H συζήτηση περί Κοινωνικής Ασφάλισης έχει ενταθεί από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Περιφέρειας υπό το πρίσμα των προκλήσεων της δημογραφικής γήρανσης, της οικονομικής ύφεσης και της μακροχρόνιας ανεργίας, συγκεντρώνοντας το ενδιαφέρον του πολιτικού κόσμου, της αγοράς και της κοινωνίας των πολιτών. Παρουσιάζει, μάλιστα, ιδιαίτερη σημασία για χώρες όπως η Ελλάδα, που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν διαρθρωτικά προβλήματα και στρεβλώσεις σε σχέση με την οργάνωση, λειτουργία και χρηματοδότηση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης.

Η ανά χείρας Μελέτη επιδιώκει να αναδείξει κρίσιμες πτυχές της εξέλιξης του Ελληνικού Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης την περίοδο από την σύσταση του Ελληνικού κράτους έως και το 2008, δηλαδή λίγο πριν την έναρξη της οικονομικής κρίσης που έπληξε πολύ έντονα τη συνοχή της Ελληνικής κοινωνίας. Εξασφαλίζει στον αναγνώστη άμεση πρόσβαση σε πρωτογενείς πηγές και κρίσιμα δεδομένα για τις διαδικασίες θεμελίωσης και ανάπτυξης του βασικού άξονα του Κοινωνικού Κράτους, παρουσιάζοντας τους λόγους της επικέντρωσης των δημόσιων πολιτικών στην προστασία των εργαζομένων απέναντι σε τυποποιημένους κινδύνους, που μειώνουν ή αναστέλλουν το εισόδημα από την απασχόληση τους.

Η Μελέτη εξετάζει συστηματικά τα στάδια διαμόρφωσης ενός εθνικού υπολειμματικού μοντέλου κοινωνικής ασφάλισης, που αδυνατεί πλέον να κατοχυρώσει επαρκείς, ποιοτικές και βιώσιμες παροχές, ιδίως σε σχέση με τους κινδύνους της ανεργίας και του γήρατος. Παρουσιάζει διεπιστημονικές μεθοδολογίες προσέγγισης και κατανόησης των θεσμικών, μακροοικονομικών και δημογραφικών παραγόντων επίδρασης στην τυπολογία του μοντέλου, αποτελώντας χρήσιμο εργαλείο όχι μόνο για τους εκπαιδευτικούς, ερευνητές και σπουδαστές της Κοινωνικής Διοίκησης και της Κοινωνικής Πολιτικής, αλλά και για όλους όσους εμπλέκονται ή θα εμπλακούν στον αναπόφευκτο πολιτικό διάλογο για το νέο κοινωνικό μοντέλο της Μεταμνημονιακής Ελλάδας.