Ο Basho (Matsuo Kinsaku, 1644-1694), εισηγητής του δεκαεπτασύλλαβου χαϊκού όπως το γνωρίζουμε σήμερα, γεννήθηκε στο Ουένο, της επαρχίας Ίγκα, γόνος οικογενείας σαμουράι, και εργάστηκε για ένα διάστημα ως δάσκαλος καλλιγραφίας, κερδίζοντας την εκτίμηση και τη φιλία του γιου του τοπικού άρχοντα. Μετά το 1680 αποτραβήχτηκε σε μια καλύβα, στα περίχωρα του Έντο, και στο κατώφλι της εφύτεψε ένα είδος πλατύφυλλης, μη καρποφόρας μπανανιάς (basho), ευάλωτης στη βία των ανέμων, που γρήγορα μεταμορφώθηκε σε σύμβολο της ποιητικής ευαισθησίας και χάρισε στον ποιητή το όνομα με το οποίο δοξάστηκε. Έζησε βίο ερημίτη, αφιερωμένος στην παράδοση του ζεν, και περιηγήθηκε στις πιο απόμακρες επαρχίες της χώρας του, συνθέτοντας τα περίφημα ταξιδιωτικά του ημερολόγια: κείμενα αυτοβιογραφίας, λεπτομερούς παρατήρησης και θρησκευτικού στοχασμού, όπου συνδυάζονται η αμεσότητα της πεζογραφίας με την υψηλόφρονα ευγένεια του στίχου και τη λεπτότητα της ζωγραφικής.

Ο Βασίλης Λαλιώτης γεννήθηκε το 1959 στην Αμαλιάδα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και ισπανικά στη Σαλαμάνκα. Έχει συνεργαστεί με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έργα του: "Η μαθητεία της πλοκής", 1985, "Το τραγούδι της επιστροφής", 1989, "Η ζωοφόρος", 1994, "Το ένδοξο πένθος", 1997. Έχει μεταφράσει έργα των Φ. Γκ. Λόρκα ("Ποιητής στη Νέα Υόρκη", "Ταξίδι στη Σελήνη", "Ντιβάν ντελ Ταμαρίτ"), Πάμπλο Νερούδα ("Είκοσι ερωτικά ποιήματα κι ένα τραγούδι απελπισμένο", "Farewell"), Ραμόν Γκόμεθ ντε λα Σέρνα ("Γκρεγκερίας"), Μιγκέλ Ερνάντεθ ("Μαύρα μάτια, μαύρα"), Αντόνιο Πόρτσια ("Φωνές"), κ.ά.