Σε τι αποσκοπεί μια «μαύρη βίβλος του καπιταλισμού»; Δεν βλέπετε ότι το τεράστιο μέγεθος του εγχειρήματος καταδεικνύει ότι πρόκειται για ένα παραλήρημα; Παραδέχονται ότι είναι ο χειρότερος μαζικός δολοφόνος στην Ιστορία, είναι όμως ένας δολοφόνος χωρίς πρόσωπο και χωρίς γενετικό κώδικα, ο οποίος δρα ατιμωρητί εδώ και αιώνες σε πέντε ηπείρους… ο καπιταλισμός.

Ποιος είναι ο αντίπαλός του; Οι λαοί που θα αποτελέσουν την πολιτική αγωγή στη δίκη του. Οι ζωντανοί και οι νεκροί. Το αναρίθμητο πλήθος αυτών που μεταφέρθηκαν σαν δούλοι από την Αφρική στην Αμερική, αυτών που κατακρεουργήθηκαν στα χαρακώματα ενός ανόητου πολέμου, όσων κάηκαν ζωντανοί από τις βόμβες ναπάλμ, αυτών που βασανίστηκαν μέχρι θανάτου, αυτών που σφαγιάστηκαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες στην Ινδονησία, που εξοντώθηκαν σχεδόν μέχρι ενός όπως οι Ινδιάνοι της Αμερικής, που δολοφονήθηκαν μαζικά στην Κίνα για να διακινείται ελεύθερα το όπιο…

Όλοι αυτοί έδωσαν στα χέρια των ζωντανών το δαυλό της εξέγερσης του ανθρώπου στον οποίο στερούν την αξιοπρέπειά του. Στα χέρια των παιδιών του Τρίτου Κόσμου που σύντομα δεν θα έχουν καμία ικμάδα ζωής εξαιτίας του υποσιτισμού που καθημερινά σκοτώνει δεκάδες χιλιάδες, στα λιπόσαρκα χέρια των λαών που είναι καταδικασμένοι να εξοφλούν τους τόκους ενός χρέους ενώ οι μαριονέτες-κυβερνήτες τους έχουν κλέψει το αρχικό κεφάλαιο, στα τρεμάμενα χέρια των απόκληρων που διαρκώς αυξάνονται και ζουν στο περιθώριο της αφθονίας… Χέρια που η αδυναμία τους είναι τραγική και προς το παρόν δεν είναι ενωμένα, όμως κάποια ημέρα θα ενωθούν. Και εκείνη την ημέρα, ο δαυλός που κρατούν θα πυρπολήσει τον κόσμο.

Η πρόθεσή μας δεν ήταν να γράψουμε ένα διεξοδικό έργο. Τα εγκλήματα του καπιταλισμού αποτελούν, δυστυχώς, ένα ανεξάντλητο θέμα. Τουλάχιστον, προς το παρόν… Αντί για ένα συλλογικό έργο ζητήσαμε την ατομική συνεισφορά ιστορικών, οικονομολόγων, κοινωνιολόγων, συνδικαλιστών και συγγραφέων, οι οποίοι εκφράζονται με απόλυτη ελευθερία για το θέμα που επέλεξαν.