Αρχές δεκαετίας ’80. Μια νεαρή φοιτήτρια επιχειρεί ν’ αφηγηθεί την ιστορία ενός μεγάλου έρωτα. Η Ζέφη αγαπάει τον Άγγελο, τον άντρα που την έβγαλε από τη μοναξιά και σημάδεψε τη ζωή της, κι εκείνος τη λατρεύει ως έργο τέχνης. Όμως το άγνωστο μέλλον τούς προκαλεί τρόμο και το παρελθόν τούς καταδιώκει.

Καθώς γράφει για τον Άγγελο, μπροστά από τα μάτια της Ζέφης περνούν –σαν κινηματογραφικές εικόνες– μνήμες της παιδικής της ηλικίας, η αγάπη που τη δένει με την αδελφή της, τραυματικά βιώματα, η εφηβεία, η μοναξιά, το σχολείο, το Πανεπιστήμιο, πρόσωπα και γεγονότα που καθόρισαν τον χαρακτήρα της.

Η Ζέφη δίνει καθημερινές μάχες, παλεύοντας ασταμάτητα με τους προσωπικούς της δαίμονες. Ο Άγγελος στέκει δίπλα της, ενώ στη δύσκολη πορεία της τη συνοδεύουν επίσης ο φόβος για τους άντρες, το πείσμα για τη νίκη και η φιλοδοξία να πετύχει τους στόχους της... Θα τα καταφέρει; Η έκβαση του αγώνα της δεν εξαρτάται μόνο από τη θέλησή της; Είναι πολλοί οι παράγοντες που επηρεάζουν τη μοίρα της.

Ένα μυθιστόρημα για το πάθος του έρωτα και τα πάθη τα ανθρώπινα. Άραγε, μήπως ισχύει και σ’ αυτή την ιστορία η ρήση του Νίτσε πως στον έρωτα υπάρχει πάντα και λίγη παραφροσύνη;