Το βιβλίο αποτυπώνει την ανέχεια, την προκατάληψη και το μίσος που υφίσταται μια οικογένεια σε μια αγροτική περιοχή της βορειοανατολικής Ουγγαρίας, κοντά στα σύνορα με τη Ρουμανία. Ένα μικρό αγόρι διαιρεί τον κόσμο του, παρατηρεί την καθημερινή ζωή και περιγράφει την απεγνωσμένη μάχη που δίνουν οι δικοί του για να επιβιώσουν. Η πλειοψηφία των κατοίκων υποφέρει από τη φτώχεια, αλλά οι συνθήκες που επικρατούν στο σπίτι του αφηγητή είναι ακόμη χειρότερες, λόγω της εβραϊκής ρίζας του αλκοολικού πατέρα και του παρελθόντος της μητέρας που συνδέεται με τους κουλάκους, τους εύπορους γαιοκτήμονες που υποστήριζαν το καθεστώς του Μίκλος Χόρτι πριν το ανατρέψουν οι κομμουνιστές. Με μια ατρόμητη ειλικρίνεια, μια πηγαία ανυποκρισία που συγκλονίζει τον αναγνώστη, ο συγγραφέας πλέκει τις καθάριες σκέψεις ενός φοβισμένου παιδιού με τις θαμπές μορφές και τα παράξενα λόγια των οικείων του. Η εικόνα σύντομα διευρύνεται, δεν παρακολουθούμε μόνο το χρονικό μιας οικογένειας αλλά τα ζωντανά ιστορικά τραύματα μιας ολόκληρης χώρας. Ο Σίλαρντ Μπόρμπεγι, αντλώντας από τις αναμνήσεις του, συνέθεσε ένα απίστευτα ρεαλιστικό έργο, σκληρό, ενίοτε βάναυσο. Όμως οι Άποροι διαπνέονται από μια ακατάβλητη ελπίδα, απαστράπτουσα μέσα στο πηχτό σκοτάδι.