Ο Winfried Georg Sebald (1944-2001) γεννήθηκε στις 18 Μαΐου του 1944 στο Βέρταχ του Άλγκοϋ, στη νοτιοδυτική Βαυαρία. Ο πατέρας του υπηρέτησε στον χιτλερικό στρατό, διετέλεσε υπό γαλλική αιχμαλωσία, ενώ στη δεκαετία του '50 κατατάχτηκε στις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις απ' όπου αποστρατεύτηκε το 1971 με τον βαθμό του συνταγματάρχη. Το 1948 η οικογένεια μετακόμισε στην κοντινή κωμόπολη Ζόντχοφεν. Αποφοιτώντας από το Γυμνάσιο του Όμπερσντορφ, το 1963, ο νεαρός Μάξ -όπως προτιμούσε να τον φωνάζουν- σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στο Φράιμπουργκ. Τις σπουδές του τις ολοκλήρωσε ωστόσο στο Πανεπιστήμιο της πόλης Φριμπούρ, στη γαλλόφωνη Ελβετία, και στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, απ' όπου αποφοίτησε το 1968 με τη διπλωματική του πάνω στο έργο του Carl Sternheim (1878-1942), με τίτλο "Κριτής και θύμα της εποχής του Κάιζερ Βίλχελμ Β΄". Από το 1966 έως το 1968 υπήρξε επιμελητής στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, δραστηριότητα την οποία διέκοψε προσωρινά για έναν χρόνο, όταν αποδέχτηκε την πρόταση να διδάξει Γερμανικά σε ιδιωτικό οικοτροφείο του Ζάντ Γκάλλεν της Ελβετίας. Από το 1970 εγκαταστάθηκε στο Νόριτς της Ανατολικής Αγγλίας, όπου δίδασκε σύγχρονη γερμανική λογοτεχνία στο εκεί Πανεπιστήμιο. Το 1973 κατέθεσε τη διδακτορική του διατριβή πάνω στον Alfred Doblin (1878-1957), με τίτλο "Ο μύθος της καταστροφής στο έργο του Ντέμπλιν". Την περίοδο 1976-77 υπήρξε συνεργάτης του Ινστιτούτου Γκαίτε στο Μόναχο, ενώ στη συνέχεια επέστρεψε στα καθήκοντα του υφηγητή, στο Νόριτς. Το 1986, με την εργασία του "Η περιγραφή της καταστροφής: Η αυστριακή λογοτεχνία από τον Στίφτερ στον Χάντκε", αναγορεύτηκε καθηγητής του Πανεπιστημίου του Αμβούργου. Το 1988 ανέλαβε την έδρα Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Αγγλίας, ενώ το 1989 ίδρυσε το Βρετανικό Κέντρο Λογοτεχνικής Μετάφρασης. Ο πολυβραβευμένος συγγραφέας βρήκε τραγικό θάνατο στις 14 Δεκεμβρίου 2001, όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε συγκρούστηκε με φορτηγό. Ήδη προτού γίνει γνωστός στο γερμανικό αναγνωστικό κοινό, το λογοτεχνικό του έργο είχε αποκτήσει τεράστια απήχηση στις ΗΠΑ, την Αγγλία και τη Γαλλία, ενώ αξιόλογο υπήρξε και το κριτικό του έργο πάνω στην αυστριακή και την ελβετική λογοτεχνία καθώς και πάνω στο σύγχρονο γερμανικό θέατρο. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές γλώσσες, ενώ ο ίδιος έχει τιμηθεί με το λογοτεχνικό βραβείο του Βερολίνου (1994) και της Βρέμης (2002), το βραβείο Heinrich Boll (1997), το βραβείο Henrich Heine (2000), κ.ά. Επίσης υπήρξε υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας (1996). Τα σημαντικότερα έργα του είναι: "Νach der Natur" (1988), "Οι ξεριζωμένοι" ("Die Ausgewanderten", 1992), "Οι δακτύλιοι του Κρόνου" ("Die Ringe des Saturn", 1998), "Austerlitz" (2001), "Campo Santo" (2003), κ.ά.

Ο Βασίλης Παπαγεωργίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1955. Διδάσκει συγκριτική λογοτεχνία, δημιουργική γραφή και δραματουργία στο Πανεπιστήμιο Vaxjo, στη Νότια Σουηδία. Έχει δημοσιεύσει ποίηση (στα σουηδικά), θεατρικά έργα (στα ελληνικά και σουηδικά) και ένα μυθιστόρημα (στα ελληνικά). Έχει μεταφράσει Σουηδούς συγγραφείς στα ελληνικά (μεταξύ άλλων Βίλλυ Σύρκλουντ, Εύα Ρούνεφελτ και Μάγκνους Βίλλιαμ-Ούλσσον), Έλληνες συγγραφείς στα σουηδικά (μεταξύ άλλων Σαπφώ, Καβάφη, Ελύτη και Βαλτινό) καθώς και Τζον Άσμπερυ και Κέννεθ Κοκ στα ελληνικά και σουηδικά.