Σαράντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο Στέφανος πηγαίνει για πρώτη φορά στο κατεχόμενο σπίτι του. Αρνείται να χτυπήσει την πόρτα, να ζητήσει άδεια για να μπει μέσα. Και, στις στιγμές που μένει απέξω, «ζει» ξανά τα παιδικά και νεανικά του χρόνια, μέχρι την τελευταία φορά, που είχε φύγει, τη μέρα της εισβολής. Εκεί, μνήμες και συναισθήματα τον ωθούν στην απόλυτη συνειδητοποίηση της έννοιας της κατοχής. Ακολουθούν οι εμπειρίες του πολέμου, αποκαλυπτικές της προδοσίας που είχε συντελεστεί και η οποία συνέτεινε ώστε να «παραδοθεί» η Κύπρος στους Τούρκους. Οι θύμησες έχουν στο επίκεντρό τους και τον φίλο των παιδικών του χρόνων, τον Πάνο, αγνοούμενο από τότε, ένα από τα χιλιάδες πρόσωπα μιας τραγωδίας που εκτυλίσσεται ασταμάτητα επί δεκαετίες.

Στα ίδια χρόνια και σε παράλληλες εμπειρίες «επιστρέφουν» ο γιατρός Κρίτων Μιχαηλίδης, λοκατζής τις δραματικές εκείνες μέρες, αλλά και ο Κρις Ιωακειμίδης, καθηγητής στις ΗΠΑ, που ταξιδεύει για πρώτη φορά μετά το ’74 στην Κύπρο για να συναντήσει ξανά τους παλιούς του συμπολεμιστές και να κάνει μαζί τους έναν απολογισμό.