότερους και παλαιότερους ερευνητές του Θεάτρου Σκιών οι οποίοι επιχειρούν να επανεντάξουν την ιδιόμορφη αυτή προφορική θεατρική παράδοση του νεοελληνικού πολιτισμού στην προοπτική της επιστημονικής της προσέγγισης με όσο γίνεται αυστηρότερα μεθοδολογικά εργαλεία. Με σημείο εκκίνησης το μοναδικής πολιτιστικής αξίας αρχείο των χειρόγραφων τετραδίων του Καραγκιοζοπαίχτη Βασίλειου Ανδρικόπουλου (Βασίλαρου), οι μελέτες έχουν διττό προσανατολισμό: αφενός, αποκαλύπτουν πολύτιμα στοιχεία για τη δράση και το έργο του καλλιτέχνη καθώς και για τον ιδιαίτερο και ιδιόμορφο ρόλο των γραπτών μαρτυριών στην άυλη προφορική τέχνη του Καραγκιόζη. Αφετέρου, αναδεικνύουν τη σημασία του Θεάτρου Σκιών στην πορεία της νεοελληνικής θεατρικής ιστορίας, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα, τόσο χρονολογικό όσο και θεματολογικό: από το ζήτημα της διαμόρφωσης ενός μικροαστικού θεατρικού κοινού στα χρόνια μετασχηματισμού του είδους του Καραγκιόζη στις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι τους μετέπειτα μεσοπολεμικούς πειραματισμούς του Φώτου Πολίτη με τον διαχρονικό λαϊκό ήρωα· και από τη μελέτη των ακατάγραφων λαϊκών φυλλαδίων Καραγκιόζη της δεκαετίας του 1950, μέχρι τον απολογισμό της ομαδικής προφορικής παράδοσης του Θεάτρου Σκιών κατά την τελευταία σαρακονταετία. Πολύτιμο συμπλήρωμα της έκδοσης αποτελούν οι πρώτες πρωτοποριακές μελέτες για τη μετάβαση προς την επιστημονική προσέγγιση του Καραγκιόζη από τον Θόδωρο Χατζηπανταζή και τον Γρηγόρη Σηφάκη, στους οποίους αφιερώνεται ο τόμος.