Οι Εκδόσεις iWrite και ο συγγραφέας Πέτρος Παπαγεωργίου παρουσιάζουν τη νέα σειρά βιβλίων Lux Orbis και το πρώτο της βιβλίο "Φυσιοκράτης ή Δεισιδαίμων;".
Δεν σας εμφανίζεται σωστά;
Πατήστε εδώ!




Η ταυτότητα της νέας σειράς βιβλίων Lux Orbis


Πορευόμαστε σε εποχές όπου τα σκοτάδια απλώνουν και πάλι απειλητικά τη σκιά τους πάνω από την ανθρωπότητα, σε κάθε πτυχή του βίου μας: πολιτική, κοινωνική, θρησκευτική… Στη χώρα μας τα φαινόμενα αυτά εμφανίζονται μεγεθυμένα, γεγονός που έχει καταφανέστατα επηρεάσει μία σειρά από παράγοντες που επιδρούν αρνητικά στην ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία και κουλτούρα μας.

Η νέα σειρά βιβλίων των εκδόσεων iWrite, με την επωνυμία Lux Orbis (Το φως του κόσμου), αποπειράται να αναδείξει προοδευτικές ιδέες σύγχρονων στοχαστών, μα και λαμπρά, λησμονημένα έργα από την εποχή της νεωτερικότητας (17ος-20ος αιώνας). Απώτερος στόχος των εμπνευστών της φρέσκιας αυτής εκδοτικής προσπάθειας είναι να θέσει στο προσκήνιο της Δημόσιας Σφαίρας την ανάγκη για τον ερχομό ενός Νέου Διαφωτισμού, ο οποίος με τη σειρά του θα μπολιάσει την κοινωνία με πληροφορίες και ριζοσπαστικές θέσεις που θα βοηθήσουν να σηκωθεί και πάλι ο Ήλιος πάνω απ’ την Ελλάδα.



Φυσιοκράτης ή Δεισιδαίμων;

Οι Εκδόσεις iWrite και ο συγγραφέας Πέτρος Παπαγεωργίου παρουσιάζουν τη νέα σειρά βιβλίων Lux Orbis και το πρώτο της βιβλίο, "Φυσιοκράτης ή Δεισιδαίμων;".






Λίγα λόγια για το βιβλίο
Φυσιοκράτης ή δεισιδαίμων;

Πρέπει κάποτε να ξεδιαλύνουμε τι είμαστε. Μέτοχοι του ορθού λόγου ή της θρησκευτικής αυταπάτης; Προπάντων, ας μη βολευόμαστε κάπου στη μέση: επιστήμονες μ’ ένα καντηλάκι στα εικονίσματα…

Το βιβλίο αυτό εξιστορεί:

Στο πρώτο μέρος (Ανθρωπολογικό): Το πώς μας συνέβη εξελικτικά και ο υπερφυσικός μύθος εισέβαλε στον ανθρώπινο ψυχισμό και θρονιάστηκε για τα καλά, εμποδίζοντας την ανθρωπότητα να διευθετήσει γνωστικά και λογικά την ύπαρξή της.

Στο δεύτερο μέρος (Ιστορικό): Ποιες υπήρξαν οι σκοτεινές συνέπειες της κυριαρχίας των θρησκειών –ιδιαίτερα των μονοθεϊστικών– για αιώνες και αιώνες, που οδήγησαν στην καταστολή της ανάδυσης του ελεύθερου ανθρώπινου πνεύματος.

Στο τρίτο μέρος (Κριτικό): Και σήμερα πια, με τόση γνώση που διαθέτουμε, τι πρέπει να κάνουμε για να σταθούμε τίμια και χωρίς μεταφυσικές υπεκφυγές απέναντι στη γνώση μας και τους εαυτούς μας, απέναντι στα παιδιά μας.

Οι αιώνες της πίστης σε πνεύματα, δαίμονες, θεούς και Θεό ήταν η παρορμητική, ψυχικά αδύναμη και πολύ χειραγωγημένη αντίδραση του είδους μας στην άγνοιά του.

Μια διευκόλυνση για την αντιστάθμισή της.

Ήταν, όμως, μια επαχθής κληρονομιά από γενιά σε γενιά, που πρέπει, τώρα που ξέρουμε πια, να προχωρήσουμε στην «αποποίησή» της.