Δεν είναι και λίγες οι δολοφονίες νέων ανθρώπων που προκάλεσαν έντονα συγκρουσιακά γεγονότα. Το να μετατραπεί, όμως, μια δολοφονία σε σημαντικό σταθμό για μια γενιά που από το 2006 βρίσκεται συνεχώς στους δρόμους χρειάζεται να συναντηθούν πολλοί παράγοντες. Οι εξεγέρσεις δεν προκύπτουν επειδή απλώς «τα πράγματα είναι άσχημα», επειδή η κρατική καταστολή ξεπέρασε κάποιο όριο, ή επειδή ούτως ή άλλως ριζοσπαστικές μειοψηφίες απεργάζονται εξεγέρσεις. Όλα αυτά μπορεί να υπάρχουν και οι εξεγέρσεις να λείπουν. Γιατί, λοιπόν, τα συ­γκρουσιακά γεγονότα πήραν τον χαρακτήρα εξέγερσης; Γιατί η εξέγερση είχε τέτοια έκταση και ένταση; Γιατί την εξέγερση ακολούθησε ύφεση ύστερα από δύο εβδομάδες; Πόση έκταση είχε πραγματικά η βία και πώς ερμηνεύεται; Τι άφησε ο Δεκέμβρης; Ηταν τελικά ή δεν ήταν εξέγερση; Όλα αυτά εξετάζονται αναλυτικά.
Η ιστορία αρχίζει κάπως έτσι: «Ένας μαθητής δολοφονήθηκε από αστυνομικό στα Εξάρχεια χωρίς σημαντικό λόγο μπροστά σε μάρτυρες σε μια περίοδο που η νομιμοποίηση της κυβέρνησης είχε τρωθεί. Εάν έλειπε έστω και μια λέξη από την παραπάνω πρόταση ίσως σήμερα να μην…». Βλέπετε, δεν είναι αστυνομικό μυθιστόρημα. Στην επιστήμη κινούμαστε αντίθετα: αν και ξέρουμε από την αρχή τον δολοφόνο, μας ενδιαφέρει να μάθουμε όλα τ’ άλλα.