Εντύ Μπελγκέλ μεγαλώνει σε ένα χωριό της βόρειας Γαλλίας στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Ο κόσμος του, το χωριό, το σχολείο, η οικογένεια, είναι ένας κόσμος βίας, εκφοβισμού και αποκλεισμού, που ο Εντύ βιώνει ακόμη πιο τραυματικά επειδή είναι διαφορετικός. Ο Εντουάρ Λουί κατορθώνει, με μια φορτισμένη και βίαιη αφήγηση, που αμφισβητεί τα όρια αυτοβιογραφίας και ρεαλισμού, να αναμετρηθεί με το περιβάλλον που τον διέπλασε, με το παρελθόν που τον στιγμάτισε. Το Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ φέρνει στην επιφάνεια όσα η λογοτεχνία επιμένει να απωθεί.



«Στην πραγματικότητα, η εξέγερση ενάντια στους γονείς μου, ενάντια στη φτώχεια, ενάντια στην κοινωνική μου τάξη, το ρατσισμό της, τη βία της, τις συνήθειές της, ήρθε απλώς δεύτερη. Γιατί πριν εξεγερθώ εγώ ενάντια στον κόσμο της παιδικής μου ηλικίας, ο κόσμος της παιδικής μου ηλικίας εξεγέρθηκε εναντίον μου. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να φύγω. Αυτό το βιβλίο είναι μια προσπάθεια να καταλάβω.» (Ε. Λ.)



Ο Εντουάρ Λουί γεννήθηκε στην Αλλενκούρ της Γαλλίας το 1992 με το όνομα Εντύ Μπελγκέλ. Σπούδασε κοινωνικές επιστήμες στην École Νormale. Το Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ είναι το πρώτο του βιβλίο. Προκάλεσε έντονη δημόσια συζήτηση, γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία και μεταφράστηκε σε πάνω από είκοσι γλώσσες. Το 2016 κυκλοφόρησε το δεύτερο μυθιστόρημά του Ιστορία της βίας και το 2018 το τρίτο, Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου. Και τα δύο θα εκδοθούν το επόμενο διάστημα από τους αντίποδες.


«Σκέφτομαι πως τα σπουδαία βιβλία, τα βιβλία που θαυμάζω εγώ τουλάχιστον, είναι καταστατικά ενάντια στη λογοτεχνία, και γι’ αυτό στη συνέχεια μπορούν να προσλαμβάνονται ως λογοτεχνικά έργα. Θεωρώ πως υπάρχει κάτι το νοσηρό στο να αγαπάς πολύ «τη Λογοτεχνία». Όταν άρχισα να γράφω, ήταν περισσότερο μια πράξη θυμού ενάντια στο λογοτεχνικό πεδίο. Ανακάλυπτα βιβλία, διάβαζα, και συνειδητοποιούσα όλο και περισσότερο πως η φτώχεια ή η βία που είχα γνωρίσει εγώ στην παιδική μου ηλικία δεν υπήρχαν πουθενά. Ότι κάποιος σαν τον πατέρα μου ή τη μητέρα μου δεν εμφανίζεται ποτέ στα βιβλία. Αυτός είναι ο λόγος που γράφω, για να εκδικηθώ τη λογοτεχνία. Οι αστοί μιλούν συνεχώς για τη λογοτεχνία ως κάτι που σώζει, που «διευρύνει το πνεύμα», αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις η λογοτεχνία είναι ένας τρόπος για να αποκλείεις και να ταπεινώνεις τους κυριαρχούμενους. Θα πρέπει πάντοτε να θέτουμε το ερώτημα: τι είναι αυτό που αποκλείει η λογοτεχνία για να συγκροτηθεί ως λογοτεχνία; Ποιες πραγματικότητες, ποιες ζωές;»

(Απόσπασμα από συνέντευξη του Εντουάρ Λουι)