Το βιβλίο πραγματεύεται με πληρότητα και εγκυρότητα το θέμα των αοιδών και των ραψωδών, και τη σημασία που έχει το έπος όχι ως κείμενο αλλά ως εκτέλεση και παράσταση. Ο συγγραφέας μετά την εξαντλητική συλλογή όλων των πηγών, γραμματειακών, επιγραφικών και εικονογραφικών, και την προσεκτική ανάλυση των μαρτυριών, αναδεικνύει για πρώτη φορά, παρά τις εγγενείς δυσκολίες του εγχειρήματος, πόσο δημοφιλής ήταν η επική ποίηση ως παράσταση από τους αρχαϊκούς ήδη
χρόνους.Μεταξύ άλλων παρουσιάζονται η αλληλεπίδραση ανά-
μεσα στον αοιδό και το ακροατήριό του τόσο ως προς την επιλογή όσο και ως προς την παρουσίαση του άσματος, η σημασία των ενδυματολογικών κωδίκων, της σκηνικής εμφάνισης και της υποκριτικής ερμηνείας, καθώς και το πλαίσιο στο οποίο γίνονταν οι εκτελέσεις επικής ποίησης σε δημόσιες εορτές και σε ιδιωτικά συμπόσια.
Επίσης, ο συγγραφέας καταγράφει τις δραματικές αλλαγές που φέρνει η ελληνιστική εποχή ως προς την οργάνωση των εκδηλώσεων, την κινητικότητα και την επαγγελματική εξειδίκευση των ραψωδών, τη συμμετοχή επικών ποιητών και ραψωδών σε μουσικούς αγώνες, και τη συνέχεια αυτών των τάσεων στους αυτοκρατορικούς χρόνους.