Πριν από εξήντα χρόνια η Hannah Arendt, εξόριστη Εβραία πλέον μετά τη στέρηση της γερμανικής
της πολιτειότητας, διαπίστωσε ότι προτού μπορέσουν οι άνθρωποι να απολαύσουν οποιοδήποτε
«αναπαλλοτρίωτο» ανθρώπινο δικαίωμα –προτού μπορέσει να υπάρξει οποιοδήποτε δικαίωμα στην
εκπαίδευση, την εργασία, την ψήφο κ.ο.κ.– θα πρέπει πρώτα να υπάρχει κάτι που το ονόμασε
«δικαίωμα να έχουμε δικαιώματα». Η ιδέα της δεν συγκέντρωσε τότε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αλλά
στην εποχή μας, μια εποχή μαζικών απελάσεων, ταξιδιωτικών απαγορεύσεων σε μουσουλμάνους
πολίτες, προσφυγικών κρίσεων και μεταεθνικών πολέμων, η φράση έχει γίνει το επίκεντρο ενός
σημαντικού και ζωηρού διαλόγου. Εδώ, πέντε κορυφαίοι στοχαστές και στοχάστριες από διάφορα
επιστημονικά πεδία –την ιστορία, το δίκαιο, τις πολιτικές επιστήμες και τις λογοτεχνικές σπουδές–
εξετάζουν κριτικά το θεμέλιο των δικαιωμάτων και το νόημα της ριζοσπαστικής δημοκρατικής
πολιτικής σήμερα.
«Η Hannah Arendt αιχμαλώτισε το ενδιαφέρον της σύγχρονης σκέψης αρνούμενη την ορθοδοξία
και αψηφώντας τους κανόνες και τους περιορισμούς της πολιτικής θεωρίας. Το Δικαίωμα να έχουμε
δικαιώματα συνεχίζει αυτή την παράδοση, παίρνοντας μία από τις πιο ανατρεπτικές ιδέες της –το
“δικαίωμα να έχουμε δικαιώματα”– και δίνοντας βήμα για την ανάλυση καθενός από τα συστατικά
στοιχεία της σε διαφορετικό/ή συγγραφέα. Το αποτέλεσμα είναι η θαυμάσια αποδόμηση μιας
περίπλοκης έννοιας και ένας υπέροχος νέος τρόπος να γράφουμε θεωρία. Ιδιοσυγκρασιακό και
ταυτόχρονα πληροφοριακό, προσωπικό και ταυτόχρονα απρόσωπο, το Δικαίωμα να έχουμε
δικαιώματα ασκεί μια έλξη που είναι σχεδόν τόσο ακαταμάχητη όσο και τα γραπτά της ίδιας της
Arendt.» Corey Robin, καθηγητής πολιτικών επιστημών