Η «Αγορά των ξωτικών», ένα μακροσκελές αφηγηματικό ποίημα, το σπουδαιότερο και διασημότερο έργο της Κριστίνα Ροσέτι, είναι μία περιγραφή της ζωής δύο αδελφών, της καλόκαρδης και σεμνής Λίζυ και της ονειροπόλας και ατίθασης Λώρα, στη Χώρα των Θαυμάτων, όπως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, όπου ο κόσμος τους περιπλέκεται με τον κόσμο της ξέφρενης φαντασίας και της ακραίας επιθυμίας, και όπου συναντώνται με παράξενα ξωτικά, με σπάνια και τροπικά φρούτα και αφύσικα ανθρωπάκια με φωνές και μορφές ζώων.
Το έργο αυτό σε μία πρώτη ανάγνωση, μπορεί να θεωρηθεί ως ένα ποίημα για παιδιά, όπου η καλή και συνετή Λίζυ, μέσα από τα αισθήματα αγάπης προς την επιπόλαιη και ανυπόμονα περίεργη να γευτεί το «παράξενο» αδελφή της Λώρα, υπερνικά το κακό και σώζει την αδελφή της από τη θλίψη και τα βάσανα.
Όμως το ποίημα αυτό θεωρείται ως ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα και γεμάτα συμβολισμούς ποιήματα της Βικτωριανής εποχής. Ένα πλήθος από διαφορετικές ερμηνείες, που ξεφεύγουν από τον παιδικό χαρακτήρα του, έχουν διατυπωθεί και μάλιστα όχι χωρίς έρεισμα.
Η «Αγορά των ξωτικών», παρουσιάστηκε το 1861 και υμνήθηκε ευρέως από την κριτική, καθιερώνοντας την Κριστίνα Ροσέτι ως την πλέον εξέχουσα ποιήτρια της εποχής της, και το έργο αυτό χαρακτηρίστηκε από τους αναγνώστες, πότε ως αλληγορία του πειρασμού και της λύτρωσης, και πότε ως περιγραφή και αποκάλυψη της ερωτικής επιθυμίας και της ηθικής πτώσης.
Η Ροσέτι έγινε για τις φεμινίστριες, το σύμβολο του καταπιεσμένου πνεύματος των γυναικών, και επηρέασε πολλούς σπουδαίους συγγραφείς ανάμεσα σε αυτούς την Βιρτζίνια Γουλφ, τον Φορντ Μάντοξ Φορντ και πολλούς άλλους. Όπως γράφτηκε γι’ αυτήν ήταν: «... η μεγαλύτερη ποιήτριά μας... ασύγκριτα η σπουδαιότερη τεχνήτρια του λόγου... ίσως, μέσα στις πρώτες δώδεκα άριστες στον χειρισμό του αγγλικού στίχου».