Ο Πρόλογος
του π. Σπυρίδωνος Βασιλάκου
Στους διαδρόμους ενός μεγάλου βιβλιοπωλείου, τα βιβλία είναι ταξινομημένα σε διάφορες κατηγορίες. Ποίηση, φιλοσοφία, λογοτεχνία, θεολογία, ιστορία. Όταν το βιβλίο έρθει στα χέρια σου, ξεπερνά το είδος που του δόθηκε σύμφωνα με το περιεχόμενό του και ανεβαίνει σε ένα άλλο επίπεδο ταξινόμησης. Υπάρχει τότε το βιβλίο που, όταν το ανοίξεις, σκιά βαριά πέφτει πάνω σου. Με το γύρισμα των σελίδων, νιώθεις κύματα ατμόσφαιρας αποπνικτικής να επηρεάζει τις αισθήσεις της ψυχής. Βλέπεις, όταν ένα χέρι γράφει μερικές λέξεις σε ένα λευκό χαρτί, η ψυχή αφήνει τα αποτυπώματά της. Το φως ή το σκοτάδι της. Άλλο βιβλίο, ανοίγοντάς το, μπορεί να σου αδειάσει αρκετά κυβικά πλήξης. Οι σελίδες περνούν κι εσύ παραμένεις ακίνητος, αταξίδευτος, σα να επιβαίνεις σε βαγόνι που είναι σταθμευμένο. Αρκετά βιβλία ανήκουν στη γνωστή κατηγορία που σκοτώνουν το χρόνο χωρίς να ζωντανέψουν κάτι ωφέλιμο. Για να ταξινομήσεις την Κλίμακα των μακαρισμών του είναι βέβαιο πως θα δυσκολευτείς. Γιατί σε βάζει στην πνευματική διεργασία της ταξινόμησης της ίδιας σου της ζωής. Αρχικά νιώθεις πού πραγματικά βρίσκεσαι. Διαπιστώνεις τους τέσσερις τοίχους και τη βαριά οροφή. Όταν βγαίνεις από την απεραντοσύνη, την ελευθερία της υπακοής στο θέλημα του Θεού, εγκλωβίζεσαι στον στενό χώρο της υποταγής στον εγωισμό. Μέσα στη "στενοχώρια" σου χτυπάς αδυσώπητα στους τοίχους της φυλακής σου. Γι’ αυτό τις περισσότερες φορές η πτώση σου γίνεται στο ίδιο σημείο. Η «κλίμακα» στηρίζεται στο λόγο του Θεού, το μοναδικό σταθερό πνευματικό έδαφος. Η αλήθεια του Θεού ελευθερώνει τον άνθρωπο. Το στενό, σκοτεινό οικοδόμημά σου έχει χτιστεί με τα υλικά των «αντιμακαρισμών». Αυτά που πωλούνται στις γειτονιές του κόσμου αλλά όχι στο δρόμο, στην οδό που είναι ο Χριστός. Τα υλικά του κόσμου χρησιμοποιεί ο εγωισμός. Την έπαρση, την αναισθησία, την αμετανοησία, την οργή, την αδικία, την ψυχική ακαθαρσία, τη διχόνοια, τη φιλονικία. Το βιβλίο που κρατάς γκρεμίζει τους τοίχους των «αντιμακαρισμών» με τον δυναμισμό της αγάπης και της ελευθερίας του λόγου του Θεού. Ανοίγει –όπως οι τέσσερις συνοδοί του παραλύτου του Ευαγγελίου– την οροφή, ό,τι σου έκρυβε τον ουρανό, θέτοντας τη βάση της κλίμακας στη ζωή σου και δείχνοντας στο τελευταίο αλλά και σε κάθε σκαλοπάτι τον Χριστό. Τον αληθινό Χριστό. Όχι τον φιλόσοφο, τον διδάσκαλο, τον κοινωνικό αναμορφωτή. Σου δείχνει Αυτόν που είναι ο Θεός σου κι εσύ η διδασκαλία Του, η δίψα Του, η αγωνία Του, ο σταυρός Του, η λόγχη Του, ο τάφος Του, η αγάπη Του.

Ο Jim Forest δεν γράφει, ταξιδεύει. Ανοίγοντας την «κλίμακα» νιώθεις την πρόσκληση, αισθάνεσαι την ώθηση. Είναι μια αρπαγή σε ένα μοναδικό ταξίδι. Κάθε λέξη του βιβλίου ένα βήμα. Κάθε σειρά ένας αεροδιάδρομος. Σε μεταφέρει από την Αγία πόλη Ιερουσαλήμ στη Βασιλεία του Αγίου, Ενός, Τριαδικού Θεού. Από την «ευτυχία» της κατάκτησης υλικών αγαθών και σαρκικών απολαύσεων στη μακαριότητα της μετοχής στη ζωή του Θεού. Από τη φτώχεια της χλιδής του Ματθαίου στον πλούτο της θεότητας. Από το ξεροκόμματο που έβαλε η χαροκαμένη Ρωσίδα γιαγιά στην τσέπη του πεινασμένου εχθρού, του Γερμανού στρατιώτη, στον Αμνό του Θεού, τον αίροντα την αμαρτία του κόσμου. Από το πρώτο σκαλοπάτι, της επίγνωσης της αδυναμίας σου να σωθείς χωρίς το έλεος Του, βρίσκεσαι στο κατώφλι της βασιλείας και ποθείς, λαχταράς, επιθυμείς τον Ιησού που ακόμα και σήμερα Τον πετροβολούν μέχρι θανάτου με διακηρύξεις, βιβλία έρευνες, μελέτες και ζητούν να Τον σκοτώσουν με μεγαλύτερη μαεστρία απ’ ό,τι κατάφεραν οι Ρωμαίοι με το σταυρό. Εσύ, Αυτόν τον αιώνια καταδικασμένο σε θάνατο Χριστό ζητάς, γιατί ανεβαίνοντας την κλίμακα θα θανατώσει τον θάνατό σου και θα σε ελευθερώσει απ’ όλα τα νήματα που κινεί τυραννικά ο εγωισμός σου.
Ευχή το βιβλίο να το διαβάσεις… Ανεβαίνοντας!