Ο Λέο Πέρουτς (1882-1957) γεννήθηκε στην Πράγα από ευκατάστατους γονείς εβραϊκής καταγωγής. Φοίτησε σε γερμανόγλωσσα γυμνάσια της Πράγας, του Κρούμλοβ και στη συνέχεια της Βιέννης, όπου η οικογένειά του εγκαταστάθηκε το 1901. Εργάστηκε σε ασφαλιστικές εταιρείες από το 1907 ώς το 1923· έκτοτε αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία. Τακτικός θαμώνας των περίφημων βιεννέζικων λογοτεχνικών καφέ, συναναστρεφόταν καθημερινά με πολλούς συγγραφείς και καλλιτέχνες. Την περίοδο του Μεσοπολέμου ο Πέρουτς υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής συγγραφέας. Τα μυθιστορήματά του γνώρισαν ευρύτατη απήχηση, μεταφράστηκαν σε διάφορες γλώσσες και ορισμένα διασκευάστηκαν για τον κινηματογράφο και το θέατρο: "Η τρίτη σφαίρα" (1915), "Μεταξύ εννέα και εννέα" (1918), "Ο Μαρκήσιος του Βολιβάρ" (1920), "Μήλο, μηλαράκι μου, πού πας;" (1928), "Το χιόνι του Αγίου Πέτρου" (1933), "Ο Σουηδός ιππότης" (1936) κ.ά. "Ο μαιτρ της Δευτέρας Παρουσίας" (1923) απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, αλλά, λόγω της αστυνομικής πλοκής του, κατατάχθηκε από την κριτική στην ποιοτική ψυχαγωγική λογοτεχνία. Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση του Πέρουτς, όταν ο Βάλτερ Μπένγιαμιν σύστησε σε όσους ταξιδεύουν τον "Μαιτρ της Δευτέρας Παρουσίας" ως ευχάριστο αστυνομικό ανάγνωσμα: "Δεν έγραψα ποτέ αστυνομικό μυθιστόρημα". Το 1938, μετά την προσάρτηση της Αυστρίας από τη ναζιστική Γερμανία, ο Πέρουτς μεταναστεύει στο Ισραήλ, όπου θα ζήσει μέχρι το τέλος της ζωής του. Από το 1950 και εξής επισκέπτεται ωστόσο τακτικά την Αυστρία.Το 1953 εκδόθηκε το μυθιστόρημα "Νύχτες κάτω από την πέτρινη γέφυρα" (ελλ. έκδ.: μτφρ. Ιάκωβος Κοπερτί, επιμ. Α. Περιστέρη, Πόλις, Αθήνα 1995), και το 1959, δύο χρόνια μετά τον θάνατό του στο αυστριακό θέρετρο Μπαντ Ισλ, ο "Ιούδας του Λεονάρντο". Η Hilde Spiel έγραψε στη νεκρολογία της για τον Πέρουτς: "Έσβησε ένα απομεινάρι της μεγάλης παλιάς Αυστρίας". Κατά τη δεκαετία του '80 η ριζική επανεκτίμηση του έργου του από την κριτική θα αναζωπυρώσει και το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού.

Ο Ιάκωβος Κοπερτί γεννήθηκε το 1951 στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης, και εν συνεχεία εργάστηκε ως διερμηνέας. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Ντάρμστατ και εργάστηκε ως μηχανικός στο Αμβούργο και στην Αθήνα. Το 1984 δημοσιεύεται η πρώτη του μετάφραση, "Το φιλί της γυναίκας-αράχνης" του Mannuel Puig, και αμέσως μετά η πρώτη του νουβέλα "Σενάριο για εφιάλτη". Από το 1985 εργάζεται αποκλειστικά ως μεταφραστής και επιμελητής εκδόσεων. Το 2000 βραβεύτηκε με το Ελληνογερμανικό Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης για την ελληνική μετάφραση του έργου "Διαβάζοντας στην Χάννα" του Bernhard Schlink. Το 2009 βραβεύτηκε με το Βραβείο λογοτεχνικής μετάφρασης γερμανικής λογοτεχνίας για το βιβλίο "Η Βίβλος του Διαβόλου" του Richard Dubell. Έχει μεταφράσει έργα των Ingeborg Bachmann, Gunter Grass, Ε.Τ.Α. Hoffmann, Hugo von Hofmannsthal, Tanja Kinkel, Heinrich Mann, Bernhard Schlink, κ.ά.