Στη συλλογή των ιστοριών με τον τίτλο Ιστορίες Ημερολογίου, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ μέσα από απλές, παραβολικές ιστορίες απέριττης λογοτεχνικής φόρμας επιχειρεί να μιλήσει στον αναγνώστη του με τον πιο ευθύ και κατανοητό τρόπο για την πραγματικότητα μέσα στην οποία ζει. Αυτή ακριβώς η αμεσότητα του εγχειρήματος είναι που καθιστά το έργο μαγευτικό, καθώς προβάλλει αξίες αυτονόητες, ικανές όμως να αναμορφώσουν εκ βάθρων την κοινωνία που θα τις υιοθετούσε. Η πρώτη έκδοσή του, το 1949, απευθυνόταν στο γερμανικό λαό της νεοσύστατης, τότε, Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, με τον πρφανή σκοπό της διαπαιδαγώγησης τού, άπειρου ακόμα στα μαρξιστικά ιδεώδη, ανατολικογερμανικού λαού, και περιελάμβανε ανέκδοτες έως τότε ιστορίες του Μπρεχτ.
Μολονότι το έργο έγινε αρχικά δεκτό με χλιαρότητα και συγκέντρωσε αντιφατικές κριτικές, καθώς συνέπεσε με τον κυκεώνα των διαφωνιών περί φορμαλισμού και ρεαλισμού στην σοσιαλιστική τέχνη, η αγοραστική επιτυχία που γνώρισαν όλες οι επανεκδόσεις του, αλλά και οι μεταφράσεις του σε πλήθος άλλες γλώσσες έκτοτε, συνηγορούν πειστικά για την αξία και τη διαχρονικότητά του.