Κάθε αυγή στριφογυρίζω στη μήτρα της μάνας μου. Σε μια υπέρβαση, ανάμεσα στον ύπνο και στο ξύπνημα, επιθυμώ να ξαναγεννηθώ με τους ρόλους αναποδογυρισμένους. Επιθυμώ –εγώ στη θέση της– να της δείξω πώς μια μάνα ανατρέφει την κόρη της, μακριά από «πρέπει» και την ξεπερασμένη τακτική των αποστάσεων που και οι δυο τώρα πια ξέρουμε πόσο γρήγορα μεγαλώνουν με το πέρασμα του χρόνου. Να της πω πως εκτός από τις απαγορεύσεις και τα «μη», υπάρχει και η αγάπη. Υπάρχει το χάδι κι ο καλός λόγος. Υπάρχει η ειλικρίνεια κι η κατανόηση. Να της πω ότι ακόμα και κάποια μικρή ανοχή εκ μέρους της θα τη δεχόμουν σαν δώρο. Δεν είναι λογικό από τη μάνα μου να έχω μάθει μόνο τι να μην κάνω για να μεγαλώσω σωστά τα παιδιά μου...

Στην Αθήνα του σήμερα οι σχέσεις ανάμεσα στην Ηλέκτρα, την κόρη της Διδώ, τον σύζυγό της, γνωστό ποινικολόγο και βουλευτή Σταύρο Ματθαίου, αλλά και όλα τα μέλη της οικογένειας τους μοιάζουν με καζάνι που βράζει. Με αφορμή τον θάνατο ενός αγαπητού προσώπου, η αναπόφευκτη έκρηξη φέρνει στο φως απιστίες και ψέματα που για χρόνια οι ήρωες έκρυβαν κάτω από το χαλί της καθημερινότητας.

Οι δρόμοι γκρεμίζονται και κανείς πια δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Μήπως είναι καιρός ο καθένας να διεκδικήσει για τον εαυτό του ένα όνειρο;